Ο Τζέιμς Μπόλντουιν δεν είναι ο νέγρος σου Facebook Twitter
O Μπόλντουιν δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται με απόλυτο πάθος για έναν δικαιότερο κόσμο, πέρα από τα σύνορα. Φωτο: Stephen Shames

Ο Τζέιμς Μπόλντουιν δεν είναι ο νέγρος σου

0

Απόγνωση» και «προσμονή» είναι δύο λέξεις που επαναλαμβάνει συχνά ο Τζέιμς Μπόλντουιν στα μυθιστορήματά του, ξέροντας ότι τα δύο άκρα συνυπάρχουν στους φανταστικούς κόσμους των μαύρων της Αφρικής, του αμερικανικού Νότου και των μεγαλουπόλεων. Ο συγγραφέας, που εξακολουθεί, τριάντα τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, να συνταράσσει τον αμερικανικό κόσμο, τόλμησε όσα κανείς πριν από αυτόν: κατέθεσε συγκλονιστικά κείμενα, έγραψε παραστατικά θεατρικά, σκάρωσε ποιήματα που διαβάζονται φωναχτά σαν κραυγή, δημιούργησε ανοιχτούς, αν και σκληρούς κόσμους, γεμάτους ανατροπές και κατέληξε να στήσει, ανάμεσα στα άλλα έργα του, το μεγάλο αντι-κινσειανό μυθιστόρημα για δύο οικογένειες που συνδέονται μεταξύ τους, καταλήγοντας σε ένα χρονικό στην terra incognita της μαύρης κουλτούρας.

Με το Κουαρτέτο του Χάρλεμ –σε ωραία μετάφραση Χρήστου Οικονόμου, ο οποίος δείχνει να αφουγκράζεται την αλήθεια του Αμερικανού συγγραφέα και στοχαστή– ο Μπόλντουιν προτάσσει τη δική του απάντηση στο Μεγάλο Αμερικανικό Μυθιστόρημα, μόνο που εδώ η οικογενειακή σάγκα δεν συντίθεται από διαφορετικές ιστορίες αλλά από θραύσματα, τραύματα και οδυνηρές αναδρομές. Ανάμεσα σε σκηνές που είναι πάντοτε αποσπασματικές και φευγαλέες, ακριβώς γιατί στον κόσμο των μαύρων, στα μέσα του περασμένου αιώνα, δεν επιτρεπόταν οτιδήποτε με μεγάλη διάρκεια και συνοχή, προβάλλεται η οδυνηρή αλήθεια ενός κόσμου ταυτόχρονα νεορεαλιστικού και μεταφυσικού: προσευχές ακούγονται ανάμεσα σε τραυματικές αποχωρήσεις, τζάνκι που βούτηξαν στον σκληρό κόσμο των παραισθήσεων συνομιλούν μοναδικά με τους αγγέλους, γυναίκες ιεροκήρυκες καταλήγουν πόρνες και μια σκληρή αγιότητα μοιάζει τελικά να τυλίγει τα πάντα, συνορεύοντας ταυτόχρονα με την αιμομιξία και τη μοναξιά.

Το σίγουρο είναι πως με όση χαμέρπεια κι αν βομβαρδίζει το μυθιστόρημά του o Μπόλντουιν, όσο σκληρές κι αν φαίνονται οι άκρως βιωματικές περιγραφές της καθημερινότητας, άλλο τόσο θετικές και γεμάτες τρυφερότητα είναι οι εσωτερικές του σκέψεις.


Κάθε σκηνή του βιβλίου είναι βουτηγμένη για τα καλά στα σκοτάδια του κάτω κόσμου, αλλά τελικά αποσκοπεί στη μοναδική δυνατότητα που έχουν οι συνοδοιπόροι του Μπόλντουιν, αν θέλουν πραγματικά να κρατηθούν στη ζωή: τη φαντασία ενός άλλου κόσμου και τη μαγεία της στιγμής. Εξού και προσεύχονται με τον ίδιο μανιακό τρόπο που κάνουν έρωτα, σαν αυτή η ιερή στιγμή να είναι η τελευταία. Πραγματικά οι ερωτικές σκηνές του βιβλίου είναι τόσο παραστατικές όσο και οι εκστατικές στιγμές ενός αγίου: «Οι νέγροι τραγουδούν τα γκόσπελ όπως κανείς άλλος, επειδή δεν τραγουδούν τα γκόσπελ – καταλαβαίνετε, ελπίζω, τι εννοώ. Όταν ένας νέγρος παραθέτει φράσεις από τα Ευαγγέλια, δεν μιλάει για πράγματα αλλότρια: μιλάει για πράγματα που συνέβησαν στον ίδιο και σίγουρα θα συμβούν αύριο και σ' εσένα – ή που σου έχουν συμβεί, χωρίς, φευ, να το ξέρεις».


