Ένας ατσούμπαλος, μοναχικός σαραντάρης που δίνει την εντύπωση καθυστερημένου. Ένας έκπτωτος καθολικός ιερέας, τυπική περίπτωση μανιοκαταθλιπτικού. Μια επίδοξη ψυχοθεραπεύτρια που επιτρέπει στον εραστή της να την σαπίζει στο ξύλο. Ένα κορίτσι βυθισμένο στη μελαγχολία. Κι ένα αγόρι βρωμόστομο κι αλλοπαρμένο, κολλημένο με τους εξωγήινους... Είναι δυνατόν από τέτοιο μπουκέτο να προκύψει ευχάριστη ιστορία; Είναι. Απόδειξη, το "Η καλή τύχη εδώ και τώρα" του Μάθιου Κουίκ (μετ. Σπ. Γιανναράς, εκδ. Ίκαρος). Ένα μυθιστόρημα μεστό κι ανάλαφρο ταυτόχρονα, μ' άφθονες αναφορές στα διδάγματα του Δαλάι Λάμα, κάτι σαν εγχειρίδιο αυτοβοήθειας με πλοκή και χαρακτήρες το οποίο, όσο αλλόκοτο κι αν ακούγεται, αποτελείται από σχοινοτενείς επιστολές προς τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
Συγγραφέας που συνήθως απευθύνεται σ' εφήβους, ο Μάθιου Κουίκ έγινε ευρύτερα γνωστός στις ΗΠΑ το 2008 χάρη στο πρώτο βιβλίο του για ενήλικες, το "Silver Linings Playbook", η κινηματογραφική μεταφορά του οποίου (βλ."Οδηγός αισιοδοξίας") έμελλε να προκαλέσει αίσθηση και στις δυό πλευρές του Ατλαντικού. Ακόμα κι εκείνοι που θεώρησαν την ταινία του Ντέιβιντ Ο΄Ράσελ υπερτιμημένη και τις οχτώ υποψηφιότητές της για Όσκαρ υπερβολικές, αν μη τι άλλο αναγνώρισαν πόσο σημαντική ήταν η λοξή ματιά της πάνω στους ψυχικά ασθενείς. Ο τρελαμένος από τη ζήλεια διπολικός ήρωας που ενσαρκώνει ο Μπράντλεϊ Κούπερ και η καταθλιπτική, νυμφομανής χήρα που υποδύεται η Τζένιφερ Λόρενς, αποδεικνύονται αρκούντως θαρραλέοι για ένα νέο ξεκίνημα και, κυρίως, πολύ πιο ώριμοι και συνειδητοποιημένοι από τους νορμάλ, υποτίθεται, που τους περιστοιχίζουν και τους αντιμετωπίζουν με υπεροψία ή επιφύλαξη.
Γι' άλλη μια φορά, οι ήρωές του είναι "ελαττωματικοί", ιδιόρρυθμοι, περιθωριοποιημένοι, ιδανικοί σάκοι του μποξ για τους "φυσιολογικούς". Ωστόσο, και τσαγανό διαθέτουν και λαχτάρα ν' αγαπηθούν.
Σε ανάλογο μονοπάτι βαδίζει και το καινούριο βιβλίο του Κουίκ. Γι' άλλη μια φορά, οι ήρωές του είναι "ελαττωματικοί", ιδιόρρυθμοι, περιθωριοποιημένοι, ιδανικοί σάκοι του μποξ για τους "φυσιολογικούς". Ωστόσο, και τσαγανό διαθέτουν και λαχτάρα ν' αγαπηθούν. Όπως ισχυρίζεται με τον τρόπο του ο αμερικανός συγγραφέας, δίχως τέτοιους ανθρώπους ο κόσμος πιθανότατα θα διαλυόταν. Χωρίς αυτούς, η λέξη φυσιολογικός θα έχανε τη σημασία της. Για να υπάρχει αρμονία, όταν κάποιος κερδίζει, κάποιος άλλος πρέπει να χάνει. Για να θεωρούνται έξυπνοι ορισμένοι κάποιοι άλλοι πρέπει να θεωρούνται χαζοί. Δεν μπορείς να έχεις το ωραίο χωρίς το άσχημο, το φως χωρίς το σκοτάδι, τη ζωή χωρίς τον θάνατο. Κι έτσι κι έχεις πάρει το μερτικό σου από δυστυχίες, δικαιούσαι να ελπίζεις ότι μια μέρα ο λογαριασμός θα ισοσκελιστεί.
