Γυναίκες στα Όσκαρ: Μια πολυετής αδικία που σταδιακά αποκαθίσταται

Γυναίκες στα Όσκαρ: Μια πολυετής αδικία που σταδιακά αποκαθίσταται Facebook Twitter
3

Ακούγεται σοκαριστικό, αλλά πριν από τη Ρέιτσελ Μόρισον καμία γυναίκα δεν είχε συμπεριληφθεί στην πεντάδα της υποψηφιότητας για Καλύτερη Φωτογραφία στην 90χρονη ιστορία των Όσκαρ!

«Ρίξτε μια ματιά στις ενδιαφέρουσες εικόνες που έχουν συνθέσει για το σινεμά η Σάντι Σισέλ, η Έλεν Κιουράς και η Ρέιτσελ Μόρισον» δήλωσε χαρούμενη η σκηνοθέτις του Mudbound Ντι Ρις, η οποία ωστόσο δεν κατάφερε να μπει στην πεντάδα των σκηνοθετών, μια κλασικά ανδροκρατούμενη κατηγορία που φέτος άλωσε η Γκρέτα Γκέργουιγκ με το Lady Bird.

Η ηθοποιός που έγινε auteur, έχοντας υπογράψει και το υποψήφιο για Όσκαρ σενάριο της ταινίας με πρωταγωνίστρια τη Σέρσα Ρόουναν, γίνεται έτσι η πέμπτη γυναίκα που διεκδικεί Όσκαρ Σκηνοθεσίας μετά την Ιταλίδα Λίνα Βερτμίλερ που έσπασε το ρόδι το 1976 με τον Πασκουαλίνο και τις 7 Καλλονές κι έχασε από το Ρόκι (!), τη Νεοζηλανδή Τζέιν Κάμπιον για τα Μαθήματα Πιάνου, που έπεσε πάνω στη Λίστα του Σίντλερ, τη Σοφία Κόπολα, η οποία αρκέστηκε στο Όσκαρ Σεναρίου για το Χαμένοι στη μετάφραση εκείνη τη χρονιά, και την Κάθριν Μπίγκελοου, που χρειάστηκε να ξεπεράσει το τεράστιο εμπόδιο του Άβαταρ και τον Τζέιμς Κάμερον. 

Το Όσκαρ τής παρέδωσε γεμάτη υπερηφάνεια η Μπάρμπαρα Στράιζαντ, η οποία είχε εκφράσει δημόσια τον θυμό της όταν τα μέλη της Ακαδημίας την είχαν σνομπάρει για το Γιεντλ και τον Πρίγκιπα της Παλίρροιας, χρόνια πριν.


Η Στράιζαντ παραμένει η μοναδική γυναίκα με δύο Όσκαρ, για την ερμηνεία της στο Αστείο Κορίτσι και τη μουσική του μουσικού θέματος από το Ένα αστέρι γεννιέται.

Για παρόμοιες κατηγορίες, με το επιπρόσθετο bonus ότι το καταφέρνει την ίδια χρονιά, έχει προταθεί φέτος η νικήτρια 9 βραβείων Grammy, Mary J. Blige: για την ερμηνεία της και το τραγούδι από την ταινία Mudbound. Οι πιθανότητές για νίκη είναι μάλλον μικρές.

Με τις γυναίκες να καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 19% στις υποψηφιότητες των Όσκαρ από καταβολής του θεσμού, με εξαίρεση φυσικά τις κατηγορίες των ηθοποιών, οι μόνες που πλησιάζουν το θετικό πρόσημο έναντι των ανδρών συναδέλφων τους είναι οι μοντέζ.

Στη μεγάλη κατηγορία, της καλύτερης ταινίας, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην από την εποχή που μόνο τα ονόματα των στούντιο φιγουράριζαν στα credits των υποψηφίων, ώσπου να προσωποποιηθούν οι διεκδικητές και το ανδρικό κατεστημένο των φημισμένων παραγωγών, όπως ο Σαμ Σπίγκελ ή ο Σέσιλ ντε Μιλ, να σπάσει η Τζούλια Φίλιπς με το Κεντρί, το 1973.

