Ο Δημήτρης Λέτσιος γεννήθηκε στην Ανακασιά, προαστιακό μεγαλοχώρι του Βόλου κάτω από τη Μακρινίτσα, το 1910 και πέθανε το 2008. Δούλεψε σε αρτοποιείο, την οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του και ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1934 με μια φτηνή μηχανή.
Στην κατοχή ο Λέτσιος οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ Βόλου. Βγήκε στο βουνό οργανώνοντας αντιστασιακές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά δεν φωτογράφισε την Εθνική Αντίσταση λόγω έλλειψης φωτογραφικών υλικών. Μετά τα Δεκεμβριανά, συνελήφθη στο φούρνο, οδηγήθηκε στη φυλακή και την εξορία.
Μετά τον πόλεμο, η φωτογραφία αναδείχθηκε σε μέσον καταγραφής των περιπλανήσεών του στην αγαπημένη του ύπαιθρο και στην οποία ο Λέτσιος φωτογράφησε για όλη του τη ζωή.
Ο Δημήτρης Λέτσιος είναι «ο ζωγράφος της αγροτιάς, σεμνός, μεθοδικός και ταλαντούχος», «μια ξεχωριστή προσωπικότητα στην ιστορία της φωτογραφίας και ένα μοναδικό χαρακτήρα, στο ανθρώπινο μωσαϊκό της Θεσσαλίας».
Κυρίαρχο στοιχείο στο ύφος των φωτογράφων του, είναι η καταγραφή του χώρου, του τοπίου και της φύσης, αλλά και του τρόπου ζωής των ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου.
Υπήρξε συνιδρυτής της ΕΦΕ (1952) ενώ ίδρυσε την ΕΦΕ Βόλου ως παράρτημα (1956), αναλαμβάνοντας για χρόνια την ευθύνη των εκδηλώσεων, των μαθημάτων και των εκθέσεων.
