Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές Facebook Twitter
Το όνομα του Βασίλη Τενίδη το συναντάμε ακόμη σε ορισμένους ποιητικούς δίσκους, με γνωστότερο όλων τον «Ο Ρίτσος Διαβάζει Ρίτσο, Ι» του 1966, όπου ο κιθαρίστας συνοδεύει τον ποιητή κατά τη διάρκεια των απαγγελιών.

Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές

0

Γεννημένος στη Λάρισα το 1936, ο Βασίλης Τενίδης σπουδάζει Νομικά στην Αθήνα και παράλληλα κιθάρα, πριν αναδειχθεί, στα μέσα του '60, σ' έναν από τους στυλοβάτες του Νέου Κύματος, στις μπουάτ και τη δισκογραφία. Τραγούδια του ερμήνευσαν τότε ο Γιώργος Ζωγράφος («Τ' όμορφο νησί», «Μια φλόγα ήσουν»), ο Μιχάλης Βιολάρης («Ποια γωνιά»), η Κίτσα Καζάκου ("The time for love") στο σάουντρακ της ταινίας Επιτάφιος Για Εχθρούς και Φίλους (1966) κ.ά.

Ως κιθαρίστας του στούντιο, ο Τενίδης, αρχίζει να διακρίνεται από την αρχή, κατορθώνοντας, μάλιστα, να τυπώνει τ' όνομά του στους φακέλους και τα labels των δίσκων. Κάτι όχι προφανές για 'κείνη την εποχή. Φερ' ειπείν, το 1966 ο λαρισαίος μουσικός συμμετέχει στην πρώτη ηχογράφηση της Μαριάννας Τόλη, η οποία, ως Marianna, εμφανιζόταν τότε με το δισκάκι της στη Zodiac τραγουδώντας "He was a friend of mine" (στη διασκευή του Bob Dylan), "Four strong winds" (του Ian Tyson), "Cocaine blues" (στη διασκευή του Dave Van Ronk) και "You were on my mind" (της Sylvia Tyson).

Το 1973, ο Βασίλης Τενίδης παίρνει Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για το σάουντρακ της ταινίας τού Γιώργου Φιλή «Γρηγόρης Αυξεντίου – Ένας ήρωας με το μνημοσκόπιο», όπου ακούστηκε μάλλον για πρώτη φορά η φωνή της Άννας Βίσση στο τραγούδι «Αφήνω γεια»

Αν υπάρχει ελληνικό φολκ, με τη διεθνή έννοια, ή έστω ελληνική φολκ μπαλάντα, τότε ο Βασίλης Τενίδης υπήρξε από τους κιθαρίστες που καθόρισαν το στυλ.

Έτσι, το 1968 ο Τενίδης συμμετέχει (μαζί με τον Νότη Μαυρουδή), παίζοντας κιθάρα φυσικά, στο άλμπουμ τού Πάνου Σαββόπουλου «Το Δωμάτιο» [Polydor].

Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές Facebook Twitter
Ο Βασίλης Τενίδης με την Ευγενία Συριώτη

