Βρίσκω την Καλομοίρα στο αμφιθέατρο του 9.84. Δίνει ήδη τη δεύτερη συνέντευξη -της ημέρας- με βίντεο λινκ στη μεσημεριανή εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη. Δεν σταματάει να χαμογελάει ούτε για ένα δευτερόλεπτο. «Νομίζω ότι ο κόσμος με καταλαβαίνει καλύτερα από όλους. Όταν μιλάω στην τηλεόραση αισθάνομαι ωραία, σαν να είμαι στο σπίτι μου» μου λέει λίγο αργότερα.
Η Καλομοίρα Σαράντη γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1985 στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης. Ήταν ένα από αυτά τα παιδάκια που τραγουδάνε ασταμάτητα μπροστά στον καθρέφτη χρησιμοποιώντας τη βούρτσα για μικρόφωνο. Η παιδική της ηλικία θυμίζει αμερικάνικη ταινία: πρόεδρος δεκαπενταμελούς, παίκτρια του βόλεϊ και homecoming queen - η «βασίλισσα του σχολείου» (λεπτομέρεια: O homecoming king ήτανε Τούρκος. Όχι δεν κέρδισαν το βραβείο Ιπεκτσί)- σε ένα σχολείο με «great kids, άσπροι, μαύροι, Κινέζοι, απ' όλα». «Μη μου πεις πως ήσουν και μαζορέτα!», «Αχ, ναι, ήμουν!». Δούλευε από τα 13 της στο εστιατόριο των γονιών της. «I am never doing that to my kids. Τέλειωνα το σχολείο στις 3 μ.μ., έφτανα στο εστιατόριο και δούλευα εκεί μέχρι τις 10-11. Μετά πήγαινα σπίτι, διάβαζα για την επομένη και πήγαινα στο κρεβάτι μου». Όταν τέλειωσε το σχολείο, κέρδισε μια υποτροφία -παίζει βιόλα- για να σπουδάσει μουσική στο Adelphi University στο Λονγκ Άιλαντ. Δεν πρόλαβε να κλείσει ούτε εξάμηνο όταν προέκυψε το «Fame Story».
Όταν κέρδισε το «Fame Story», η Καλομοίρα ήταν μόνο 19 χρονών: ένα κοριτσάκι-ποπ σταρ που αντί να πουλάει σεξ πουλούσε νάζι κι αθωότητα, η αιώνια μικρή αδερφούλα που παίρνεις μαζί σου σχεδόν βρίζοντας στο μεγαλίστικο πάρτι σου (οι φίλοι σου τη λατρεύουν: Της χαϊδεύουν τα μαλλιά και την ταΐζουν πακοτίνια στη γωνία). Μετά το «Fame Story» μάλλον δεν έλεγε και πολλά όχι σε αυτά που της ζητούσαν. Εξαργύρωσε την επιτυχία της με όποιον τρόπο της υποδείκνυαν. «Τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια, έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι πια. Όταν με πιέζουν, λέω "OK, γιατί; Πες μου γιατί πρέπει να πάω εκεί"!». Έκανε νυχτοκάματο στα μπουζούκια, συμπαρουσίασε το «Ποτέ την Κυριακή» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, έβγαλε τρία cd. Έπαιξε μέχρι και την κόρη του Γιάγκου Δράκου -μια κοπέλα που έκλαιγε συνεχώς κι άκουγε στο όνομα Τζένιφερ- στη «Λάμψη». Κι όλα αυτά με αυτό το σχεδόν αφύσικα κολλημένο χαμόγελο στα χείλη. Τη ρωτάω αν είναι ποτέ μελαγχολική. «Ναι, συνέχεια. Ειδικά τώρα. Έχω μέρες που είμαι πολύ στεναχωρημένη και μελαγχολική. Τι σκέφτομαι; Πράγματα που δεν πρέπει. Όλα μου έρχονται. Δεν είναι η δουλειά που με κουράζει, είναι αυτός ο κύκλος που με κουράζει...». «Ποιος κύκλος;». «Εννοώ καλούς συνεργάτες που να ‘ναι εκεί για σένα. Κατάλαβα πως μόνο αν έχει ένα μεγάλο συμφέρον ο άλλος θα είναι εκεί. Εγώ θέλω συνεργάτες που πιστεύουνε σε έναν καλλιτέχνη κι είναι δίπλα του. Μέσα στο χώρο υπάρχουν πράγματα... από πίσω». («Αισθάνθηκες δηλαδή επαγγελματικά προδομένη;». «Ναι, τελείως»).
