Το πιο ουσιαστικό βιβλίο που εμφανίστηκε ποτέ στη χώρα μας γύρω από τα γεγονότα του παρισινού Μάη είναι εκείνο των Patrick Seale και Maureen McConville «Η Γαλλική Επανάσταση/ Μάης 1968», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Νέοι Στόχοι το 1971. Στο βιβλίο, που έχει επανατυπωθεί από τη Θεωρία το 1982 και από την Εργατική Πάλη το 2005 και το 2015, οι ανταποκριτές της βρετανικής εφημερίδας Observer, που έζησαν από κοντά τις ημέρες εκείνου του Μάη, ολοκληρώνουν το ρεπορτάζ τους με τις παρακάτω φράσεις:
«Παρόλα αυτά η επανάσταση του Μάη είχε μία πλευρά πολύ θετική. Ελευθέρωσε έναν χείμαρρο κριτικής ενέργειας, που σε μια στιγμή έκανε το γραφειοκρατικό σύστημα να τρέμει και απογύμνωσε όλους τους αυτοκράτορες. Έκανε να γεννηθεί η ελπίδα ότι η εξυπνάδα και η φαντασία θα μπορούσαν μια μέρα ν’ αλλάξουν στ’ αλήθεια τον κόσμο, αν δοθεί σ’ αυτές η δυνατότητα».
Αυτή ακριβώς η «εξυπνάδα» και η «φαντασία», για την οποία μιλούν ο Seale και η McConville, παρουσιάζεται με τον πιο άμεσο τρόπο στα συνθήματα που άφησε παρακαταθήκη ο γαλλικός Μάης, κι ένα απ’ αυτά τα συνθήματα ήταν και το… Fais que ton rêve soit plus long que la nuit. Ένα σύνθημα γραμμένο σε κάποιο παρισινό τοίχο, ένα από τα δεκάδες ανάλογα που ταρακούνησαν την κυβέρνηση του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ λίγο πριν την ολική επαναφορά της και που ενέπνευσε (το σύνθημα) τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στο δικό του «συμφωνικό ποίημα».
Το "Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que La Nuit" περιλάμβανε επιτόπιες εγγραφές με τις φωνές και τα τραγούδια των φοιτητών στα οδοφράγματα, και ακόμη ήχους από τους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις και βεβαίως κουβέντες και συνθήματα, όλα καταγραμμένα από τον Luc Perini.
Και μιας και μιλάμε για δίσκους… μιαν άμεση ηχητική αποτύπωση τού τι συνέβη εκείνο τον Μάη στη Γαλλία μάς δίνει το άλμπουμ LES JOURNÉES DE MAI 68 [Philips], στο οποίο οι δημοσιογράφοι του R.T.L. καταγράφουν τα βασικά γεγονότα που συντάραξαν τη χώρα. Να και το ημερολογιακό track list, για να μπούμε κάπως στο κλίμα:
1η Πλευρά
— Ο Σαρλ ντε Γκωλ ανακεφαλαιώνει (7 Ιουνίου)
— Ο Cohn-Bendit και η άμεση δημοκρατία (5 Μάη)
— Ο Cohn-Bendit όπως τον έβλεπε ο Georges Séguy, γενικός γραμματέας της Συνομοσπονδίας Εργατών (CGT) (17 Μάη)
— Κλείσιμο του Πανεπιστημίου στη Nanterre (3 Μάη)
— Κλείσιμο της Σορβόνης (3 Μάη)
— Τα πρώτα οδοφράγματα, Λεωφό ρος Saint-Michel (3 Μάη)
— Πρώτες εντυπώσεις από τον Υπουργό Παιδείας Alain Peyrefitte (3 Μάη)
— Η πρώτη εξέγερση του Quartier Latin (6 Μάη)
— Οι φοιτητές στην Αψίδα του Θριάμβου (7 Μάη)
— Στο Palais Bourbon: επικρίσεις των φοιτητών (7 Μάη)
— Ο Alain Peyrefitte υπόσχεται ν’ ανοίξει τη Σορβόνη (8 Μάη)
— Οι μαθητές λυκείου μπαίνουν στη δράση (8 Μάη)
— Η νύχτα των οδοφραγμάτων της οδού Gay-Lussac (10 Μάη)
Διάλογος του αντιπρύτανη της Σορβόνης Claude Chalin με τον Alain Geismar (σ.σ. από τους ηγέτες του Μάη του ’68): τα πρώτα οδοφράγματα, οι μάχες του δρόμου
— Επιστροφή του Πρωθυπουργού Georges Pompidou (11 Μάη)
— Γενική απεργία και κατάληψη της Σορβόνης (13 Μάη)
— Ο Jean-Paul Sartre και η βία (12 Μάη)
2η Πλευρά
— Κατάληψη της Sud Aviation, της κρατικής εταιρίας κατασκευής αεροσκαφών, στην Bouguenais (14 Μάη)
— Κατάληψη του κινηματοθεάτρου Odeon (14 Μάη)
— Κατάληψη του Εργοστασίου της Ρενώ στην Cléon (16 Μάη)
— Γιατί αυτό το αυθόρμητο κίνημα; Από τον Eugène Descamps, γενικό γραμματέα της C.F.D.T. (σ.σ. της γαλλικής… Γ.Σ.Ε.Ε.) (16 Μάη)
— Οι φοιτητές στη Ρενώ, στην Billancourt (17 Μάη)
— Η “chienlit” (σ.σ. από τη φράση του Σαρλ ντε Γκωλ “La réforme oui, la chie-en-lit non” δηλ. Μεταρρύθμιση ναι, αλλά χάος/σκατά-στο-κρεβάτι όχι) (19 Μάη)
— Κατάληψη του ξενοδοχείου Plaza Athénée (20 Μάη)
— Ο Pierre Mendès France της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης παίρνει θέση (19 Μάη)
— Η αυτοδιαχείριση όπως τη βλέπει η C.F.D.T. (20 Μάη)
