Στο κοντινό μέλλον, ή σε ένα εναλλακτικό παρόν, ένας συνηθισμένος άντρας (ο συνήθης ύποπτος ως τύπος της διπλανής πόρτας Ματ Ντέιμον) αποφασίζει να συμμετάσχει στην επαναστατική ανακάλυψη της συρρίκνωσης και να μετατραπεί σε λιλιπούτεια εκδοχή του εαυτού του, σε μια προσπάθεια να σώσει την κακή οικονομική του κατάσταση (όλα είναι φθηνότερα όταν το μέγεθος είναι μικρότερο), αλλά ξεμένει αναπάντεχα στη νέα του ζωή, όταν την ύστατη στιγμή της λεπτής επέμβασης από τους ειδικούς επιστήμονες η σύζυγός του δειλιάζει και δεν τον ακολουθεί στο γενναίο τους ταξίδι σε έναν νέο τόπο, ένα γκέτο-υποσύνολο που χαιρετίζεται με επιδοκιμασίες και αμήχανη απορία από τους στάνταρ μεγέθους ανθρώπους που ή δεν έχουν πεισθεί ή δεν έχουν καμία διάθεση να αποτολμήσουν το εγχείρημα.

 

Μακράν η πιο φιλόδοξη ταινία στην πλούσια καριέρα του Αλεξάντερ Πέιν, ο «Μικρόκοσμος» δεν κατηγοριοποιείται καθόλου εύκολα.

 

Μόνος, έρημος και απελπισμένος στη Χώρα της Ψυχαγωγίας −τόσο μικρή που θα χωρούσε, μαζί με τους κατοίκους της, σε ένα κανονικό κατάστημα− ο εργένης Πολ του ορθώς συγκρατημένου Ματ Ντέιμον περνάει απ’ όλα τα στάδια της πρωτόγνωρης, αν και βεβιασμένης ελευθερίας, σαν άβγαλτο παιδάκι σε έναν παράδεισο ζαχαρωτών, μέχρι να καταλήξει στο πραγματικό νόημα, όταν συναντά την οικιακή βοηθό του επιρρεπή στις κραιπάλες Ντουμάν (νόστιμα εκκεντρικός ως συνήθως ο Κριστόφ Βαλτς), τη Βιετναμέζα πρόσφυγα Λαν (εκπληκτική, γεμάτη ενέργεια και συναίσθημα η Χονγκ Τσάου), η οποία του αποκαλύπτει σταδιακά την αληθινή όψη της βιοπάλης, τον συνεχή αγώνα της ανθρώπινης επιβίωσης και την ειδική σημασία της πραγματικής δέσμευσης μέσα από αυξομειώσεις, διλήμματα και ζυμώσεις.

 

Μακράν η πιο φιλόδοξη ταινία στην πλούσια καριέρα του Αλεξάντερ Πέιν, ο «Μικρόκοσμος» δεν κατηγοριοποιείται καθόλου εύκολα. Είναι ευφυής κομεντί, σωστός μαίανδρος, που δεν έχει καμία σχέση με τα κλισέ του είδους, αλλά και ένα σκεπτόμενο δράμα επιστημονικής φαντασίας με τα πιο μπανάλ εφέ που θα μπορούσε να ενσωματώσει σε ένα high concept θέμα, ακριβώς επειδή δεν την ενδιαφέρει ένας ρεαλισμός ακριβολογίας, καθώς επίσης και μια καλόπιστα ειρωνική κινηματογραφική δήλωση για την ανάγκη ταπεινότητας σε καιρούς περιττής αφθονίας και τεχνολογικού υλισμού.

 

Αρχικά σχεδιασμένη για τηλεοπτική σειρά, προσπαθεί να χωρέσει το μεγάλο υλικό ιδεών και σκηνών σε δυόμισι ώρες και δεν κρύβει τον επεισοδιακό της χαρακτήρα. Ακριβώς αυτό το δομικό μειονέκτημα γίνεται όπλο επινοητικότητας, αφού ξεκινάει από την Όμαχα και καταλήγει στα φιόρδ της Νορβηγίας, χαράζοντας μια πορεία γεμάτη με μικρές εκπλήξεις και μεγάλες χειρονομίες, κομβικές, εξωφρενικές και πολύ συχνά ευφορικά αστείες.