Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
0

Η Inner Ear από την Πάτρα είναι μια ελληνική ανεξάρτητη εταιρία που κάνει τη διαφορά στην εγχώρια δισκογραφία – βασικά για ένα και μόνο λόγο. Γιατί έχει καμιά 150αριά παραγωγές (ουκ ολίγες δηλαδή), δείχνοντας αξιοζήλευτη συνέπεια σε κάθε βήμα της.

Πέραν του γούστου του καθενός μας –αν μας αρέσουν και πόσο, ή όχι, τα «νούμερά» της, αν ταιριάζουν με τα μουσικά γούστα μας κ.λπ.– κανείς, νομίζω, δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η εταιρία έχει όραμα και άποψη, την οποία και προβάλλει με σταθερό και πάντα καλαίσθητο τρόπο. Ωραίες παραγωγές από τεχνικής πλευράς, ωραία εξώφυλλα βινυλίου ή CD και εν τέλει ένας μακρύς κατάλογος μέσα στον οποίον ο καθένας μας θα βρει «πράγματα» που θα του κάνουν.

Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε που έσκασε η Inner Ear (μ' εκείνο το CD των Abbie Gale, το «2» τους, το 2007), ένα γεγονός που το γιορτάζει με μια σειρά 12 7ιντσων (24 ανέκδοτα tracks) από αντίστοιχα συγκροτήματά της (πρόκειται για το A Distant Victory Singles Club). Εδώ θα γράψουμε για όσα έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα. Τα πρώτα 9 δηλαδή...

ΤΗΕ CAVE CHILDREN: Alpha male / Believe

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Και τα δύο καινούρια τραγούδια των Cave Children έχουν ενότητα και είναι συμπαγή.

Βαρύ, alternative κομμάτι από τους Cave Children, το "Alpha male" ίσως να σηματοδοτεί και μια κάποιαν αλλαγή στην κατεύθυνση του γκρουπ σε σχέση με το LP τους (που είχε κυκλοφορήσει πρόπερσι). Τα φωνητικά παραμένουν pop (με sixties αναφορές), αλλά η μουσική τους ακούγεται πιο σκληρή (κατά τόπους). Ωραία η μελωδική γραμμή και η γενικότερη ανάπτυξη.


Το "Believe" στη Β πλευρά ξεκινάει ακόμη πιο σκληρά, όμως τα φωνητικά, και πάλι, κατεβάζουν την ένταση (και αλλάζουν τις παραπομπές). Υπάρχουν κι εδώ κάποιες ήσυχες «γέφυρες» και γενικώς μια διαδοχική μετάβαση από πιο χαμηλές σε πιο υψηλές περιοχές.


Και τα δύο καινούρια τραγούδια των Cave Children έχουν ενότητα και είναι συμπαγή. Θα τους δούμε, υποθέτω, και σε κάτι πιο ολοκληρωμένο...

FEVER KIDS: Living in fame / Little trip

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Η Στέλλα τραγουδά επαγγελματικά (όπως λέμε) πάνω σ' ένα γερό ρυθμικό τμήμα.

Οι Fever Kids υποθέτω πως είναι ακόμη ο Αλέξης Ζαμπάρας και η Στέλλα ή Σtella Χρονοπούλου.
Μετά από 'κείνο το 45άρι τού 2014 έχουμε άλλο ένα δικό τους τώρα, το οποίο, στην πρώτη πλευρά του, έχει χαραγμένο το "Living in fame". Το τραγούδι είναι καλό με προσεγμένα φωνητικά (και βεβαίως φωνές) και κινείται σ' ένα dance-pop ιδίωμα, με σαφείς 80s αναφορές. Ωραία η δουλειά στα backing πλήκτρα και γενικότερα η διαχείριση σε κάθε μέτρο του.


Το "Little trip" είναι μάλλον ακόμη πιο σαφές, όσον αφορά στις προθέσεις του. Η Στέλλα τραγουδά επαγγελματικά (όπως λέμε) πάνω σ' ένα γερό ρυθμικό τμήμα, με λίγα breaks από πλήκτρα και περισσότερα από κιθάρες.