Έκτοτε, αρκετές γυναίκες, από τη Λίλι Ζάνουκ και την Ντόνα Τζιλιότι ως την Μπίγκελοου, έχουν κερδίσει Όσκαρ, με την Ντίντι Γκάρντνερ να είναι η μόνη που τα έχει ντουμπλάρει, με το 12 Χρόνια Σκλάβος και πέρσι με το Moonlight.

Φέτος μετράμε 6 υποψήφιες στις 9 ταινίες που έχουν πλασαριστεί στην υποτιθέμενη δεκάδα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, ανάμεσά τους τις δύο δυναμικές κυρίες εκτός του ανεξάρτητου κυκλώματος, την Έιμι Πασκάλ για το Post και, για τρίτη φορά την τελευταία πενταετία, τη Μέγκαν Έλισον για την Αόρατη Κλωστή.

Αν ωστόσο κάνουμε μια διαφορετική ανάγνωση των δεδομένων, το Lady Bird παραμένει το μοναδικό φιλμ απ' όσα βρίσκονται στην 9άδα των υποψηφίων για φέτος που σκηνοθετήθηκε από γυναίκα και, όπως μας πληροφορεί η στατιστική υπηρεσία της Ακαδημίας, είναι μόλις η 13η ταινία που το καταφέρνει.

Με τις γυναίκες να καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 19% στις υποψηφιότητες των Όσκαρ από καταβολής του θεσμού, με εξαίρεση φυσικά τις κατηγορίες των ηθοποιών (που μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο Κρις Ροκ είχε προτείνει να καταργηθούν, για χάρη της ισότητας), οι μόνες που πλησιάζουν το θετικό πρόσημο έναντι των ανδρών συναδέλφων τους είναι οι μοντέζ.

Ήδη από την πρώτη χρονιά που δημιουργήθηκε η κατηγορία, το 1935, υποψήφια ήταν η Αν Μπάουενς, την οποία η Μάργκαρετ Μπουθ είχε χαρακτηρίσει κακή στη δουλειά της όχι με δική της ευθύνη αλλά επειδή αναγκαζόταν να κόβει τις κακές ταινίες του μόνιμου σκηνοθέτη της Σέσιλ ντε Μιλ.

Από την επόμενη χρονιά άρχισε να αποσπά υποψηφιότητες η Μπάρμπαρα Μακλίν σχεδόν σε ετήσιο ρυθμό, για να φτάσει συνολικά τις 7, ρεκόρ που έσπασε δεκαετίες αργότερα ο Μάικλ Καν, σταθερός συνεργάτης του Στίβεν Σπίλμπεργκ – αν και το καλύτερο μοντάζ σε ταινία του έκανε η Βέρνα Φιλντς για τα Σαγόνια του Καρχαρία, και δικαίως πήρε το Όσκαρ το 1975.

Τελικά, το πρώτο Όσκαρ που κέρδισε γυναίκα στο μοντάζ ήρθε το 1940 από την Μπάουενς για το τελείως άγνωστο North West Mounted Police που ξεπέρασε σε ψήφους, αν είναι δυνατόν, τη Ρεβέκκα, τα Σταφύλια της Οργής και το Γράμμα του Γουίλιαμ Γουάιλερ σε μια σπάνια έκφραση αντίστροφου σεξισμού.

Με την εξαίρεση της πρωτοποριακής στις τεχνικές της Ντίντι Άλεν, η οποία ήταν υποψήφια μόνο για τη Σκυλίσια Μέρα και όχι για το εμβληματικό Μπόνι και Κλάιντ, όλες οι σπουδαίες μοντέζ έχουν μπει κάποια στιγμή σε πεντάδες των Όσκαρ, με πολυνίκη τη Θέλμα Σκουνμέικερ, με τρία αγαλματίδια για ισάριθμες ταινίες του Μάρτιν Σκορσέζ, το Οργισμένο Είδωλο, τον Ιπτάμενο Κροίσο και τον Πληροφοριοδότη.

Νικήτρια και η Αν Κόουτς για το αξέχαστο μοντάζ του Λόρενς της Αραβίας το 1962. Φέτος το διεκδικεί η Τατιάνα Ρίγκελ για το Εγώ, η Τόνια.

Απολαύστε τη μαγεία των Όσκαρ αποκλειστικά στην COSMOTE TV!

