«Και την Μπελούτσι κάποιος θα έχει βαρεθεί να τη γ...»: Ο Διονύσης Χαριτόπουλος περί έρωτος και σεξ Facebook Twitter

«Και την Μπελούτσι κάποιος θα έχει βαρεθεί να τη γ...»: Ο Διονύσης Χαριτόπουλος περί έρωτος και σεξ

16

Στη θέα και μόνο του αντίθετου φύλου, 

ενεργοποιείται αυτομάτως μέσα μας  

ο ενσωματωμένος μηχανισμός επιλογής·

 

Αν το πρόσωπό σου είναι όμορφο, 

είναι όμορφο και το πουλί σου.

 

-

Χωρίς έρωτα ο άνθρωπος 

μπορεί να μην πεθαίνει, αλλά παραφρονεί.

 

Δεν υπάρχουν καλοί τρόποι στο πήδημα.

 

Η καύλα του άλλου να γίνεται δική σου,

κι η δική σου καύλα να γίνεται του άλλου. 

 

Είστε οι δυο σας, έχετε ο ένας τον άλλον
κι αν χρειαστεί, είστε εναντίον όλου του κόσμου.

 

-

Δεν υπάρχει σεξ.

 

Ο άντρας μπροστά στη γυναίκα 

είναι ερωτικό μειράκιο.

 

Η ενοχή στον έρωτα δεν είναι δική μας.

 

-

Ο αυνανισμός είναι κράκερ.

 

Οι γυναίκες φαντασιώνονται έρωτες 

κι οι άντρες γαμήσια.

 

-

Και την Μπελούτσι κάποιος θα έχει βαρεθεί

να τη γαμάει. 

 

-

Η βίζιτα είναι το πιο διαφωτιστικό

παράδειγμα των αντρικών επιθυμιών·

πήδημα χωρίς πριν και χωρίς μετά.

 

-

Ο έρωτας είναι μια υπόσχεση ευτυχίας.

 

-

Η παγίδα της Φύσης είναι στημένη και

μας περιμένει.

 

-

Πίσω από το ερωτικό σου αντικείμενο

είναι πάντα ο εαυτός σου. 

 

Είστε οι δυο σας, έχετε ο ένας τον άλλον 

κι αν χρειαστεί, είστε εναντίον όλου του κόσμου.

 

-

Το πιο σημαντικό δεν είναι να σε ερωτευτούν 

αλλά εσύ να ερωτευτείς.

 

-

Το δοκιμαστήριο του έρωτα 

είναι η συμβίωση.

 

-

Ο άνθρωπος είναι εκ γενετής φάλτσος. 

 

-

Απαιτούμε ευτυχία διά βίου 

καθιστώντας υπεύθυνο τον άλλον.

 

-

Η αγάπη είναι κάθετη.

 

-

Αν δεν ζεις καλύτερα από μόνος, 

το ζευγάρωμα δεν έχει νόημα.

 

-

Ίσως η ζήλια είναι περισσότερο αγάπη 

για τον εαυτό μας, παρά για τον άλλον. 

 

-

Η απιστία είναι εντελώς φυσική.

 

-

Δεν παραδέχεστε ποτέ την απιστία.

 

-

Ζωή εκ του ασφαλούς δεν υπάρχει·

ούτε έρωτας.

 

-

Ο χωρισμός είναι ακρωτηριασμός.

 

-

Δεν ισχύει το «μου έφαγες τα καλύτερά

μου χρόνια».

 

-

Είμαστε φτιαγμένοι να ερωτευόμαστε.

 

____

Τα απόσπάσματα αναδημοσιεύονται με την άδεια του συγγραφέα

 

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά και από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Εγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990.
Βιβλία του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Τόπος: Πειραιώτες (μυθιστόρημα 2016), Λίστα γάμου (θεατρικό 2016), Εκ Πειραιώς (μυθιστόρημα 2012), Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων (ιστορική βιογραφία 2009), Συλλεκτική έκδοση (νουβέλες, διηγήματα 2013), Πρόβες πολέμου (μυθιστόρημα 2014), Εγχειρίδιο βλακείας (δοκίμιο 2008), Ο άνεμος κουβάρι (μυθιστόρημα 2012), Τα παιδιά της Χελιδόνας (μυθιστόρημα 2015), 525 τάγμα πεζικού (μυθιστόρημα 2015), Αυγά μαύρα (θεατρικό 2014), Ημών των ιδίων (δοκίμιo 2008).