GIOUMOURTZINA: Fayum / Moutheless

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Gioumourtzina

Νέα από τους Gioumourtzina. Το δισκάκι τους, που γυρίζει στις 33 και 1/3 στροφές και όχι στις 45, ανοίγει μ' ένα γρήγορου τέμπου electro-pop τραγούδι, με πνιγμένες τις φωνές και με πολύ μπροστά πλήκτρα και ρυθμικό τμήμα. Μονότονο και κάπως χαοτικό έχει τον τρόπο να σε παρασύρει.


Η ορμή αρχικά πέφτει στο πίσω track, το "Mouthless", που χωρίζεται σε δύο μέρη, με τα πλήκτρα να κάνουν κι εδώ πολύ καλή δουλειά και με τις αναφορές να είναι εντελώς eighties (από Cure, μέχρι... Reporters). Στην πορεία το κομμάτι αποκτά μεγαλύτερο drive, ανεβάζοντας στροφές και πλησιάζοντας περισσότερο ένα κάπως σκοτεινό italo.

MECHANIMAL: Sawdust / Ferrum

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Είναι «μάστορες» οι Mechanimal, τι να λέμε τώρα;

Σκληρό και ορμητικό electro, το "Sawdust" είναι ένα από τα πιο γρήγορα κομμάτια των Mechanimal. Ορχηστρικό φυσικά διαθέτει ποικίλα κιμπορντικά breaks, ενώ έχει μιαν ανάπτυξη που σε απογειώνει. Πραγματικά πολύ καλό! Και κυρίως σημερινό.


Το "Ferrum" έχει κατεβασμένη ταχύτητα (σε σχέση με το "Sawdust") και τις κιθάρες παρούσες, που μαζί με τα πλήκτρα, που σκάνε από παντού, σχηματίζουν έξοχες electro-rock συμβολές. Είναι «μάστορες» οι Mechanimal, τι να λέμε τώρα; Έξοχο δισκάκι!

 

Mechanimal - Sawdust (Official Audio)

THE NOISE FIGURES: When the flames go up / Mute blonde

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Οπωσδήποτε προσδοκούμε κάτι καινούριο-ολοκληρωμένο και από τους Noise Figures.

Στάμος Μπάμπαρης κιθάρες, φωνή και Γιώργος Νίκας ντραμς, φωνή υποθέτω πως είναι πάντα οι Noise Figures. Στο καινούριο δισκάκι τους τούς ακούω, πάντως, διαφορετικούς. Το "When the flames go up" διαθέτει, βεβαίως, δυναμικά ροκ στοιχεία, αλλά το τραγούδι, συνολικά, είναι από τα πιο... ψυχεδελικά τους. Πολύ καλό, με ωραία ανεβοκατεβάσματα του ρυθμού, σωστές κιθάρες, ακόμη πιο σωστά φωνητικά και κάπως στοναρισμένη ατμόσφαιρα. Ροκ αδάμαντας με τα όλα του!


Το flip-side ακούγεται στο ίδιο στυλ, αν και είναι λιγότερο εμπνευσμένο – χωρίς να είναι, φυσικά, αδιάφορο. Τα προσόντα του είναι πάντα τα φωνητικά (από τα ωραιότερα αγγλόφωνα, που έχω ακούσει εσχάτως) και σίγουρα οι κιθάρες.


Οπωσδήποτε προσδοκούμε κάτι καινούριο-ολοκληρωμένο και από τους Noise Figures.

VICTORY COLLAPSE: Younger than before / Already gone

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Tο δισκάκι των Victory Collapse είναι από τα καλύτερα αυτής της σειράς

Περισσότερα από δέκα χρόνια στη σκηνή, έχοντας μάλιστα στην κατοχή τους και δύο LP, οι Victory Collapse ντεμπουτάρουν στην Inner Ear, μ' αυτό το πολύ καλό επτάιντσό τους.


