90 χρόνια μετά τον θάνατο του ο Καβάφης γίνεται viral στα social media

90 χρόνια μετά τον θάνατο του ο Καβάφης γίνεται viral στα social media Facebook Twitter
Αυτό που επιβεβαιώνει η παρουσία του ποιητή στο Instagram και το Twitter είναι ότι τουλάχιστον στο ελληνικό φαντασιακό ο Καβάφης έχει εγγραφεί στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου ως η «απόλυτη» εικόνα ποιητή.
0

160 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ και 90 χρόνια μετά τον θάνατό του ο Καβάφης αποκτά νέα ζωή μέσα από τα social media. Στο Twitter ένας λογαριασμός με το όνομά του έχει συγκεντρώσει περισσότερους από 13 χιλιάδες ακόλουθους, ανεβάζοντας καθημερινά αγγλόφωνο περιεχόμενο και εγκαινιάζοντας νέους τρόπους προσέγγισης του έργου αλλά και της εικόνας του πιο εξαγώγιμου Έλληνα ποιητή.

Στην πλάτη του κτιρίου της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση βρίσκω συγκεντρωμένους γύρω από ένα τραπέζι 12 νέους και ενθουσιώδεις επιστήμονες και ακαδημαϊκούς. Μετά από open call του ιδρύματος επιλέχθηκαν 12 μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές καθώς και ερευνητές στα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας τους με έναν κοινό άξονα, την εμβύθισή τους στο έργο του Αλεξανδρινού ποιητή.

Στόχος του «Διεθνούς Θερινού Σχολείου Καβάφη», που πραγματοποιήθηκε σε επιμέλεια των Peter Jeffreys, αναπληρωτή καθηγητή Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Suffolk University της Βοστόνης, και Τάκη Καγιαλή, καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, είναι να ερευνήσουν, μεταξύ άλλων, πώς διαβάζεται ο Καβάφης σήμερα και να εξετάσουν το έργο του ποιητή μέσα από τις μεθοδολογικές και θεωρητικές προσεγγίσεις διαφορετικών κλάδων της επιστήμης και της τέχνης. 

Ξεκάθαρα το πέρασμα του ποιητή από τα κοινωνικά δίκτυα πολλές φορές είναι απλά ένα επιφανειακό φλεξάρισμα και η σχέση πολλών αναγνωστών με τον Καβάφη είναι πλέον χρηματιστηριακής φύσης, το διαδικτυακό πλησίασμα πολλών στον ποιητή είναι ένα δείγμα συμβολικού πολιτιστικού κεφαλαίου και status. Ένα κόρδωμα δίχως ιδιαίτερη ουσία. Δύο βιβλία ποίησης στοιβαγμένα πάνω στο τραπέζι, μια κούπα τσάι, γυαλιά ηλίου, πετσέτα θαλάσσης και έτοιμος ο σύγχρονος Έλληνας ιντελεκτουέλ για τις καλοκαιρινές διακοπές του.

Στο δεύτερο κατά σειρά σεμινάριό τους, το οποίο παρακολουθώ, βρίσκεται εκεί για να τους μιλήσει και να παρουσιάσει την έρευνά του πάνω στην παρουσία του Καβάφη στα social media ο καθηγητής του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιάννης Σκαρπέλος. Η έρευνά του κεντρίζει το ενδιαφέρον μου, μια και ήδη από καιρό ακολουθώ στο Twitter λογαριασμούς bot διαφόρων ποιητών ή συγγραφέων και, ανάμεσα στα Virginia Woolf Bot, Anne Carson Bot, Ursula K. Le Guin Bot, ανακαλύπτω και το Cavafy Bot, όπου σχεδόν κάθε μέρα ανεβαίνει ως tweet απόσπασμα ενός ποιήματος του Καβάφη στα αγγλικά.

Η λέξη bot υπονοεί μια αυτοματοποιημένη διαδικασία, που ναι μεν κρύβει από πίσω της έναν άνθρωπο, αλλά είναι ομιχλώδες σε τι βαθμό οι επιλογές των αποσπασμάτων αυτών είναι προϊόν ανθρώπινης σκέψης ή το τυχαίο ανακάτεμα ενός αλγόριθμου.

Παρότι όμως η δημοφιλία του δεν αγγίζει αυτή αγγλόφωνων ποιητών όπως η Sylvia Plath, για την οποία υπάρχει ο λογαριασμός στο Twitter @SylviaPlathBot με 51 χιλιάδες ακολούθους, με ιντριγκάρει το ποιος ακολουθεί τέτοιους λογαριασμούς αλλά και ποια είναι η νέα σχέση μας με τον ποιητή διαμεσολαβημένη από τα social media, καθώς και γιατί τόσα χρόνια μετά τη γέννηση και τον θάνατό του ο Καβάφης βιώνει αυτή την ψηφιακή αναγέννηση.