— Ο κύριος Waldeck Rochet, Γ.Γ. του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (P.C.F.) στην Εθνοσυνέλευση (21 Μάη)
— Ο βουλευτής Edgard Pisani θα ψηφίσει τη λογοκρισία (22 Μάη)
— Ο Cohn-Bendit στη Γερμανία (23 Μάη)
— Η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος από τον στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ (24 Μάη)
— Νέα βραδιά εξεγέρσεων στο Quartier Latin (24 Μάη)
— Ο Φρανσουά Μιτεράν προτείνει μια μεταβατική κυβέρνηση (28 Μάη)—Τα φλας στο Μέγαρο των Ιλισίων: Ο Σαρλ ντε Γκωλ αναχωρεί (29 Μάη)
— Ο Pierre Mendès France και η μεταβατική κυβέρνηση (29 Μάη)
— Το πλήρες λογίδριο του στρατηγού ντε Γκωλ (30 Μάη)
— Ο Υπουργός Εξωτερικών Michel Debré στα Ηλύσια Πεδία (30 Μάη)
Και για να επανέλθουμε στον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Με τον ίδιον ακριβώς… συνθηματικό τίτλο, ως “Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que La Nuit” δηλαδή, θα κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ του στη γαλλική Reprise το 1972. Τι ακριβώς ήταν αυτό το LP;
Ως γνωστόν ο Παπαθανασίου με τον Ντέμη Ρούσσο και τον Λουκά Σιδερά, οι Aphrodite’s Child δηλαδή, βρίσκονταν στο Παρίσι τον Μάιο του 1968, και συνεπώς είχαν άμεση επαφή με τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στη γαλλική πρωτεύουσα εκείνο τον καιρό. Είχαν μάλιστα την τύχη να ηχογραφήσουν το περίφημο “Rain and tears” τη συγκεκριμένη στιγμή, φέρνοντάς το στα χείλη όλου του κόσμου – και βεβαίως των φοιτητών. Εννοώ πως το “Rain and tears” ήταν ένα από τα βασικά τραγούδια στο… soundtrack του Γαλλικού Μάη, κάτι που έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία.
Το “Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que La Nuit” περιλάμβανε επιτόπιες εγγραφές με τις φωνές και τα τραγούδια των φοιτητών στα οδοφράγματα, και ακόμη ήχους από τους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις και βεβαίως κουβέντες και συνθήματα, όλα καταγραμμένα από τον Luc Perini (μουσικός επιμελητής και συνθέτης OST). Στο άλμπουμ ακούγονταν ακόμη χορωδιακά κομμάτια επεξεργασμένα στο στούντιο και βεβαίως ορχηστρικά θέματα ερμηνευμένα από τον Παπαθανασίου στα keyboards και κάποιους ακόμη μουσικούς, με μερικά γνωστά ονόματα ανάμεσά τους, όπως τον Χάρη Χαλκίτη και τον Michel Ripoche (και οι δύο είχαν συμμετάσχει στις εγγραφές του “666”).
Το άλμπουμ, που ως άκουσμα δεν έχει άμεση σχέση με τις άλλες δουλειές του Βαγγέλη Παπαθανασίου της ίδιας εποχής –αν και υπάρχουν κάποια σημεία που ανακαλούν στη μνήμη κάτι από το “666”, την εισαγωγή από το “Aegean sea” π.χ.–, λειτουργεί άψογα ως ένα ηχογραφικό ντοκουμέντο, το οποίο, στη Γαλλία τουλάχιστον, δεν πέρασε απαρατήρητο (ξανακυκλοφόρησε μάλιστα με αλλαγμένο εξώφυλλο το 1979, πάλι από τη Reprise).
Στην Ελλάδα το “Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que La Nuit” τυπώθηκε σε CD ως “Paris May 1968” από την Universal Music κι είχε μοιραστεί με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο της 31/5-1/6 του 2008 (για τα 40χρονα, τότε, του Γαλλικού Μάη). Πρώτη φορά, όμως, το άλμπουμ αυτό είχε βγει σε βινύλιο στα μέσα της δεκαετίας του ’70 από την ελληνική Philips. Κάποιοι μάλιστα είχαν, τότε, την… ιδέα να τυπώσουν πάνω στο cover μια στάμπα που έγραφε «Μάιος 68» (έτσι ακριβώς), μπερδεύοντας προφανώς τον… Μάιο του γνωστού σχολικού τραγουδιού («Ο Μάιος μας έφθασε εμπρός βήμα ταχύ…») με τον ένα και μοναδικό Γαλλικό Μάη.
Στο original γαλλικό άλμπουμ τού 1972 υπήρχε ένα μικρό ένθετο με λίγα λόγια του συνθέτη. Έγραφε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου:
«Δοκιμάστε ν’ ακούσετε αυτό τον δίσκο στη σιωπή και ευλαβικά. Προτείνεται, επίσης, η ακρόαση σε μεγάλη ένταση»…
![Το διαστημικό ταξίδι του Juno στον Δία και τον Γανυμήδη, σε μουσική υπόκρουση του Βαγγέλη Παπαθανασίου [ΒΙΝΤΕΟ]](/sites/default/files/styles/landscape_medium/public/articles/2021-07-17/juno-jupiter.jpg?h=c673cd1c&itok=bPcWthqU)