Αδέξιος κοινωνικά αλλά βιβλιοφάγος, μεγαλωμένος χωρίς πατέρα, με τη βοήθεια της τοπικής εκκλησίας και υπό τις προστατευτικές φτερούγες της άρτι αποδημήσασας μάνας του, ο κεντρικός πρωταγωνιστής του "Η καλή τύχη εδώ και τώρα", ο Μπαρθόλομιου Νηλ, έχει βρεθεί στα 39 του εντελώς ξεκρέμαστος. Η νεαρή σύμβουλος πένθους που τον έχει αναλάβει τον προτρέπει να βγει απ' τη φωλιά του, ν' ανοιχτεί. Προς το παρόν, όμως, μοναδική συντροφιά του είναι ένα μικροσκοπικό πλάσμα εντός του που κάθε λίγο και λιγάκι του δίνει μπουνιές και τον αποδοκιμάζει –"αποτυχημένε! βλάκα!"- και μοναδική παρηγοριά του τα γράμματα που ξεκινάει να γράφει προς τον "Αγαπητό κύριο Ρίτσαρντ Γκιρ".
Η μητέρα του Μπαρθόλομιου, ανέκαθεν θαυμάστρια του γοητευτικού ηθοποιού, στα τελευταία της, όταν ο καρκίνος είχε πάρει και τα λογικά της, έδειχνε να συγχέει τον μοναχογιό της με τον πρωταγωνιστή του "Pretty Woman", κι εκείνος, επί μήνες, πήγαινε με τα νερά της αδιαμαρτύρητα. Όπως άλλωστε είχε διαπιστώσει, προσποιούμενος τον Ρίτσαρντ Γκιρ ένιωθε μεγαλύτερη αυτοκυριαρχία, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ε, λοιπόν, κάτι ανάλογο κάνει και τώρα: προσποιείται πως απευθύνεται στον σταρ, τον ακτιβιστή, τον "σύγχρονο Ιησού Χριστό του βουδισμού", ενώ στην ουσία απευθύνεται στον εαυτό του κι ας το αγνοεί. Το σίγουρο είναι πως το γράψιμο τον βοηθάει να βάλει τάξη στο χάος, λειτουργεί θεραπευτικά. Κι είναι ακριβώς μέσα απ' αυτό το ιδιότυπο ημερολόγιο που παρακολουθούμε κι εμείς την πορεία του προς την ενηλικίωση.
Σιγά σιγά, στο κάδρο της αφήγησης, μπαίνουν κι άλλοι. Πέρα από τη σύμβουλο πένθους που, όπως αποκαλύπτεται, τραβάει τα δικά της ζόρια, πέρα από το αινιγματικό "Βιβλιοθηκόριτσο" που του κλέβει την καρδιά, στην καθημερινότητα του Μπαρθόλομιου έρχεται να θρονιαστεί με το έτσι θέλω κι ο πιο λεβέντης, ο πιο δοτικός παππάς της ενορίας, ο οποίος έχει πετάξει πλέον τα ράσα, ταλανίζεται από μανιοκαταθλιπτικές κρίσεις και κατεβάζει στην καθισιά του απίστευτες ποσότητες αλκοόλ. Τι υπόγειοι δεσμοί ενώνουν τους δύο άντρες; Θα πάρει χρόνο μέχρι ν' αποκαλυφθεί. Χάρη στον τελευταίο, πάντως, ο ήρωάς μας θα βγει μια και καλή από το καβούκι του και το ταξίδι που θα κάνουν από τη Φιλαδέλφεια στον Καναδά, συντροφιά με τους επίσης καραβιτσακισμένους φίλους που έχει αποκτήσει στο μεταξύ ο Μπαρτόλομιου, θα είναι λυτρωτικό για όλους. Ναι, για ν' αλλάξουμε τη ζωή μας πρέπει πρώτα ν' αποδεχτούμε τι πάει στραβά. Ναι, οι τραγωδίες μπορεί να είναι και πηγή δύναμης. Κι αν η καρδιά μας αρχίσει να συμπάσχει με τους άλλους, θα δούμε να γεννιέται μέσα μας η επιθυμία να εξαφανίσουμε τη θλίψη τους...
σχόλια