Η δεύτερη ζωή του Καβάφη στα social media

Πριν από 12 λεπτά ο λογαριασμός μόλις ανέβασε ένα ακόμη απόσπασμα από ποίημα του, 226 άτομα το έχουν ήδη δει. Λίγο πιο κάτω φωτογραφίες από την τηλεοπτική σειρά «Σασμός» με ένα screenshot του ποιήματος του Καβάφη «Επέστρεφε». Ακόμα πιο κάτω με το hashtag #Cavafy, μια φωτογραφία της ελληνικής σημαίας και ζωγραφικά έργα του Τσαρούχη. Μια εκδρομική φωτογραφία όπου μια γυναίκα με ένα τεράστιο λευκό καπέλο στέκεται στο μπαλκόνι ενός πλοίου και η λεζάντα της φωτογραφίας γράφει «Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά, βγήκα ν' αλλάξω σκέψεις», Κ. Π. Καβάφης.

Σύμφωνα με τον κύριο Σκαρπέλο, «ο Καβάφης στο Twitter παρουσιάζεται κυρίως ως ο ποιητής ποιημάτων όπως η "Ιθάκη" ή το "Περιμένοντας τους Βαρβάρους" και κατά συνέπεια ως ο ποιητής που συνοψίζει ψυχολογικές και συλλογικές καταστάσεις. Αυτό βεβαίως είναι ορθό, αλλά από την άλλη είναι σαν ένα είδος "αποστείρωσης" από το υπόλοιπο ποιητικό έργο του, και φυσικά σημαίνει ότι δεσπόζουν οι κυρίαρχες και ρηχές αναγνώσεις, και δεν αναγνωρίζω προσπάθειες για ουσιαστική εμβάθυνση ακόμη και σε αυτά τα δύο ποιήματα».

Από την έρευνά του προκύπτει πως από το 2010 έως σήμερα έχουν δημοσιευτεί πάνω από 283.166 tweets και retweets με αναφορές στον Αλεξανδρινό ποιητή, από περισσότερους από 100.000 μοναδικούς χρήστες, με μέσο όρο τα 58 tweets και retweets την ημέρα. Τα νούμερα φαντάζουν τεράστια, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για έναν ποιητή που έγραφε στην ελληνική γλώσσα και πέθανε πριν από 90 χρόνια, εδραιώνοντας έτσι και διαδικτυακά τη θέση του στην κορυφή των πιο εξαγόμενων Ελλήνων ποιητών.

Στο μίξερ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, φωτογραφίες του Καβάφη γίνονται memes ή και δακρύβρεχτες λεζάντες σε εικόνες διακοπών, δίνοντας πλέον στον Καβάφη το status ενός pop icon. Στο αχανές σύμπαν τους, τα ποίηματά του μπορούν να μπερδευτούν ακόμη και ως τσιτάτα σε ινσταγκραμικά quotes, ενώ συχνά οι αναφορές σε αυτά μπορεί να συμπεριλαμβάνουν λάθη ή ακόμη και αποσπάσματα ποιημάτων που δεν είναι καν δικά του.

Πώς και γιατί όμως επιλέγει κάποιος ένα ποίημα του Καβάφη για να συνοδεύσει μια φωτογραφία ενός ηλιοβασιλέματος; Αυτό που επιβεβαιώνει η παρουσία του ποιητή στο Instagram και το Twitter είναι ότι τουλάχιστον στο ελληνικό φαντασιακό ο Καβάφης έχει εγγραφεί στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου ως η «απόλυτη» εικόνα ποιητή. Το όνομα του σέρνει την ταμπέλα του μεγάλου και (πολύ) σημαντικού ποιητή, με τον ίδιο τρόπο που το όνομα του Πικάσο είναι η αυτοματοποιημένη σκέψη όλων όταν σκέφτονται μεγάλους ζωγράφους, ενώ άλλοι αγαπημένοι τους δημιουργοί γλιστρούν στα περιθώρια του μυαλού τους, αποδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, και τη σαρωτική δύναμη της επανάληψης.

Ξεκινώντας το σεμινάριό του ο κ. Σκαρπέλος μας αφηγείται μια ιστορία που αποτυπώνει τη σχέση πολλών ανθρώπων με το έργο του Καβάφη: «Ένας φοιτητής γράφει ένα ποίημα μιμούμενος την καβαφική γλώσσα, και διαβάζοντάς το στο πανεπιστήμιο, κάποιοι συμφοιτητές του θεωρούν ότι είναι έργο του ίδιου του Καβάφη».