Βιβλίο
16

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μην πεις λέξη»: Ένα καταιγιστικό βιβλίο για την άλλη «ματωμένη» Κυριακή

Βιβλίο / «Μην πεις λέξη»: Ένα καταιγιστικό βιβλίο για την άλλη «ματωμένη» Κυριακή

Το πολυβραβευμένο βιβλίο του Patrick Radden Keefe που έγινε μίνι σειρά στο Disney+, εκτός από τη συγκλονιστική ιστορία της Jean McConville που απήχθη και δολοφονήθηκε από τον IRA, φέρνει και ένα παράδειγμα έντασης γραφής και έρευνας που δεν το συναντούμε συχνά.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΚΗΣ
 Δημήτρης Χατζής  (Νίκος Γουλανδρής «491 δελτία για τον Δημήτρη Χατζή»)

Το πίσω ράφι / «Αν δεν γυρίσω, σα συγγραφέας είμαι χαμένος»: Ο Δημήτρης Χατζής μέσα από 491 δελτία

Στο βιβλίο του Νίκου Γουλανδρή, μέσα από έγγραφα, φωτογραφίες και επιστολές καταγράφεται ο κόσμος που θέλησε ν’ αλλάξει ο Χατζής, ως πολίτης, ως πεζογράφος, ως ιδεολόγος.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Βιβλίο / Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Μόλις μία εβδομάδα μετά τις αμερικανικές εκλογές, βιβλία δυστοπικού περιεχομένου και πολιτικής θεωρίας εκτοξεύτηκαν στις πρώτες θέσεις των παγκόσμιων πωλήσεων, αποδεικνύοντας ότι η ανάγνωση παραμένει το ένα και μοναδικό όπλο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

