Σχεδόν σε κάθε επετειακό, ακτιβιστικό και κανονικό μας τεύχος αφιερώνουμε χώρο στους οργανωμένους και μη ποδηλάτες και στις δράσεις του. Ο ένας λόγος είναι η εξάπλωση της χρήσης του ποδηλάτου σε ένα νέου τύπου (όχι κατ' ανάγκην κακό) αστικό lifestyle. Ο άλλος λόγος είναι πως μετά από πέντε χρόνια, είτε ως κίνημα είτε ως μόδα, δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των χιλιάδων ποδηλατιστών. Η υψηλή τιμή της βενζίνης, η κακή ρυμοτομία της πόλης που προκαλεί τη γνωστή κυκλοφοριακή συμφόρηση και η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τους ρύπους των αυτοκινήτων κάνει τη χρήση του ποδηλάτου υποχρεωτική και τη χάραξη ποδηλατοδρόμων επιτακτική ανάγκη. Αλίμονο σε δήμαρχο, περιφερειάρχη και υπουργό που δεν την έχει στην ατζέντα του, τη στιγμή που το κίνημα των ποδηλατιστών έχει αρχίσει πλέον και εκφράζει πολιτικό λόγο. Η είσοδος του Γιώργου Αμυρά στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων ήταν κάτι που οφείλεται στην «ανάπτυξιν στίλβοντος ποδηλάτου».
Ο Αμυράς είχε στην ουσία μόνο ένα σύνθημα: απομακρύνετε τα αμάξια από την πόλη. Το διατυμπάνισε κυρίως διαδικτυακά και συμμετέχοντας ενεργά σε κάθε ποδηλατοπορεία που διοργανώθηκε στην Αθήνα. Σχεδόν όλες οι απόψεις του είχαν ως κέντρο τους το ποδήλατο και τον τρόπο που θα πρέπει να μετακινούμαστε στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή στην πολιτική το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, το 7,5% του Αμυρά ήταν παραπάνω από νικηφόρο, αναδεικνύοντάς τον στο «πρόσωπο» των εκλογών. Πράξη που αποδεικνύει πως η «κοινότητα με τα πετάλια» μπορεί να καθορίσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως το ποσοστό Αμυρά είναι αυτό που έδωσε και τη δημαρχία στον Γιώργο Καμίνη.
Σ.Δ.
σχόλια