Ζήστε τη λαμπερή 90ή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ και όλο το μεγαλείο του Χόλιγουντ σε απευθείας μετάδοση την Κυριακή 4 Μαρτίου στα κανάλια COSMOTE CINEMA.

 

Η μετάδοση θα ξεκινήσει με τις εντυπωσιακές αφίξεις στο κόκκινο χαλί, τις αποκλειστικές δηλώσεις και τις εμφανίσεις των σταρ (στις 23:30).

 

Θα ακολουθήσει το pre-show (01:30) και στις 03:00 η 90ή Τελετή Απονομής των Βραβείων Όσκαρ με οικοδεσπότη τον Τζίμι Κίμελ, που θα μεταδοθεί με ελληνικό σχολιασμό από τον Γιώργο Σατσίδη και τη Χριστίνα Μπίθα στο COSMOTE CINEMA 2HD και με τον πρωτότυπο αγγλικό ήχο στο COSMOTE CINEMA1HD.

 

Παράλληλα, απολαύστε έως τις 4 Μαρτίου 3 οσκαρικά αριστουργήματα καθημερινά από τις 18:30 στο αποκλειστικό κανάλι COSMOTE CINEMA OSCARS HD.

Οθόνες
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

H Barbra Streisand (ξανά) στο σινεμά με ένα περίεργο, τολμηρό στοίχημα

Οθόνες / H Barbra Streisand (ξανά) στο σινεμά με ένα περίεργο, τολμηρό στοίχημα

Κλείνοντας τα 75 της χρόνια, το αιωνίως αλλόκοτο "Αστείο Κορίτσι" αν και δεν έχει τίποτα να αποδείξει, δείχνει να ενδιαφέρεται για το μεγάλο coup μιας πλούσιας καριέρας: τη ζωή της Τσαρίνας Αικατερίνης
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ

Οθόνες / Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ

Μισό αιώνα πριν, στις 20 Φεβρουαρίου του 1968, οι 5 υποψήφιες ταινίες στη μεγάλη κατηγορία κατέδειξαν το νέο σινεμά που έμπαινε ορμητικά στον θεσμό των Όσκαρ με σαφή πρόθεση να δυναμιτίσει ανεπιστρεπτί τα λιγοστά, αλλά ανθεκτικά απομεινάρια του παλιού χολιγουντιανού συστήματος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Godzilla Minus One»: Ένα ατόφια επικό διαμάντι μόλις προστέθηκε στο Netflix

Οθόνες / «Godzilla Minus One»: Ένα ατόφια επικό διαμάντι προσγειώθηκε στο Netflix

Φτιαγμένο για να βιωθεί στη μεγάλη οθόνη, από την οποία δυστυχώς έκανε μόνο ένα ολιγοήμερο πέρασμα, το «Godzilla Minus One» είναι ένα από τα καλύτερα monster movies που γυρίστηκαν ποτέ και, ταυτόχρονα, μια γνήσια αντιπολεμική ταινία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ευθύμης Φιλίππου: «Είμαστε και απάνθρωποι και σκληροί και μαλακοί και γλυκούληδες»

Συνέντευξη / Ευθύμης Φιλίππου: «Είμαστε και απάνθρωποι και σκληροί και μαλακοί και γλυκούληδες»

Ο συν-σεναριογράφος του «Ιστορίες Καλοσύνης» του Γιώργου Λάνθιμου φέρνει τον καταδικό του κόσμο στο Φεστιβάλ Αθηνών, σε μια παράσταση που βασίζεται στις επινοημένες λέξεις.
M. HULOT
Βικτοριανά μανίκια και μικροσκοπικά εσώρουχα: Τα κοστούμια της Holly Waddington για το «Poor Things»

Συνέντευξη / Βικτοριανά μανίκια και μικροσκοπικά εσώρουχα: Τα κοστούμια της Holly Waddington για το «Poor Things»

Η Βρετανή ενδυματολόγος που βραβεύθηκε με Όσκαρ για την εκπληκτική δουλειά της στην ταινία του Γιώργου Λάνθιμου περιγράφει στη LiFO πώς έπλασε τον ενδυματολογικό κώδικα της Μπέλα Μπάξτερ με αφορμή την έκθεση των κοστουμιών της ταινίας στο Μουσείο Μπενάκη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Το «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» και η διαφορά ανάμεσα στο λαϊκό και στο λαϊκίστικο θέαμα

