Kopacabana... Kopacabana...
1989
Η "βαθιά, αργή φωνή" του μουσικοσυνθέτη Fausto Fawcett αντηχεί στο τούνελ των αναμνήσεων
Kopacabana (Bραζιλία, 2019), ταινία μικρού μήκους (14') των Marcos Bonisson και Khalil Charif. 'Ενα κολάζ από αρχειακές εικόνες και σύγχρονα πλάνα (Super 8 και ψηφιακά), που συνθέτει έναν ύμνο στην περιοχή της Κοπακαμπάνα, "επίκεντρο διαπολιτισμικών, κοινωνικών και αισθητηριακών εμπειριών", μέσα από την ιδανική αφήγηση του ποιητή-τραγουδιστή-συνθέτη Fausto Fawcett. Την ηχητική μπάντα επεξεργάστηκε ο μουσικός Arnaldo Brandão. 'Ενα μικρό διαμάντι. 'Ολη η ταινία εδώ.
"Πολυώροφα κτίρια, παραλίες, γυναίκες με μπικίνι, drag queens και αμυδρά φωτισμένες σήραγγες περνάνε μπροστά από τα μάτια μας καθώς ο διάσημος Βραζιλιάνος συγγραφέας και ερμηνευτής Fausto Fawcett αυτοσχεδιάζει στίχους για την Κοπακαμπάνα. Δεν τον βλέπουμε. Με voiceover, επαναλαμβάνει ξανά και ξανά το όνομα της γειτονιάς του Ρίο ντε Τζανέιρο, δηλώνοντας ότι η λέξη "σχετίζεται με τον αισθησιασμό, με την κοσμικότητα, σχετίζεται με την σαρωτική όμορφη φύση ... της πιο όμορφης αστικής παραλίας στον κόσμο, ως mantra για το underground της Βραζιλίας". Η Κοπακαμπάνα - με το άγριο νυχτερινό φως και τη γύμνια της ημερήσιας ζωής της - θα πρέπει να φιλοδοξεί να γίνει το "Μονακό των αποκαλύψεων". Η βαθιά, αργή φωνή του Fawcett φουσκώνει και ρέει μέσα σε ένα δυσαρμονικό ηχοτοπίο που δημιούργησε ένας άλλος Βραζιλιάνος μουσικός, ο Arnaldo Brandão.
Οι σκηνοθέτες Khalil Charif και Marcos Bonisson έδωσαν στον Fawcett δημιουργική ελευθερία στο στούντιο ηχογράφησης. "Μεγάλο μέρος του κειμένου προέρχεται από παλιό του υλικό, το οποίο έχει αναπτύξει από τότε που ξεκίνησε τη δεκαετία του '80", λέει ο Charif. "Και τα έφερε όλα αυτά πάλι στο μυαλό του, με έναν πολύ ενστικτώδη τρόπο. Ο Marcos Bonisson και εγώ νιώσαμε ότι για να αντιμετωπίσουμε αυτή την ποιητική διάσταση, με αυτή τη ζωντάνια, η πρόκληση θα ήταν τεράστια".
Το κινηματογραφικό υλικό είναι ένα μείγμα από νέο και αρχειακό φιλμ Super 8, καθώς και ψηφιακό υλικό και υλικό από drone. Οι κινηματογραφιστές δεν επιχειρούν να εικονογραφήσουν την ομιλία του Fawcett με εικόνες, αλλά, αντίθετα, παρουσιάζουν ένα κολάζ με μια σειρά πιθανών ερμηνειών. "Ο ήχος που μας έφερε ο Arnaldo Brandão, ένας άλλος ζωντανός θρύλος μας, ήταν ιδιοφυής και καταφέρνει να φέρει μια ατμόσφαιρα στις εικόνες που δεν κλέβει τη σκηνή, αλλά είναι απολύτως παρούσα στον παλμό της ταινίας", λέει ο Charif.
Center for Contemporary Arts