Η ιστορία του Κουαρτέτου του Χάρλεμ αφορά, λοιπόν, το χρονικό δύο οικογενειών, των Μοντάνα και των Μίλερ, κάπου στα μέσα του περασμένου αιώνα, που πασχίζουν να κατακτήσουν τον κόσμο της εκκλησιαστικής μουσικής και της διασημότητας, περιπλανώμενοι από τη μακρινή Αφρική και τον αμερικανικό Νότο μέχρι την καρδιά του Χάρλεμ, όπου εντοπίζεται το βασικό σκηνικό του βιβλίου. Αφηγητής ο Χαλ, ο οποίος, με αφορμή τον χαμό του πολυαγαπημένου του αδελφού Άρθουρ Μοντάνα, ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις από τα δύσκολα και σκληρά χρόνια της Νέας Υόρκης την εποχή της δόξας αλλά και των παραισθήσεων.

Ο περίφημος «αυτοκράτορας της σόουλ», όπως αποκαλούσαν τον γκέι, ναρκομανή γοητευτικό και οριακό αδελφό του, βρίσκεται νεκρός και ο Χαλ καλείται να ανασυνθέσει όλες τις μνήμες και τις εικόνες που διαμόρφωσαν την ιστορία τους, «μακριά από τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας που θα τους τσακίσουν τις μύτες, θα τους μαυρίσουν τα μάτια και θα τους κάνουν τα μούτρα κιμά». Γονείς του Χαλ και του Άρθουρ είναι ο επίσης μουσικός Πολ και η Φλόρενς, οι οποίοι ζουν βίους παράλληλους με τα μέλη της οικογένειας Μίλερ, δηλαδή την Τζούλια, την Έιμι, τον Τζόελ και τον Τζίμι.

Όλοι μαζί, περιβαλλόμενοι από τα υπόλοιπα μέλη της διευρυμένης παρέας του Άρθουρ, δηλαδή τον Φιστίκη, τον Τραγανό και τον Κόκκινο, συνθέτουν το χρονικό των γκόσπελ που ακούγονται σπαρακτικά, σαν ύστατες προσευχές. Ακόμα, όλοι ξέρουν ότι οι λευκοί τούς αποφεύγουν ή τους χρησιμοποιούν στους ρόλους που τους έχουν ετοιμάσει στα μέτρα τους, αλλά στην εκκλησία, στα μπαρ και στο κρεβάτι τους μπορούν επιτέλους να είναι οι «διαλεχτοί στους μύριους», όπως λέει και το απόσπασμα από το «Άσμα Ασμάτων» που επαναλαμβάνουν συχνά στις προσευχές τους.

Κατά τα άλλα, όμως, «ονειρεύονταν πως είναι ασφαλείς – και το ίδιο ονειρευόμουν κι εγώ. Δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν ότι βρίσκονται αντιμέτωποι μ' έναν αιώνιο και πανταχού παρόντα κίνδυνο, αφού ήταν κι αυτοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, ο Λόγος που έγινε σάρκα. Νόμιζαν, λοιπόν, ότι μισούσαν τους λευκούς επειδή δεν ήταν μαύροι, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως κι εκείνοι τρόμαζαν τους λευκούς, επειδή οι μαύροι δεν είναι λευκοί. Τα πρόσωπα και οι φωνές τους αντανακλούσαν την υπόσχεση για τη Γη της Επαγγελίας, όμως κανείς μας δεν βλέπει ποτέ το πρόσωπό του και ο τραγουδιστής σπανίως ακούει τι τραγουδάει. Είχαν αρχίσει να γαμάνε – στο φλεγόμενο, εξωτερικό χείλος του έρωτα».