9 σχόλια
Ίσως ο Δημήτρης Δεγαμινιώτης αυτήν την στιγμή είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας συγγραφέας. Τόσο απλά και φιλικά. Διαβάστε το «Εγώ και εσύ» καθαρά ερωτικό και ωμό κείμενο του και ύστερα το άρθρο με τα αποσπάσματα εδώ. Θα καταλάβετε από μόνοι σας τι θέλω να πω.
"Οι γυναίκες φαντασιώνονται έρωτες κι οι άντρες γαμήσια". Αυτά τα στερεότυπα με σκοτώνουν. Επίσης αυτός που γράφει προφανως και δεν είναι γυναίκα.
Πόσο πιο γεμάτο από στερεότυπα ;! (Τα περισσότερα φυτεμένα στο κεφάλι από την πατριαρχία , που θέλει κ τους άντρες τυποποιημένους όλους κάτω από μια συμπεριφορά , λες κ είναι οντότητα ενιαία κ αδιαίρετη , χωρίς ξεχωριστές επιθυμίες ! ) Το μόνο σίγουρο , ότι έτσι κλείνουν τα μυαλά .
αλλά αυτό που θα τον κάνει να ερωτευθεί μια γυναίκα είναι σίγουρα η συμπεριφορά της. Δεν θέλω να σας σοκάρω αλλά και μια πανέμορφη γυναίκα μπορεί να είναι απίστευτα βαρετή (δεν έχω δει πιο βαρετό σεξ από αυτό της γνωστής πλαστικής μελαχρινής Αρμένισας). Η ταινία όπως και το άρθρο, περιγράφουν έναν άνδρα τρελαμένο για μια γυναίκα μέχρι να την κατακτήσει, όταν όμως εκείνη αρχίσει να ερωτευέται και συνεπώς να γίνεται ευάλωτη παύει να έχει ενδιαφέρον για εκείνον και αδιαφορώντας πλέον για την τέλεια ομορφιά της οδηγείται στο κυνήγι της επόμενης κατάκτησης. Όσον αφορά το κλισέ ότι οι άνδρες θέλουν μόνο σεξ, εγώ πιστεύω ότι η βαθιά τους επιθυμία, είναι να ερωτευθούν, αν και δεν το παραδέχονται και περισσότερο το φοβούνται.
Καταρχήν, να πω ότι ο τίτλος αδικεί το περιεχόμενο του βιβλίου. Και εγώ λοιπόν θα σχολιάσω την προβοκατόρικη φράση και θα συμφωνήσω απόλυτα με το νόημά της. Θα συνιστούσα να δείτε "μαύρα φεγγάρια του έρωτα" του Πολάνσκι, όπως και να διαβάσετε "το πώς να χωρίσετε με στύλ" της lifo, καθώς περιγράφουν τόσο ρεαλιστικά όσο και ωμά την αλήθεια του έρωτα. Στην αρχή τον άνδρα τον έλκει φυσικά η εμφάνιση
Η βίζιτα είναι το πιο διαφωτιστικό παράδειγμα των αντρικών επιθυμιών· πήδημα χωρίς πριν και χωρίς μετά. Πηγή: www.lifo.grΔεν είναι ύποπτο το γεγονός ότι οι πόρνες υπάρχουν (από τα αρχαία χρόνια) σε ένα κόσμο όπου όλες οι υπόλοιπες γυναίκες (επίσης από τα αρχαία χρόνια) υποχρεώνονται απο τους άντρες να κάνουν ελάχιστο σεξ, και αυτό μόνο για αναπαγωγή (γιατί αυτό όρισε η πατριαρχική κοινωνία ότι πρέπει να κάνει η <<ήθικη>> γυναίκα). Άρα για μπορέσει η πατριαρχική κοινωνία να απαγορέψει το σεξ στο 99% των γυναικών, δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει το υπόλοιπο 1% των γυανίκων για να κάνουν σεξ όλοι οι άντρες;Επίσης, τις τελευταίες δεκαετίες, που οι γυναίκες άρχισαν σίγα-σίγα να βγάζουν λεφτά, άρα και να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν στη ζωή τους, πολλές γυναίκες έχουν κάποια στιγμή στη ζωή τους βιώσει αυτή την εμπειρία του <<σεξ χωρίς πριν και χωρίς μετά>>, δηλαδή το one-night stand.Mήπως λοιπόν το <<σεξ χωρίς πριν και χωρίς μετά>> είναι εξίσου και γυναικεία επιθύμια, απλά μέχρι τώρα οι γυναίκες, επειδή δεν ήταν οικονομικά ανεξάρτητες, άρα δεν μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν στη ζωή τους, δεν μπορούσαν να πραγματοποιήσουν αυτή την επιθυμία τους;