Η Καλομοίρα δουλεύει πολύ σκληρά, ειδικά τώρα με τη Εurovision. «Όταν ακούω να μου λένε "Αχ είμαι κουρασμένη", ρωτάω "Και πόσες μέρες δουλεύεις;". "Κάθε μέρα!". "Και σήμερα;". "Ε, σήμερα είναι Σάββατο". "Χα! Εγώ δεν έχω ποτέ ρεπό το Σάββατο. Ποτέ! Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή δουλεύω"». Προετοιμάζεται πυρετωδώς - θέλει να τα πάει καλά για να πάρει η Ελλάδα καλή θέση στη Eurovision. Μια τυπική μέρα προετοιμασίας χωρίς συνεντεύξεις αρχίζει με πρόβα από τις 11:00 π.μ. έως τις 9:00 μ.μ. και συνεχίζεται στο στούντιο όπου ηχογραφεί το τέταρτο άλμπουμ της. Το προηγούμενο cd της με τίτλο Η Καλομοίρα πάει cinema,με την ίδια ντυμένη ναυτάκι με γόβες στο εξώφυλλο, ήταν ένα ποτ πουρί σκερτσόζικων διασκευών του ελληνικού κινηματογράφου όπως το «Ρίκο, ρίκο, ρίκοκο» και το «Θέλω τα Ώπα μου». Λέει πως δεν ήταν η καλύτερή της κίνηση: «Δεν πρέπει εγώ που δεν έχω την τέλεια προφορά να κάνω κινηματογραφικά. Είμαι pop artist, I need to follow what I am good at. Δεν θα πάω να τραγουδήσω "αγάπη μου το φεγγάρι" και καψούρες, δεν μου πάνε. Ι think εκεί λίγο ξέφυγα». Οπότε το καινούργιο cd δεν έχει ούτε χειλάκι πετροκέρασο ούτε μάγουλο βερίκοκο.
Πέρσι ξαναγύρισε στο πανεπιστήμιο, έστω και part time. «Ντρεπόμουνα, τόσο πολύ. Έλεγα θα πούνε "Η Καλομοίρα ήρθε μέσα εδώ;". Ήθελα να φύγω, να μη μπω καθόλου μέσα στο μάθημα. Έκανα ένα μάθημα computers και μετά world music. Έτσι όπως πάει, βέβαια, θα τελειώσω σε 20 χρόνια». Με το φίλο της είναι μαζί εδώ και δυόμισι χρόνια. Εκείνος ζει στην Ουάσιγκτον. Η Καλομοίρα έχει μια «περίεργη» θεωρία πως οι σχέσεις εξ αποστάσεως είναι πιο δύσκολες για τους άντρες απ' ό,τι για τις γυναίκες. «Είναι πιο δύσκολο γι' αυτόν γιατί είναι άντρας. Εμένα με παίρνει τηλέφωνο, μου λέει "how are you baby;" και μου φτάνει». Της αρέσει να τρώει στο TGI Fridays και στα Βλάχικα της Βάρης: «Η μητέρα μου λατρεύει τους τσολιάδες. Πάμε σε ώρες που δεν έχει πολύ κόσμο και τρώμε παϊδάκια».
Πολλοί νομίζουν πως η Καλομοίρα κατά βάθος υποκρίνεται - πως δεν μπορεί να είναι τόσο καλή κι αθώα. Σχεδόν προσεύχονται πως πίσω από το ζαχαρένιο της προσωπείο κρύβεται μια κακιά μάγισσα. Τη ρωτάω γιατί δεν λέει τίποτα όταν την κριτικάρουν σχεδόν στα μούτρα της. «Δεν ξέρω, αισθάνομαι άσχημα να ‘μαι αγενής. Θα προτιμούσα να πληγώσω τον εαυτό μου». «Υπάρχει κάτι που να σου λείπει;». «Θα ‘θελα περισσότερη ελευθερία. Καμιά φορά δεν αισθάνομαι ελεύθερη να κάνω πράγματα. Έχω ανθρώπους που μου λένε τι να κάνω. Mε τρελαίνει αυτό το πράγμα. Θέλω να έχω τις δικές μου ώρες, να φτιάχνω τους δικούς μου κανόνες» λέει. Και μετά χαμογελάει με το λαμπερό χαμόγελο μιας πραγματικής homecoming queen / βασίλισσας του σχολείου.
σχόλια