Την επόμενη χρονιά τον συναντάμε σ' ένα ακόμη πιο σκοτεινό LP. Στο μοναδικό προσωπικό τού Δημήτρη Λάβδα [Olympic, 1969].
Ο Λάβδας ήταν Μαθηματικός με καλλιτεχνικές ανησυχίες, όμως (είχε περάσει και από τον κινηματογράφο της εποχής, αφού πρωταγωνιστούσε μαζί με την Καίτη Θεοχάρη στην ταινία Υπόθεσις Ερμής του Δημήτρη Ζαννίδη), γράφοντας μπαλάντες πάνω σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου, του Γιάννη Μέτσικα κ.ά. Το άλμπουμ του έχει ορισμένα ενδιαφέροντα κομμάτια, με καλύτερο όλων τον «Γυρισμό» (των Μιχάλη Καρρά και Κώστα Κινδύνη). Εδώ και το «Της Χαλιμάς τα παραμύθια» (σε μουσική του Λάβδα και στίχους του Ιατρόπουλου), που μελοποίησε αργότερα (1977) και ο Γιάννης Σπανός (τραγουδήθηκε από τον Κώστα Καράλη). Η εκδοχή του Λάβδα είναι κατώτερη εκείνης του Σπανού, διαθέτει όμως τους αλλαγμένους από τη λογοκρισία στίχους, και άρα γι' αυτό το λόγο έχει μιαν αξία. Ενώ ο Καράλης τραγουδά «Παίξε λοιπόν κι εσύ στα ζάρια», ο Δημήτρης Λάβδας τραγουδά «Παίξε λοιπόν κι εσύ στην τύχη», το «Εγώ ξεθάβω τους νεκρούς μου» γίνεται «Εγώ ξεθάβω τις αγάπες»(!), ενώ απουσιάζει (από τη μελοποίηση του Λάβδα) εντελώς το δίστιχο «Εγώ το αίμα μου το δίνω/ να βρει η γενιά μου οδηγητή». Περιττό να πω πως η κιθάρα του Βασίλη Τενίδη διατρέχει όλη την ηχογράφηση.

Ένα άλλο folk LP, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά (1969), έχοντας και αυτό ως βασικό συντελεστή τον Τενίδη είναι το «Μουσικό μου Άλμπουμ» [RCA Victor/ Olympic] της Δώρας Μόραλη.


Η Μόραλη εμφανίστηκε στις μπουάτ την περίοδο 1968-69. Την ανακάλυψε ο Γιάννης Σπανός και σχεδόν αμέσως της ετοιμάζει αυτό το δίσκο που περιλαμβάνει τέσσερα δικά του τραγούδια σε δεύτερη εκτέλεση, αλλά και κομμάτια των Mίμη Πλέσσα, Ηλέκτρας Παπακώστα, Γιώργου Κοντογιώργου, Σταύρου Ξαρχάκου, Λίνου Κόκοτου, Νίκου Χουλιαρά (άπαντα διασκευές). Εκείνο που βγαίνει πάνω απ' όλα, στο δίσκο, είναι η κιθαριστική συνοδεία του Τενίδη, καθώς οι ερμηνείες της Μόραλη θα σκοντάφτουν πάντα στις πρωτότυπες.

Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές Facebook Twitter
«Μουσικό μου Άλμπουμ» [RCA Victor/ Olympic] της Δώρας Μόραλη
Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές Facebook Twitter
«Ταξιδεύοντας» [Rod Strofes, 1970] της Ευγενίας Συριώτη

Ένα σημαντικότατο από κάθε πλευρά άλμπουμ είναι το «Ταξιδεύοντας» [Rod Strofes, 1970] της Ευγενίας Συριώτη, στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο είχε, ξανά, η κιθάρα του Βασίλη Τενίδη.


Οι δύο καλλιτέχνες αποδίδουν στη γλώσσα μας σκοπούς από το Μεξικό, τη Χαβάη, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αρμενία, την Αγγλία, την Ουαλία, την Περσία (υπάρχουν και τραγούδια από την Ελλάδα). Το όλον κλίμα παραπέμπει στα αντίστοιχα folk duo της εποχής, και βεβαίως της αλλοδαπής, π.χ. στους David και Marianne Dalmour, με την Ευγενία Συριώτη να δίνει μερικές απροσδόκητες ερμηνείες – φερ' ειπείν στο χιώτικο «Πυργούσοι» ή στο «Τι κακό σου έχω κάνει», ένα φολκ διαμάντι με σπηλαιώδη φωνητικά, ικανό να χτυπήσει τα καλύτερα της Shirley Collins και του Davy Graham.