Είναι ο σημαντικότερος Έλληνας ποιητής και γνωρίζουμε γι' αυτόν ελάχιστα, κυρίως όσα συγκρατήσαμε από το σχολείο. Ξεκάθαρα το πέρασμα του ποιητή από τα κοινωνικά δίκτυα πολλές φορές είναι απλά ένα επιφανειακό φλεξάρισμα και η σχέση πολλών αναγνωστών με τον Καβάφη είναι πλέον χρηματιστηριακής φύσης, το διαδικτυακό πλησίασμα πολλών στον ποιητή είναι ένα δείγμα συμβολικού πολιτιστικού κεφαλαίου και status. Ένα κόρδωμα δίχως ιδιαίτερη ουσία. Δύο βιβλία ποίησης στοιβαγμένα πάνω στο τραπέζι, μια κούπα τσάι, γυαλιά ηλίου, πετσέτα θαλάσσης και έτοιμος ο σύγχρονος Έλληνας ιντελεκτουέλ για τις καλοκαιρινές διακοπές του, μετατρέποντας με αυτόν τον τρόπο τον Καβάφη σε μια ακόμη στάση σε ένα ανελέητο σκρολάρισμα.

Όμως το γενικότερο κλίμα στην αίθουσα είναι ότι ακόμη και αυτό το αλεξιπτωτιστικό πέρασμα, μέσα από τα λεγόμενα μη παραδοσιακά μέσα (δηλαδή τα βιβλία), κάτι αφήνει, κι όταν έρθει η ώρα για τον καθένα να σκύψει πιο προσεκτικά πάνω από το έργο του, η οικειότητα αυτή θα είναι ήδη εκεί.

Παράλληλα όλη αυτή η διαδικτυακή κίνηση φέρνει σε επαφή τον ποιητή με άτομα που μπορεί να μην είχαν διαβάσει ποτέ ή ενδιαφερθεί καν για την ποίησή του –ή την ποίηση εν γένει– και που μπορεί να μην έχουν καμία εξοικείωση με το ποιητικό του σύμπαν, εκδημοκρατικοποιώντας έτσι έναν σημαντικό εκπρόσωπο της λεγόμενης «υψηλής κουλτούρας». 

Αποσιωπείται η ομοερωτικότητα του Kαβάφη στα ελληνόφωνα social media;

Ένας από τους συμμετέχοντες του θερινού σχολείου δίνει φωνή και σε μια δική μου σκέψη: μήπως είναι η καβαφική παρουσία στα social media λιγότερο φανερά ομοερωτική; Το περισσότερο περιεχόμενο που βλέπουμε για τον ποιητή αφορά ποιήματά του όπως η «Ιθάκη» ή η «Αλεξάνδρεια».

Παρότι σε διεθνές επίπεδο η εικόνα του Καβάφη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα χαρακτικά του Hockney και υμνείται ως ένας από τους σημαντικότερους ΛΟΑΤΚΙ+ ποιητές, ιδιαίτερα στο ελληνόφωνο περιεχόμενο που βρίσκω –με μια σύντομη αναζήτηση– αντιμετωπίζεται ως ένας οικουμενικά ερωτικός ποιητής, με πολλές από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν ποιήματά του να αφορούν κυρίως ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.

Θέτω ξανά το ερώτημα αυτό στον κύριο Σκαρπέλο κι η απάντησή του είναι πως «ελάχιστοι εστιάζουν στην ερωτική πλευρά του ποιητή, κυρίως επιλέγοντας ασπρόμαυρες εικόνες τμημάτων του σώματος, και ακόμη λιγότεροι σκίτσα ή φωτογραφίες που αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία. Αν τα ξένα media εστιάζουν στην ομοφυλοφιλία του ποιητή, το κοινό φαίνεται να την υποβαθμίζει».

Όλη αυτή η συζήτηση λειτουργεί ως μια επιβεβαίωση πραγμάτων που ήδη γνωρίζουμε: τα social media δεν είναι ο απόλυτα ελεύθερος χώρος που φανταζόμασταν, αλλά ένας τόπος περιοριστικός, συντηρητικός και σεμνότυφος. Παρότι ο κύριος Σκαρπέλος υποστηρίζει πως «μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις για την υποβάθμιση αυτή, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία στα συνοδευτικά κείμενα που να στηρίζουν κάποιες από αυτές», δεν θα αποτελούσε κάποιο τρομακτικό άλμα της σκέψης μας αν υποθέταμε ότι ο αλγόριθμος των πλατφορμών μπορεί πιθανώς να παραγκωνίζει τις πιο ανοιχτά ομοερωτικές αναφορές στον Καβάφη.