Οθόνες / Το «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» και η διαφορά ανάμεσα στο λαϊκό και στο λαϊκίστικο θέαμα

Η γαλλική κωμωδία επιστρέφει στις αίθουσες δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία της. Μήπως όμως δεν πρόκειται για γνήσιο λαϊκό θέαμα, αλλά για την παρέκβασή του;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το αιώνιο καλοκαίρι του Ρομέρ./ Πού πήγαν τα καλοκαίρια που έμοιαζαν/Πού πήγε το καλοκαίρι που έμοιαζε με ταινία του Ρομέρ;

Οπτική Γωνία / Πού πήγε το καλοκαίρι που έμοιαζε με ταινία του Ρομέρ;

Δεν είναι μόνο η μαζικοποίηση του τουρισμού ούτε το άπιαστο όνειρο των διακοπών που τείνει να γίνει προνόμιο για λίγους, είναι και η ολοένα πιο δύσκολη αναζήτηση εκείνης της άχρονης στάσης απέναντι στα πράγματα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Ο Κλιντ Ίστγουντ έγινε 94 χρονών: Όλες οι ταινίες του μία προς μία

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Κλιντ Ίστγουντ έγινε 94 χρονών: Όλες οι ταινίες του μία προς μία

Ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς σκηνοθέτες, πιθανότατα το τελευταίο ευρέως αναγνωρίσιμο κινηματογραφικό είδωλο μιας άλλης εποχής, ο Κλιντ Ίστγουντ κλείνει σήμερα τα 94.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Ιστορίες Καλοσύνης»: Θριαμβευτική επιστροφή ή ανυπόφορο πισωγύρισμα για τον Λάνθιμο;

The Review / «Ιστορίες Καλοσύνης»: Θριαμβευτική επιστροφή ή ανυπόφορο πισωγύρισμα για τον Λάνθιμο;

O Γιάννης Βασιλείου και ο Λουκάς Κατσίκας είδαν τις «Ιστορίες Καλοσύνης» του Γιώργου Λάνθιμου και του Ευθύμη Φιλίππου και αναλύουν τα επιτεύγματα, αλλά και τις αστοχίες της ταινίας. Με καλοσύνη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Λάνθιμος, Furiosa και Γιάννης Σπανός στους κινηματογράφους από αύριο

Πολιτισμός / Λάνθιμος, Furiosa και Γιάννης Σπανός στους κινηματογράφους από αύριο

Η προκλητική ανθολογία του Γιώργου Λάνθιμου, η νέα συμφωνία δράσης του Τζορτζ Μίλερ, μια έκπληξη από τη Γαλλία και ένα ωραιότατο ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Σπανό στο κινηματογραφικό πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Λώξη»: Μια ιστορία συμπερίληψης

