Τα τελευταία εικοσιτετράωρα όλα τα μέσα ενημέρωσης ανά τον κόσμο κάνουν λόγο για την ανθρωπιστική κρίση στη Σομαλία. Χιλιάδες παιδιά τους τελευταίους μήνες πεθαίνουν και η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται εξαιτίας της φτωχής περιόδου των βροχών. Η έλλειψη βροχής και η συνακόλουθη ξηρασία, οι απώλειες ζώων και η αδυναμία ανεφοδιασμού σε τρόφιμα, έχουν φέρει τη χώρα στο χείλος του θανάτου. Εικόνες και βίντεο που σοκάρουν κυκλοφορούν στο διαδύκτυο. Παιδιά υπισυτισμένα, ασθενικές φιγούρες που σου φέρνουν την υποψία ανθρώπου, μάτια που κλείνουν μέσα τους όλη τη θλίψη αυτού του κόσμου. Εικόνες τόσο ανατριχιαστικές που μοιάζουν ψεύτικες. Σχεδόν εικαστικές. Όσο πιο υπανάπτυκτη μια χώρα, τόσο ο φακός δρασκελάει τα πρόσωπα των ανθρώπων. Η αύρα της δυστυχίας είναι διάχυτη παντού.
Όταν ήμουν μικρή, τα πράγματα εξηγούνταν απο μόνα τους ή επινοούσα εγώ κάτι. Πίσω απο τον ουρανό, κάποιον που τον έβαφε μπλε, πίσω απο τα σύννεφα, κάποιον που τα κρατούσε, πίσω απο τα δάκρυα, κάποιον που άνοιγε τη βρύση. Και πάντα επιθυμούσα να συναντήσω αυτόν τον κάποιον. Φυσικά δεν τον είδα ποτέ. Μου αρκούσε όμως να σκέφτομαι οτι υπάρχει. Τώρα, δεν μου αρκεί πια. Τώρα, πίσω απο τα πράγματα υπάρχει και ένα μεγάλο γιατί, γιατί πίσω απο τα πράγματα υπάρχουν πολλοί κάποιοι. Όπως και τώρα. Πίσω απο αυτή την άνευ προηγουμένου τραγωδία, υπάρχουν πολλοί κάποιοι που ευθύνονται για τη δυστυχία, την εξαθλίωση και το θάνατο χιλιάδων αθώων ψυχών. Και η διεθνής κοινότητα απούσα. Να χρηματοδοτεί εν τέλει τους υπαίτιους αυτής της κρίσης. Και εγώ να έχω όλο και περισσότερα σύννεφα και δάκρυα να εξηγήσω που δυστυχώς, παραμένουν άλυτα.
σχόλια