•Ψεύδονται ασύστολα όσοι (κυρίως ξένοι) ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες δεν είναι παραγωγικοί, ότι δεν παράγουν παρά ελάχιστα και άνευ σημασία πράγματα.
•Σε έναν τομέα είμαστε πολύ ψηλά και κατά κεφαλήν και σε συνολικό όγκο προϊόντος.
•Στην παραγωγή μίσους.
•Σε όλες τις μορφές και τις συσκευασίες (φθόνος, εμπάθεια, κακία, έχθρα, απέχθεια, πάθος, μικροπρέπεια, συκοφαντία, υπονόμευση, κ.λπ.) παράγουμε περισσότερο μίσος από ό,τι αντέχουμε.
•Υπερβάλλω;
•Αν υπήρχε βραβείο Νόμπελ του μίσους, θα έπρεπε να απονεμηθεί στους φανατικούς οπαδούς του Πανιώνιου που καταστρέψανε το δικό τους γήπεδο, προκειμένου να μην παίξει εκεί η ΑΕΚ. Θυμίζει το φοβερό ανέκδοτο με εκείνον που του πρόσφεραν ό,τι θέλει, αρκεί να το έπαιρνε διπλό και ο γείτονας. Είπε: «βγάλτε μου το ένα μάτι». Θα ξέρετε και το άλλο με την κατσίκα...
•Ο πιο αξιοπρεπής (και πιο επιτυχημένος) προπονητής στην Ελλάδα, ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, ένας Κύριος, ξυλοκοπήθηκε από τραμπούκους - διότι τον... μισούν.
•Περιδιαβάζω στο διαδίκτυο και βλέπω τη ρητορική του μίσους (hate speech ο διεθνής επιστημονικός όρος) να κυριαρχεί στις ελληνικές ιστοσελίδες. Μισούμε το ΔΝΤ, την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, τους Αμερικανούς, τους Εβραίους, τους Τούρκους, τους Ακατανόμαστους (FYROM), τους πάντες. Ερμηνεύουμε όλη την ιστορία μας με όρους μίσους. Πιστεύουμε ότι μας μισούν και συνωμοτούν εναντίον μας, από καταβολής Ελληνισμού. Κι εμείς ανταποδίδουμε.
•Και πάνω από όλα, μισούμε ο ένας τον άλλο. Τίποτα δεν μας ενοχλεί (έγραφα ήδη το 1979) περισσότερο από την επιτυχία του άλλου. Δεν την ανεχόμαστε. Δεν την επιτρέπουμε. Τη θεωρούμε απρεπή, άσεμνη, σχεδόν... αντιδημοκρατική. Την πολεμάμε και την απαξιώνουμε με δικούς μας όρους. («Κάποιο κόλπο έκανε...»).
•Οι άλλοι λαοί υπερηφανεύονται για τους προικισμένους, τους εκλεκτούς, τους ταλαντούχους. Εμείς τους διώχνουμε ή προσπαθούμε να τους ισοπεδώσουμε, να τους θάψουμε, να τους κρύψουμε. Όταν επιστρέφουν από λαμπρές καριέρες στο εξωτερικό, δεν βρίσκουμε γι' αυτούς ούτε θέση κλητήρα. Φθόνος - η πρώτη εκδήλωση του ελληνικού μίσους.
σχόλια