Οι γυναίκες φαντασιώνονται έρωτες κι οι άντρες γαμήσια. Πηγή: www.lifo.grΑυτή είναι μία άποψη πολύ διαδεδομένη, επειδή όμως εμένα δεν με πείθει, θα ήθελα να κάνω δύο ερωτήσεις:1)Πριν διατυπώσει κάποιος, και μάλιστα άντρας, την άποψη: <<Οι γυναίκες φαντασιώνονται έρωτες>> μπορεί να ορίσει ακριβώς τι σημαίνει η λέξη έρωτας; Γιατί οι αφηρημένες έννοιες, όπως ο <<έρωτας>>, που ο καθένας μπορεί να τις ερμηνεύσει όπως θέλει, είναι ιδανικές για να στηρίξει κάποιος την άποψη που τον συμφέρει, χωρίς να χρειαστεί να την αιτιολογήσει με λογικά επιχειρήματα.(Στη συγκεκριμένη περίπτωση η <<συμφέρουσα άποψη>> πιστεύω ότι είναι η εξής:Οι άντρες είναι φυσιολογικό να φαντασιώνονται <<σκέτο σεξ>>.Αντίθετα, δεν είναι στη φύση της γυναίκας να φαντασιώνεται <<σκέτο σεξ>> (για τη γυναίκα, το σεξ πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από αγάπες και λουλούδια, δηλαδή <<έρωτα>>). Άρα, αν μια γυναίκα κάποια στιγμή στη ζωή της θελήσει να κάνει <<σκέτο σεξ>>, αυτό δεν είναι φυσιολογικό.Άρα, καταλήσουμε στο παλιο, καλό συμπέρασμα ότι αν μια γυναίκα κάποια στιγμή στη ζωή της κάνει <<σκέτο σεξ>>, είναι ανήθικη και πρέπει να κατηγορηθεί για αυτή της την συμπεριφορά.)
"Άρα, καταλήσουμε στο παλιο, καλό συμπέρασμα ότι αν μια γυναίκα κάποια στιγμή στη ζωή της κάνει <<σκέτο σεξ>>, είναι ανήθικη και πρέπει να κατηγορηθεί για αυτή της την συμπεριφορά.)"E;;;; Πώς πήγες σε αυτο; Απο το σπάνιο στο κατακριτέο ειναι δικό σου εντελώς ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ συμπέρασμα και δεν το υποννοεί το σχόλιο.Με τη δική σου λογική θα ειναι κατακριτέοι οι άντρες που ερωτεύονται. Ψευτοφεμινιστικές υπερβολες.
Απάντηση στο: лыкискос 17.3.2017 | 18:49Και πως θα τη βγάζει μετά η κάθε Μπελούτσι; Σεξουαλικά εννοώ. Πηγή: www.lifo.grH <<κάθε Mπελούτσι>> θα χωρίσει αυτόν που έχει βαρεθεί να τής κάνει σεξ, και θα ψάξει να βρει έναν νέο εραστή ο οποίος, εφόσον για εκείνον η Μπελούτσι θα είναι νέα <<γνωριμία>>, δεν θα βαριέται, στην αρχή τουλάχιστον, να τής κάνει σεξ. Και όταν βαρεθεί και ο αυτός, θα τον χωρίσει και αυτόν, και θα ψάξει για τον επόμενο εραστή κοκ. Οι ερωτικές σχέσεις, άλλωστε, σε γενικές γραμμές, έτσι είναι: oι περισσότερες γυναίκες δεν μένουν μέχρι τον τέλος της ζωής τους με τον πρώτο εραστή που γνώρισαν.ΥΓ. Όταν το σεξ γίνεται βαρετό (που είναι φυσιολογικό να συμβαίνει γιατί, όπως είχε πει και η Λιλή Ζωγράφου: <>) γίνεται βαρετό και για τη γυναίκα και για τον άντρα. Άρα, όταν ένας άντρας αρχίσει να βαριέται να κάνει σεξ στην ίδια γυναίκα για πολύ καιρό, πρέπει να ξέρει ότι και η γυναίκα έχει αρχίσει να βαριέται να τής κάνει σεξ ο ίδιος άντρας για πολύ καιρό.Απλά νομίζω ότι οι γυναίκες, λόγω μονογαμικότητας, δεν καταπολεμούν την βαρεμάρα έχοντας δύο εραστές ταυτοχρόνως, αλλά πρώτα χωρίζουν τον εραστή που έχουν βαρεθεί και μετά αρχίζουν να ψάχνουν για τον επόμενο.
Φαντάζεσαι πώς ειναι όταν μια γυναίκα μένει για πάντα με τον πρώτο άντρα που γνώρισε; Να μην εχει δηλαδή κανένα μέτρο σύγκρισης; Θα τον θεωρει καταπληκτικό εραστή (ναι, αν ειναι το μονο που έχει ζήσει, καταπληκτικό θα το βλέπει κι ας ειναι κάκιστος στην πραγματικότητα) κ αυτός φυσικά θα αισθάνεται ότι ξερει πώς να την κάνει να ζει ανεπανάληπτες στιγμές.. Να τον ενημερώσω τον συγγραφέα, ότι Η "μπελούτσι" και μην ειναι σαν την μπελούτσι θα εχει βαρεθεί πολυ πριν βαρεθεί αυτός, διότι αν το ιδανικό σεξ ειναι της βιζιτας, δηλ μονο ο δικός του οργασμος, σίγουρα θα εχει αρχίσει να εχει δήθεν πονοκεφάλους για να τον αποφύγει. ΕΠΙΣΗΣ, πολλες γυναίκες δεν θα είχαν θέμα να εχουν μονο αυτές οργασμούς κ χωρίς συνουσία.. Δυστυχώς, πολλές γυναίκες περνούν όλη τους την ζωή χωρίς να έχουν οργασμο. ούτε μια φορά..! Δεν μου κΑνει εντύπωση βέβαια, όταν τα μυαλά πολλών ανδρών ειναι τέτοια...
Εγώ Λυκίσκε θα έθετα το συμπέρασμα ως εξής: "Κάποια στιγμή κάποιος θα βαρεθεί να γαμάει τη Μπελούτσι. Επίσης, κάποια στιγμή κάποιος θα βρεθεί να γράφει μια καινούργια βιογραφία/αγιογραφία για τον Άρη Βελουχιώτη".Με άλλα λόγια η όρεξη των Ελλήνων για τον Βελουχιώτη είναι ακόρεστη--εν αντιθέσει με την όρεξή τους για σεξ με την Μπελούτσι.