Είναι γεγονός, βέβαια, ότι στον ελληνικό χώρο συχνά στεκόμαστε σε μια πιο αποστειρωμένη εικόνα του, εμμένοντας σε όσα μας έμαθαν στο σχολείο όπου –τουλάχιστον στη δική μου εμπειρία– η ομοφυλοφιλική πλευρά της ποίησης του ήταν τρομακτικά απούσα.

Έτσι ο ερωτικός Καβάφης είτε παραγκωνίζεται εντελώς είτε η ομοερωτικότητα του αορατοποιείται, γιατί στα μάτια πολλών Ελλήνων «κλοτσάει» το γεγονός ότι ο διασημότερος και πιο εξαγώγιμος Έλληνας ποιητής σχεδίασε την περιοχή της τέχνης του γύρω από την ομοφυλόφιλη επιθυμία.

Από την άλλη έχει νόημα να πούμε πως μια ανάγνωση του κόσμου του εμμονικά προσκολλημένη στην ομοφυλοφιλία του μπορεί να αποβεί πολύ περιοριστική. Το να εισέλθει κανείς στον κόσμο του Καβάφη σημαίνει πιθανότατα να το κάνει πατώντας πάνω σε χιλιοταλαιπωρημένες αφηγήσεις και ακολουθώντας δρόμους τρομερά στερεοτυπικούς. Αλλά η ουσιαστική σχέση μας με έναν ποιητή δεν μπορεί να διαμορφωθεί ούτε μέσα από αποσπασματικά tweets ούτε από τσιτάτους αφορισμούς, παρά από το ίδιο το σώμα δουλείας που αφήνει πίσω του.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Καβάφης ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη

Αποστολή / Μια συναρπαστική εβδομάδα με Καβάφη στη Νέα Υόρκη

Από την Πέμπτη Λεωφόρο και το Ιστ Βίλατζ μέχρι το Χάρλεμ και το Μπρούκλιν, το Φεστιβάλ Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση σάρωσε για μια βδομάδα τη Νέα Υόρκη, περιλαμβάνοντας εντελώς αναπάντεχες καλλιτεχνικές δράσεις και προσεγγίσεις στο έργο και τη ζωή του ποιητή.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Η διεθνής αίγλη και το μεγαλείο του Καβάφη

Βιβλίο / Η διεθνής αίγλη και το μεγαλείο του Καβάφη

Η καθηγήτρια Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πρίνστον και μεταφράστρια Κάρεν Έμεριχ μιλά για την περίπτωση του Αλεξανδρινού ποιητή με αφορμή τη συμμετοχή της στο φετινό International Cavafy Summer School που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 26/11-Ο Καβάφης των καλλιτεχνών

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο Καβάφης των καλλιτεχνών

Η πρόσληψη της καβαφικής ποίησης αλλά και του κόσμου του Αλεξανδρινού ποιητή από δυο νέους καλλιτέχνες με διαφορετικές επιρροές και κατευθύνσεις: του συγγραφέα, ποιητή και σεναριογράφου Φοίβου Οικονομίδη και του περφόρμερ, εικαστικού, ηθοποιού και σκηνογράφου Ιώκο, στο πλαίσιο της σειράς Ο Καβάφης ανάμεσά μας που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Εθισμοί, τραγωδίες και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: Τα απομνημονεύματα της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Εθισμοί, τραγωδίες και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: Τα απομνημονεύματα της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ

Ένα βιβλίο που βασίζεται στη θλίψη και στο πένθος: της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ για τον πατέρα και τον γιο της, αλλά και μιας κόρης –της Ράιλι Κίου που το συνυπογράφει– για τη μητέρα της.
THE LIFO TEAM
Ράτζα Σεχάντε: «Στη Ραμάλα είμαστε περικυκλωμένοι από εξτρεμιστές Ισραηλινούς εποίκους»

Βιβλίο / «Στη Ραμάλα είμαστε περικυκλωμένοι από εξτρεμιστές Ισραηλινούς εποίκους»

Μια κουβέντα με τον έγκριτο Παλαιστίνιο δικηγόρο, συγγραφέα και πολιτικό ακτιβιστή Ράτζα Σεχάντε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Τι φοβάται το Ισραήλ από την Παλαιστίνη;», έναν χρόνο μετά το ξέσπασμα της πιο άγριας ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης των τελευταίων δεκαετιών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