Στην πρώτη πλευρά είναι χαραγμένο το "Younger than before", ένα τραγούδι που δεν κρύβει τις βαθιές αγάπες του γκρουπ, που έχουν να κάνουν βασικά με το βρετανικό νέο κύμα των early 80s. Ναι, θα μπορούσε τα τραγούδια των Victory Collapse να κυκλοφορούν στην Creep (του ελληνικού '80) και να κάνουν την ίδιαν εντύπωση με τα καλύτερα των Art of Parties ή τον Headleaders. Όχι, δεν είναι νοσταλγική η ματιά του γκρουπ. Ο ήχος είναι σημερινός και οι όποιες αναφορές κινούνται σ' ένα επίπεδο αρχικής αισθητικής.


Καλό και το flip-side, διακρίνεται πρώτα και κύρια για τα πολύ καλά φωνητικά – όχι πως τα παιξίματα είναι υποδεέστερα.


Από τα καλύτερα δισκάκια αυτής της σειράς.

POST LOVERS: Melbourne / Going anyway

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Post Lovers

Αυτό το πρώτο δισκάκι των Post Lovers (μουσική, στίχοι Ελένη Καραγεώργου, μπάσο Σταύρος Γεωργιόπουλος) είναι κάτι διαφορετικό – σε τούτη τουλάχιστον τη σειρά (A Distant Victory Singles Club). Ο ήχος, εννοώ, έχει κάποιες μπαλαντικές διαστάσεις, έστω και ενισχυμένες, όπως και η φωνή εξάλλου, που είναι περισσότερο folky παρά ποπ/ροκ.


Τέτοια συγκροτήματα ευδοκιμούν σε όλες τις δεκαετίες και, εν πάση περιπτώσει, γιατί να μην προχωρήσουν και οι Post Lovers, καθώς και τα δυο τραγούδια τους που υπάρχουν εδώ, το πιο χαλαρό "Melbourne" και το πιο δυναμικό "Going away", διαθέτουν όλα τα τυπικά προσόντα. Κυρίως την πολύ καλή φωνή και τη συνθετική απλότητα / σιγουριά.

THE VICKERS: Love you to / Falling to pieces

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Οι Vickers έχουν ρίξει γερούς γάντζους στην pop-psych των sixties .

Οι Vickers είναι από τα ελάχιστα μη ελληνικά γκρουπ που γράφουν και για την Inner Ear, καθώς είναι Ιταλοί (από τη Φλωρεντία). Έχουν και LP στην πατρινή εταιρεία, ενώ τώρα έχουν και 7ιντσο. Πρώτη πλευρά... και κάτι από Beatles. Είναι η διασκευή τους στο "Love you to" (σύνθεση του George Harrison) από το "Revolver". Πολύ καλή και δυναμική σε όλα τα επίπεδα – ακόμη και στα φωνητικά.


Με μπητλικές αναφορές κυλάει όμως και το δεύτερο κομμάτι, που είναι αυτή τη φορά δική τους σύνθεση. Οι Vickers έχουν ρίξει γερούς γάντζους στην pop-psych των sixties (χωρίς κολλήματα πάντως) και αυτό δεν κρύβεται


Πολύ καλό το δισκάκι τους!

SOMEONE WHO ISN'T ME feat Σtella / feat Coti: Stop & remember / Leap of faith

Η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει με μια σειρά δισκάκια Facebook Twitter
Κλάση Marc Almond!

Οι Someone Who Isn't Me (S.W.I.M.) έγιναν περισσότερο γνωστές όταν ένα κομμάτι τους είχε ακουστεί στους τίτλους τέλους της ταινίας Chevalier της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, το 2015. Τώρα, έχουν αυτό το 7ιντσο στην Inner Ear, που περιλαμβάνει δύο τραγούδια τους, το "Stop & remember", στο οποίο τραγουδά η Σtella, και το "Leap of faith" που γίνεται με τη συμμετοχή του Coti.