Ζούμε, ρε! / «Λώξη»: Μια ιστορία συμπερίληψης

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τους Δημήτρη Ζάχο και Θανάση Καφετζη, τους δύο δημιουργούς του ντοκιμαντέρ «Λώξη» ενώ ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης μοιράζεται την εμπειρία του από τη θεατρική ομάδα «Εν δυνάμει», μέλος της οποίας είναι και η Λωξάνδρα.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια
Αμαν πια!!! Μήπως θα πρέπει να έχουμε ίση ποσόστωση ανά φύλο και στα Όσκαρ; Αυτό μειώνει και τις γυναίκες δημιουργούς και όσους άντρες κυριεύονται από τόσο στείρο φεμινιστικό ζήλο... Ας παει και το 50% των νηπιαγωγών, και των μαιών σε άντρες τότε...Αλλά και το 50% των στρατευμένων σε γυναίκες...!Ε, πια!!!
Gender εκδημοκρατισμός;;;Το να αναφέρετε ότι οι γυναίκες δημιουργοί βρίσκονται στην τελική φάση του διαγωνισμού για λόγους gender εκδημοκρατισμού υποτιμά την αξία τους ως δημιουργούς.Ούτε αυτές νομίζω ότι θα το ήθελαν αυτό.Κριτήριο επιλογής του νικητή θα πρέπει να είναι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και όχι το φύλο IMHO....
Αγαπητε, θεωριτικα εχετε δικιο αλλα τι γινεται όταν η διαδεδομενη ακτιβιστικη ρητορία είναι επι της ουσιας "βαλτε γυναίκες επειδη εχουν αδικηθει ως φυλο" αν ακουγετε σαν "χαρη" είναι γιατί πολλες φορες είναι και αυτο όμως γινεται με την ανοχη ακομα και τον ίδιων των ακτιβιστων. Θυμαμαι τον τιτλο ενος παλιου αρθρου του κ. Δημοκιδης "χρειαζονται περισσότεροι λοατ ρολοι;"(καπως ετσι), και η απαντηση είναι όχι, δεν χρειάζεται να κανουμε την "χαρη" να δημιουργηθουν περισσότεροι ρόλοι, απλα χρειάζονται καλυτερες ιστορίες που εαν οι ρόλοι είναι παρεπιπτωντως λοατ εχει καλως αλλα και να μην είναι παλι εχει καλως, δεν χρειαζεται ενας λοατ που τυγχανει να είναι κυνηγων μαγισων αλλα ενας κυνηγος μαγισων που τυγχνανει να είναι λοατ ή όχι δεν εχει σημασία, το ίδιο και με τους γυναικείους ρόλους. Στις fantasy action ταινίες παντα υπηρχαν καρα πρωταγωνίστριες γυναίκες αλλα ποτε εγινε "ασχημο"; τα τελευταία χρόνια που ξεσπασε "χρειαζομαστε περισσότερες γυναίκες πρωταγωνίστριες και αυτη η "χαριστικη" αξιωση επιρρεαζει το αποτελεσμα της δημιουργίας. Η Ουρσουλα Λεν Γκουιν ηταν απο τους σπουδαιότερους συγγραφεις του είδους και κανεις δεν αμφιβαλει για την αξία της, γιατί; γιατί δεν ζητησε ως γυναικα τιποτα, απλα μας εδωσε τις δημιουργίες της και μας επεσε το σαγόνι. Καθε φορα που βαζεις περισσότερο αγχος στον ακτιβισμο αντι του εργου αυτου καθ'αυτου ζητας χαρη. Θελουμε ιστορίες όπως τις οραματιστικαν οι δημιουργοι και όχι με αγχος να είναι ακτιβιστικα σωστες. Αν είναι μια χρονια 7 στους 9 νικητες να είναι αντρες εχει καλως αν στην επομενη 7 στους 9 νικητες είναι γυναίκες παλι εχει καλως...αρκει να μην μπολιαστει με "να κερδισει επιτελους και μια γυναίκα!" το οποίο είναι τελειως διαφορετικο απο το "κερδισε επιτελους μια γυναίκα", το ενα διεκδικει σε μελλοντικο χρόνο με γνωμωνα το φυλο το αλλο αναγνωρίζει μια παρελθοντικη νικη προσθετοντας και μια επιπλεον πληροφορία που όμως δεν επαιξε ρόλο στην νικη ...είναι η νυχτα με την μερα η διαφορα. Παρε παραδειγμα την ωραιότερη ασχημη της ηθοποιιας της Ελλάδας, δεν υπάρχει ουτε ενας που να μην αναγνωρίζει ότι εμεινε στην ιστορία με το σπαθί της και όχι της "χαριστικε" επειδη ήταν ειτε γυναίκα είτε ασχημη.