Αυτή «η αναμέτρηση του βίαιου, ανατρεπτικού πάθους με την αθωότητα είναι μια φαντασίωση κοινή σε όλους τους ανθρώπους» και συνιστά το βασικό υλικό της γοητείας, γνώριμο στη μαύρη κοινότητα. Πόσο μάλλον όταν φτάνει να χαρακτηρίζει τον ίδιο τον Μπόλντουιν, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται με απόλυτο πάθος για έναν δικαιότερο κόσμο, πέρα από τα σύνορα.

Το σίγουρο είναι, πάντως, πως με όση χαμέρπεια κι αν βομβαρδίζει το μυθιστόρημά του, όσο σκληρές κι αν φαίνονται οι άκρως βιωματικές περιγραφές της καθημερινότητας, άλλο τόσο θετικές και γεμάτες τρυφερότητα είναι οι εσωτερικές του σκέψεις. Σχεδόν συναρμόζουν ιδανικά με το άλλο βιβλίο, το Δεν είμαι ο νέγρος σου, επίσης από τις εκδόσεις Πόλις, σε μετάφραση Ισμήνης Θεοδωροπούλου, που, παρότι έμεινε ημιτελές, δεν έπαψε να προκαλεί, να οδηγεί και να εμπνέει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ και, με βασικό αφηγητή τον Σάμιουελ Τζάκσον, εμπλέκει μοναδικά προσωπικά βιώματα με τις εμβληματικές φιγούρες των Μάλκολμ Χ, Μέντγκαρ Έβερς και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Ο Τζέιμς Μπόλντουιν δεν είναι ο νέγρος σου Facebook Twitter
O Τζέιμς Μπόλντουιν στο συναρπαστικό ντοκιμαντέρ «Δεν είμαι ο νέγρος σου» του Ραούλ Πεκ που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ.


Μπορεί, λοιπόν, ο Μπόλντουιν να υπήρξε ενεργός σε όλους τους ξεσηκωμούς των μαύρων –τόσο στις ταραχές του Χάρλεμ τη δεκαετία του '60 όσο και αλλού–, αλλά ποτέ δεν δέχτηκε την ταμπέλα του στρατευμένου ακτιβιστή όπως και καμία άλλη ταμπέλα μπορούσε να αμαυρώσει την ανεξίτηλη ελευθερία του. «Το πάθος είναι τρομακτικό» λέει σε κάποιο απόσπασμα του Κουαρτέτου και μοιάζει να καταγράφει το μότο της ίδιας του της ζωής, «μπορεί να σε συγκλονίσει, να σε αλλάξει, να σε βουλιάξει σαν τον άνεμο που τρανεύει από τον βυθό της θάλασσας και σε σαρώνει καθώς πλέεις μονάχος στο βαρκάκι της θνητότητάς σου». Ευτυχώς, δεν είμαστε όλοι οι θνητοί ίδιοι και κάποιοι μαύροι συγγραφείς γεννήθηκαν για να υπερέχουν από τους λευκούς ομοτέχνους τους, βγάζοντάς τους από το ψεύτικο βάθρο της ματαιότητάς τους.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Εθισμοί, τραγωδίες και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: Τα απομνημονεύματα της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Εθισμοί, τραγωδίες και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις: Τα απομνημονεύματα της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ

Ένα βιβλίο που βασίζεται στη θλίψη και στο πένθος: της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ για τον πατέρα και τον γιο της, αλλά και μιας κόρης –της Ράιλι Κίου που το συνυπογράφει– για τη μητέρα της.
THE LIFO TEAM
Ράτζα Σεχάντε: «Στη Ραμάλα είμαστε περικυκλωμένοι από εξτρεμιστές Ισραηλινούς εποίκους»

Βιβλίο / «Στη Ραμάλα είμαστε περικυκλωμένοι από εξτρεμιστές Ισραηλινούς εποίκους»

Μια κουβέντα με τον έγκριτο Παλαιστίνιο δικηγόρο, συγγραφέα και πολιτικό ακτιβιστή Ράτζα Σεχάντε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Τι φοβάται το Ισραήλ από την Παλαιστίνη;», έναν χρόνο μετά το ξέσπασμα της πιο άγριας ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης των τελευταίων δεκαετιών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