Τενίδης και Συριώτη συνεργάζονταν τότε και στο θέατρο, καθώς ο διακεκριμένος κιθαρίστας είχε γράψει τη μουσική για την παράσταση τού έργου τού Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα «Σαν περάσουν πέντε χρόνια», που είχε ανεβεί στο Όρβο, την περίοδο 1971-72 σε μετάφραση, σκηνογραφία και σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού. Εννοείται πως η Ευγενία Συριώτη τραγουδούσε.

Το όνομα του Βασίλη Τενίδη το συναντάμε ακόμη σε ορισμένους ποιητικούς δίσκους, με γνωστότερο όλων τον «Ο Ρίτσος Διαβάζει Ρίτσο, Ι» του 1966, από τη σειρά Ελληνικά Ποιήματα της Lyra/Διόνυσος. Ο κιθαρίστας συνοδεύει τον ποιητή κατά τη διάρκεια των απαγγελιών.

Επίσης (ο Τενίδης) είχε επιμεληθεί κι ένα άλλο σχετικό, αλλά παντελώς άγνωστο, άλμπουμ, το «Ποιήματα» [Rod Strofes, 1971] του Π.Α. Μιχελή. Ο Παναγιώτης Α. Μιχελής (1903-1969), γεννημένος στην Πάτρα, υπήρξε θεωρητικός της αρχιτεκτονικής και της φιλοσοφίας της τέχνης. Από το 1941 και μέχρι το 1969 διετέλεσε τακτικός καθηγητής στην έδρα της Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας και Ρυθμολογίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ενώ εκτός από τις φιλοσοφικές και αρχιτεκτονικές του μελέτες εξέδωσε και τέσσερις ποιητικές συλλογές. Στο άλμπουμ ο Π.Α. Μιχελής διαβάζει ποιήματά του απ' αυτές ακριβώς τις συλλογές: «Ανθέμια» (1948 ή '49), «Ο Δρόμος των Πουλιών» (1951), «Δήλος Άδηλος» (1952) και «Αναδρομές» (1958).

Στον κινηματογράφο ο Βασίλης Τενίδης υπέγραψε ορισμένα σάουντρακ από τα οποία μόνο το "Epitaph for Friends and Enemies" [Lyra, 1966] εκδόθηκε (σε 45άρι). Πρόκειται για το OST της ταινίας του Jiří Sequens με τους Νίκο Κούρκουλο, Günther Stoll, Γιάννη Βόγλη, που καθορίζεται και από τη συμμετοχή της περίφημης Ορχήστρας του Λεβ σε τρία κομμάτια ("Blues", "Time for dance", "Theme from the film"). Επίσης ο Τενίδης είχε γράψει μουσική για την ταινία «Χωρίς Συνείδηση» (1972) του Βαγγέλη Σερντάρη. Το σενάριο θυμίζει κάτι (κάτι λέω) από ένα διήγημα του Μπόρχες στην «Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας», με τον Κώστα Μεσσάρη να αποδέχεται την πρόταση τού δικηγόρου Μάνου Κατράκη να υποδυθεί το σωσία τού χαμένου γιου του – και τούτο προς χάριν της συζύγου τού Κατράκη, που νομίζει το παιδί τους νεκρό. Στην πορεία, όμως, εμφανίζεται ο χαμένος γιος κι η κατάσταση μπερδεύεται... Χίπικη ταινία...

Το 1973, ο Βασίλης Τενίδης παίρνει Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για το σάουντρακ της ταινίας τού Γιώργου Φιλή «Γρηγόρης Αυξεντίου – Ένας ήρωας με το μνημοσκόπιο» (δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ αφιερωμένο στον κύπριο εθνικό ήρωα, αγωνιστή της EOKA). Σ' αυτό το σάουντρακ (που παραμένει ανέκδοτο εννοείται) ακούστηκε μάλλον για πρώτη φορά η φωνή της Άννας Βίσση στο τραγούδι «Αφήνω γεια».

