Όταν σκέφτηκα ότι είναι καιρός να αποκτήσει επιτέλους η LifO το καταδικό της logo (το φιδάκι είναι δάνειο από τις εκδόσεις 01, που με τη σειρά τους το είχαν εμπνευστεί από αρχαία ιερογλυφικά σύμβολα), το μυαλό μου πήγε αδίστακτα στον Γιάννη Κουρούδη. Όχι επειδή είναι φίλος και εξαίρετος συμπότης ορισμένα χειμωνιάτικα βράδια στο Galaxy. Αλλά διότι, απλώς, είναι ο καλύτερος στο είδος.
Τα pictograms του για την Ολυμπιάδα της Αθήνας θεωρούνται τα καλύτερα στην ιστορία του θεσμού (δεν είναι σχήμα υπερβολής) και η εικόνα των προϊόντων Κορρέ συνέβαλε σοβαρά στην παγκόσμια επιτυχία τους.
Αλλά και στις «περιφερειακές» του δουλειές ο Γιάννης ανέδειξε τη μεγάλη του στόφα: στις αφίσες της Λυρικής μεγαλούργησε κι έδωσε εκ νέου πρόσωπο σε ένα θαμπό, σκονισμένο Ίδρυμα, ενώ σε δεκάδες συσκευασίες και εταιρικές ταυτότητες έδεσε αβίαστα τη χάρη και τη στιβαρότητα. Η δουλειά του έχει την άνεση ενός μάγου της πυγμαχίας – πετάει σαν πεταλούδα και τσιμπάει σαν μέλισσα!
Του ζήτησα να σχεδιάσει μια κουκουβάγια – μια αθηναϊκή γλαύκα για την ακρίβεια. Γιατί είμαστε οδηγός της Αθήνας κι αυτό είναι το πουλί της προστάτιδας θεάς της πόλης – της Αθηνάς. Επίσης, είναι ένα πουλί που ξενυχτάει, όπως όλοι οι δημοσιογράφοι πόλης που σέβονται τον εαυτό τους. Και μένει ξάγρυπνο. Και έχει και πλάκα. Και γοητεία. Και παρά τη σοφία του, εξακολουθεί να είναι έκπληκτο και γεμάτο περιέργεια για ό,τι συμβαίνει.
Μου έστειλε 20 παραλλαγές – η μία καλύτερη από την άλλη. Για να καταλήξουμε σε αυτήν που από τώρα και εις το εξής θα συνοδεύει την έντυπη και τις ψηφιακές εκδόσεις μας.
Όταν τον ρώτησα, αργότερα, τι επιδίωξε σχεδιάζοντας το logo μας (που στο γραφείο το βαφτίσαμε αμέσως Τέλη – «είναι νυχτόβιος!», «είναι μεγάλη αλήτρα!» κ.λπ.), ήταν σαφής και δωρικός – σαν τα σχέδιά του: «Να είναι το δυνατόν απλούστερο, να "δουλεύει" από ελάχιστα χιλιοστά ως πολλά μέτρα, να είναι εύκολα αναγνωρίσιμο, να αποπνέει τις αξίες της LifO και να είναι σύγχρονο αλλά και διαχρονικό. Απέφυγα τις λεπτές γραμμές και τις αδύνατες φόρμες.
Σημείο αναφοράς μου ήταν το παλιό σήμα του ΟΕΔΒ. Το μισούσα ως μαθητής και το λατρεύω ως γραφίστας. Είναι ο ορισμός του απλού και άριστου σχεδιασμού».
Σε λίγες μέρες ο Τέλης θα περάσει και στις ψηφιακές σελίδες μας. Ελπίζω να τον αγαπήσετε κι εσείς όπως τον αγαπήσαμε εμείς ήδη.
Aς δούμε λίγους ακόμα προγόνους του Τέλη, πριν τους πάρει το ποτάμι...
σχόλια