Παντα αναγνωρίζεται καποιος συμφωνα με τον τρόπο που διεκδικει να αναγνωριστει. Η Κιουρη επελεξε να είναι επιστημονας και ετσι αναγνωρίστικε και κανεις δεν αμφιβάλει "της κανανε χαρη γιατί ήταν γυναίκα", αμα εβγαινε και ελεγε "ειμαι γυναίκα επιστημονας και δεν με αναγνωρίζουν καντε κατι επιτελους" θα δημιουργουντουσαν αμφιβολίες γιατί η ίδια επι της ουσίας θα ζήταγε να κανουμε κατι με επιχειρημα το φυλο της και όχι την επιστημονικη της αξια, αυτος είναι και ο λογος που λεμε για την Κιουρη ότι περαν της επιστημονικης της αξια ήταν αποδειξη ότι μια γυναίκα μπορει να είναι σπουδαία επιστημονα και θα πρεπει να δωθουν ευκαιρίες στις συγχρονες γυναίκες. Στο Χολλυγουντ εχουν επιλεξει οι ίδιες ρητορικη επιχειρηματολογία που απο μονη της δυστυχως δημιουργει αμφιβολίες για "χαρη".Κανονικα σε ότι δεν τεκμενεται βιολογικη διαφορα θα πρεπει να διαγωνίζονται unisex, στον κλασσικο αθλητισμο εμφυλα , στην ηθοποιία κτλ προφανως όχι.Τωρα θυμηθηκα τις πιο γοερες ακτιβιστριες στον χωρο του gaming που ενω οι διαγωνισμοι παιχνιδιων ηταν ανεκαθεν unisex ήρθαν και φτιαξαν "girlz gamers διαγωνισμους" για φεμινιστικους λογους και το τρολλαρισμα που δεχονται (δικαιως) δεν λεγεται...μονες τους αυτο αποκληστηκανε και μετα δηλωναμε ότι αισθανονται αποκλεισμενες... Δεν υπάρχει "gamer boy" αλλα υπαρχει "gamer girl" και στην δευτερη κατηγορία δεν ανηκουν ολες οι γυναίκες παιχτριες. Αυτα είναι αποτελεσματα συνειδητα επιλεγμενης επιχειρημοτολογικης ρητορικης. Οταν καποια μου ζητησει να της φερθω "ειδικα" επειδη είναι γυναίκα περαν της κρινομενης ιδιότητας της προφανως και μου ζητα χαρη, όταν με το σπαθι της μου κανει corpse camp τοτε δικαιως θα την καταραστω γιατί θα εχει κερδισει τις καταρες μου με την αξία της και κερδισε την ισότητα της, γιατί τότε και μονο τότε με νικησε χωρις να την αφησω να με νικησει.Η επιλογη των ρητορικων επιχειρηματων δυστυχως επιρρεαζουν και τα αποτελεσματα.Οταν ακουγονται επιχειρηματα "δεν υπάρχει αντικειμενικη ποσοστωση αντρεων/γυναικων και θα πρεπει να διορθωθει με το να βαλουμε περισσότερες γυναίκες" ακριβως αυτο που διαμαρτυρεσαι επιθυμουν, gender εκδημοκρατιση που υποτιμα την αξία τους στο όνομα της αξίας τους(το ότι είναι οξυμωρο είναι και το θεμα).Τις περισσότερες φορες ο τροπος σκαβει τον λακκο του σκοπου.Οταν ο σκοπος είναι η ποσοστιαια αναλογια θα πρεπει να την εκβιάσεις και μαλιστα κανοντας χαρη.Το προβλημα δηλαδη είναι τι επιθυμουμε, ισοτητα ευκαιριων (και αρα με το σπαθι τους) ή ισοτητα αποτελεσματος (αρα μια μεριδα θα τους χαριστει). Τα τελευταία χρονια παρα πολλοι επελεξαν το ευηχο, πιο γρηγορο και πιο μαχητικα τονοτικο δευτερο που όμως είναι υποτιμητικο επι της ουσίας για το γεγονος ότι οι γυναίκες μπορουν με το σπαθι τους να κερδιζουν, δεν χρειαζονται χαρες, ευκαιρίες να αποδειξουν χρειάζεται. Αν με κερδίσει γυναίκα επειδη δεν εχουν κερδισει αρκετες γυναίκες προφανως και θα θεωρήσω ότι χαριστικα της δωθηκε η νικη, προσοχη της δωθηκε, όχι νικησε. Αντιστοιχως εαν είναι να δωθουν βραβεια σε γυναίκες γιατί δεν εχουν παρει αρκετες τότε χαρη τους κανεις, ζημιωνοντας όλες αυτες τις δημιουργους που δεν χρειάζονται χαρες αλλα ευκαιρίες.Το σχολιό σας είναι περα για περα δοκιμο απλα στρεφεται κατα αθώου και όχι των ενοχων (που δεν είναι οι συνηθεις υποπτοι).