Φυσικά, ως κιθαρίστας των στούντιο, ο Βασίλης Τενίδης εμφανίζεται και σε πιο overground δίσκους, όπως στο «Έξη Μέρες» [Lyra, 1970] της Αρλέτας, στο «Εκείνο το Καλοκαίρι» [ΕΜΙ/ His Master's Voice, 1971] του Γιάννη Σπανού, στο «Μεγάλο Ερωτικό» [Νότος, 1972] του Μάνου Χατζιδάκι, στις «Μπαλλάντες» [MINOS, 1975] του Μίκη Θεοδωράκη κ.ά., ενώ ιδιαίτερη φολκ αξία έχει το LP του «Κύπρια Έπη» [ΕΜΙ/ Columbia, 1977], που είναι σε παραγωγή του Πολύτροπου του Μάνου Χατζιδάκι.

Μεγάλο είναι, τέλος, και το κλασικό/ συμφωνικό έργο του Τενίδη, που δεν τέμνεται αναγκαστικά με το τραγούδι και τη σχετική δισκογραφία. Μερικές απ' αυτές τις πιο «σοβαρές» (ας χρησιμοποιήσω τούτο τον παλιό όρο) δουλειές του αφορούν στα άλμπουμ:

1. Serenata Latina (Winds and Percussion Ensemble of Athens State Orchetsra/ Conductor Byron Fidetzis)

2. Legends of the Night (Symphonic Fantasy for Large Wind Band/ The Tokyo Kosei Wind Orchestra conducted by Keiko Kobayashi)

3. Tarregiana (Suite concertante for Guitar and Orchestra/ Budapest Philharmonia Orchestra/ Conductor and soloist Notis Georgiou)

4. Rhapsody of Pontos (For Alto Sax Eb and Orchestra/ Theodor Kerkezos/ Conductor Miron Michailidis)

5. Τραγούδια Επτανησίων Συνθετών (Επεξεργασία – Ενορχήστρωση – Διεύθυνση Βασίλης Τενίδης)

6. Σαββόραμα (Αφιέρωμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στον Διονύση Σαββόπουλο/ Ενορχηστρώσεις – Μουσική Διεύθυνση Βασίλης Τενίδης)

7. Κεφαλονιά 2002 «Λαλούν τ' Αηδόνια» 5η Συνάντηση Χορωδιών/ Διασκευή – Επεξεργασία – Ενορχήστρωση Βασίλης Τενίδης)

8. Ο Μιλτιάδης Καρύδης διευθύνει Βασίλη Τενίδη (Πέντε Ελληνικοί Αρχαϊκοί Χοροί, Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος...)

Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές Facebook Twitter
"Epitaph for Friends and Enemies" [Lyra, 1966]
Μικρό αφιέρωμα στον Βασίλη Τενίδη, τον σπουδαίο κιθαρίστα και ενορχηστρωτή, που έφυγε από τη ζωή προχθές Facebook Twitter
Τραγούδια Επτανησίων Συνθετών

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Daily / «Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Από τους Steely Dan, τους Toto και τον Kenny Loggins μέχρι τον Questlove, τον Thundercat και τον Mac De Marco, τo ντοκιμαντέρ του HBO συνδέει τις κουκίδες ενός φαινομένου που αποτελεί λιγότερο ένα μουσικό είδος και περισσότερο μια αίσθηση, μια ιδέα, ένα vibe.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
40 χρόνια Last Christmas: Η αμφιθυμία του George Michael και η «κατάρα των Χριστουγέννων»

Μουσική / 40 χρόνια Last Christmas: Η αμφιθυμία του George Michael και η «κατάρα των Χριστουγέννων»

Το αθάνατο «εορταστικό» κομμάτι παραμένει ένα δείγμα της γλυκόπικρης φύσης που χαρακτηρίζει την ιδανική ποπ: ακούγεται σχεδόν πρόσχαρο παρότι αντικατοπτρίζει το πένθος μιας διαλυμένης σχέσης.
THE LIFO TEAM