Οι βιοκαλλιεργητές είναι σε πόλεμο

«Οι σπόροι είναι ένα κομμάτι από την πολιτισμική μας κληρονομιά και μάλιστα ζωντανό. Όπως αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε τα ιστορικά μνημεία, οφείλουμε να διατηρήσουμε τις ντόπιες ποικιλίες» μας λέει ο Παναγιώτης Σεϊτανούδης, ιδρυτής της μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Πελίτι, που ως στόχο έχει τη συλλογή, διατήρηση και διάδοση των ντόπιων ποικιλιών και τη δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινότητας. Προβληματισμένος με τη σημερινή κατάσταση της βιολογικής γεωργίας, ο Κώστας Κουτής, ιδρυτής μιας ακόμα μη Κυβερνητικής Οργάνωσης για τη βιοποικιλότητα και την οικολογία στη γεωργία, τον Αιγίλοπα, εξηγεί γιατί επικρατεί απογοήτευση στους καλλιεργητές βιολογικών. «Οι βιοκαλλιεργητές, για να καλλιεργήσουν το δικό τους σπόρο, πρέπει να υπογράψουν άδεια παρέκκλισης, δηλώνοντας ότι ο ιδιοπαραγόμενος σπόρος δεν είναι βιολογικός αλλά συμβατικός και αυτό διότι πιστοποιείται ως βιολογικό μόνο το προϊόν και όχι ο σπόρος. Υπάρχουν πολύ μεγάλοι περιορισμοί στη διακίνηση ντόπιων ποικιλιών, ποσοτικοί, ποιοτικοί και γεωγραφικοί. Γι' αυτό και αποφασίσαμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Είναι ένας μεγάλος αγώνας που τώρα αρχίζει. Είμαστε σε πόλεμο».

Οι ντόπιοι σπόροι έχουν χρώμα, άρωμα και γεύση που δηλώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής. Επιπλέον, μπορούν κάθε χρόνο να δίνουν το σπόρο που χρειάζεται ο αγρότης καλλιεργητής για τη σπορά του επόμενου χρόνου. «Με τη σποροπαραγωγή γίνομαι ελεύθερος άνθρωπος και ελεύθερος γεωργός, διότι έχω το εργαλείο μου, δεν μου επιβάλλουν να το αγοράσω από κάπου αλλού, είμαι σίγουρος ότι μου κάνει, ότι είναι προσαρμοσμένο στον τόπο μου, στις συνήθειές μου, στη φιλοσοφία μου, στο είναι μου. Με το να το διατηρώ, καλλιεργώντας το, σημαίνει ότι υφίσταμαι ως άνθρωπος και ως γεωργός. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και το ότι οι γεωργοί δεν κρατούν σπόρο είναι μία από τις αιτίες για τη σημερινή κατάσταση. Η βιολογική γεωργία, αυτή για την οποία δουλέψαμε τόσα χρόνια εθελοντικά με τόσο ενθουσιασμό, αυτήν τη στιγμή έχει γίνει ένα έκτρωμα. Είμαστε πάρα πολύ απογοητευμένοι. Γιατί; Καταρχάς, δεν ενθαρρύνει τις παλιές ποικιλίες. Υπάρχουν πιστοποιημένες κάποιες συγκεκριμένες ποικιλίες σε ένα συγκεκριμένο κατάλογο, που δεν ξέρουμε πώς φτιάχτηκε, και πρέπει οι γεωργοί να τις παίρνουν από εκεί. Πάει στράφι η βιοποικιλότητα, πάει στράφι το δικαίωμά μας να γίνουμε ανεξάρτητοι παραγωγοί, να επιλέγουμε εμείς αυτό που θέλουμε. Αυτό είναι ανελευθερία! Σε υποχρεώνουν να αγοράζεις συγκεκριμένα πράγματα από συγκεκριμένες εταιρείες. Για ποια βιολογική γεωργία μιλάμε ακριβώς;».

Ανταλλαγή σπόρων

Το Πελίτι, που ξεκίνησε τη δράση του το 1995, έδωσε μεγάλη βαρύτητα, τα πρώτα χρόνια, στο θέμα των εξερευνητικών αποστολών. Έτσι, έγιναν εκατοντάδες ταξίδια και μαζεύτηκαν περίπου 1.300 ποικιλίες που είναι υπό εξαφάνιση. Τα τελευταία χρόνια οργανώνει τα «κατά τόπους αγροκτήματα», δηλαδή δίκτυα καλλιεργητών που καλλιεργούν παραδοσιακές ποικιλίες της περιοχής τους, και όχι μόνο, και τις διαδίδουν στους ενδιαφερόμενους καλλιεργητές. Επίσης, οργανώνει γιορτές ανταλλαγής ντόπιων ποικιλιών, όπου οι καλλιεργητές και οι επισκέπτες μπορούν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους σπόρους. «Πέρα από τους καλλιεργητές μαζικής παραγωγής, μοιράζουμε 10.000 φακελάκια με σπόρους κηπευτικών το χρόνο και σας πληροφορώ ότι οι περισσότεροι ταχυδρομούνται σε κατοίκους των Αθηνών. Είναι άνθρωποι που καλλιεργούν στις γλάστρες τους και στις αυλές τους μέσα στην πόλη. Είναι ένα ρεύμα αυτό» μας πληροφορεί ο κ. Σεϊτανούδης.