Ποπ είναι η γενικότερη διάσταση των S.W.I.M. τόσο στο πρώτο κομμάτι, στο οποίο έχει γράψει μουσική η Μαριλένα Ορφανού (από τις Berlin Brides), μαζί με τη Σtella, όσο και στο "Leap of faith", που είναι ένα εξαιρετικό electro-pop, γραμμένο από την Ορφανού (μουσική) και τον Coti (λόγια), που τραγουδάει κιόλας. Και το πρώτο είναι καλό (αν και κάπως ακατέργαστο), αλλά το flip-side... δεν παίζεται. Κλάση Marc Almond!

 

Someone Who Isn't Me Ft Coti - Leap Of Faith (Official Audio) 

Επαφή: www.adistantvictorysinglesclub.bandcamp.com

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

A Victim of Society: Το "Freaktown" είναι αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό, η Αθήνα είναι freak town

Μουσική / A Victim of Society: Το "Freaktown" είναι αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό, η Αθήνα είναι freak town

Ένα από τα πιο δυναμικά ελληνικά συγκροτήματα εμφανίζεται αυτή την εβδομάδα μαζί με τους Black Lips ενώ αμέσως πριν παίζει στο Barrett ένα special dj set αφιερωμένο στην κοινή τους εμφάνιση
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H ψευδαίσθηση της «ανακάλυψης» μουσικής στις επιμελημένες playlists του Spotify

Μουσική / Ανακαλύπτουμε πράγματι μουσική στο Spotify ή ζούμε μια ψευδαίσθηση;

Αρχικά, τις επιμελημένες playlists της δημοφιλούς πλατφόρμας τις έφτιαχναν επαγγελματίες, που προσλαμβάνονταν για το γούστο και την κρίση τους. Όμως, πια τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Και παρότι μας περιβάλλει ένας ωκεανός ήχων, το Spotify αρκείται στο να μας κρατά αποκλεισμένους στο νησί μας.
THE LIFO TEAM
Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893)

Μουσική / Τσαϊκόφσκι: Πώς μπορεί ο κορυφαίος συνθέτης να ενοχλεί τη σημερινή Ρωσία;

Στη Ρωσία θεωρούν αδιανόητο το να φέρει η εθνική τους κληρονομιά ομοφυλοφιλική ταυτότητα, ακόμα κι αν πρόκειται για τον συνθέτη της «Λίμνης των κύκνων» και του «Καρυοθραύστη», καθώς και της «Παθητικής συμφωνίας», η οποία ίσως προμηνύει τη φημολογούμενη κρατική δολοφονία του. Με αφορμή την παράσταση που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή ανατρέχουμε στα νέα στοιχεία για τη ζωή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017): Μια ζωή

Μουσική / Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017): Μια ζωή

Σαν σήμερα πεθαίνει ο «φτωχός και μόνος κάου-μπόυ», που την εποχή της επικράτησης του πολιτικού τραγουδιού στη χώρα μας πρότεινε την επανασύνδεση με τον Αττίκ και τον Κώστα Γιαννίδη, αλλά και την αμερικανική τζαζ, country και σουίνγκ μουσική.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Βασίλης Λούρας: «Η Κάλλας θα είναι πάντα ένα σύμβολο δύναμης για τους φοβισμένους»

Μουσική / «Η Κάλλας θα είναι πάντα ένα σύμβολο δύναμης για τους φοβισμένους»

Το ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Tα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας» που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Βασίλης Λούρας -και θα κυκλοφορήσει σύντομα στους κινηματογράφους από το Cinobo- είναι μια συναρπαστική ταινία για την Κάλλας που αποκαθιστά την αλήθεια για τα χρόνια της στην Ελλάδα αλλά και για τη θυελλώδη σχέση της με τη χώρα που η μεγάλη ντίβα θεωρούσε πατρίδα.
M. HULOT
67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Μουσική / 67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Η Beyoncé έδειξε να εκπλήσσεται όταν άκουσε το όνομά της από τα χείλη τής πάλαι ποτέ country artist και νυν βασίλισσας της pop, Τέιλορ Σουίφτ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν έκπληκτοι από μια γυμνή εμφάνιση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Μουσική / «Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Η Michelle Gurevich γράφει μουσική για την ψυχή και τις εμπειρίες της, με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Μιλά στη LiFO λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Fuzz.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