Στη Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε ο γνωστός διανοητής και γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ισπανική εφημερίδα El Mundo.
Σε ό,τι αφορά τις πολιτικές διαδικασίες στην Ελλάδα και στις πιέσεις που δέχεται η χώρα από τους δανειστές, ο 87χρονος Τσόμσκι δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ συνθηκολόγησε». Όπως λέει, η ελληνική περίπτωση έχει ενδιαφέρον γιατί έγινε ένα δημοψήφισμα το οποίο «ήταν μια δημοκρατική πράξη, αλλά συνάντησε την υστερική, αντιδημοκρατική αντίδραση της Ε.Ε. με αποτέλεσμα την κονιορτοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από τους ευρωκράτες, που ήθελαν να δείξουν στους ευρωπαίους ότι πρέπει να εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα για περισσότερη Δημοκρατία».
Μία ακόμη αναφορά για την Ελλάδα γίνεται όταν ερωτάται, μετά την κριτική του στις ΗΠΑ, αν υπάρχει κάποια μεγάλη δύναμη που να έχει κάνει κάτι σωστό. Τότε ο Τσόμσκι απαντά: «Δεν υπάρχει κανένας. Οι μεγάλες δυνάμεις δεν είναι Oxfam, αλλά βασίζονται στη μεγιστοποίηση της ισχύος τους. Μερικές φορές οι συνέπειες είναι ευεργετικές, αλλά χωρίς τη θέλησή τους. Για παράδειγμα, η κατάληψη της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα καλό αντιδημοκρατικό μέτρο, και σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία σήμαινε την καταστολή ριζοσπαστικών δημοκρατικών συστημάτων [και στις δύο χώρες οι κομμουνιστές ήρθαν στην εξουσία, στην Ελλάδα προκλήθηκε ένας εμφύλιος πόλεμος]. Αλλά η ανασυγκρότηση, η οποία πραγματοποιείται από τους Ευρωπαίους, είναι μια επιτυχία. Η Ευρώπη ήταν για δύο αιώνες η πιο άγρια χώρα στον κόσμο. Και τώρα, χάρη στην ΕΕ, είναι πολύ ήσυχη».
Σημειώνει επίσης ότι το ταξίδι του Ομπάμα στη Κούβα δεν είναι μια επίδειξη της διεύρυνσης της αμερικανικής ισχύος, αλλά ένα σημάδι ότι η ισχύς των ΗΠΑ μειώνεται πολύ γρήγορα. Όπως λέει, παρότι το ταξίδι Ομπάμα στην Αβάνα παρουσιάστηκε ως μια τολμηρή πολιτική πρωτοβουλία, στην πραγματικότητα ήταν η Ουάσιγκτον που κινδύνευε να απομονωθεί για το πείσμα της προς την Κούβα. « Το 2014, κατά τη σύνοδο κορυφής της Αμερικής που πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μόνες σε δύο σημεία: την πολιτική της έναντι της Κούβας και τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Ήταν σαφές ότι στην επόμενη σύνοδος κορυφής, η οποία επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στον Παναμά, η κατάσταση θα ήταν χειρότερη, και οι ΗΠΑ θα κινδύνευαν να απομονωθούν στην πράξη».
Ο Τσόμσκι υποστηρίζει επίσης ότι δεν θεωρεί την Κίνα ως έναν κίνδυνο για τις ΗΠΑ παρότι η ασιατική χώρα ισχυροποιείται συνεχώς οικονομικά. «Το πραγματικό πρόβλημα είναι με τη Ρωσία. Πρόσφατα, ο πρώην υπουργός Άμυνας Μπιλ Κλίντον, William Perry, είπε ότι ο κίνδυνος μιας πυρηνικής σύγκρουσης με τη Ρωσία είναι τώρα μεγαλύτερος από ό, τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Υπάρχει ένα τόξο της αστάθειας κατά μήκος των δυτικών συνόρων της Ρωσίας από τα κράτη της Βαλτικής προς την Τουρκία μέσω της Ουκρανίας», λέει.
Χαρακτηρίζει επίσης την πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία εντελώς αντιφατική. « Ο Ομπάμα στηρίζει την πιο αποτελεσματική ομάδα στην καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους, τους Κούρδους της Συρίας, αλλά οι Κούρδοι αυτοί έχουν δεσμούς με τους Κούρδους του Ιράκ, τους οποίους οι ΗΠΑ περιλαμβάνουν στις οργανώσεις που θεωρούν τρομοκράτες. Και πάλι οι Κούρδοι της Τουρκίας θεωρούνται από την κυβέρνηση της χώρας αυτής, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μέλη του ΝΑΤΟ, ως η μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια της».
Ο ίδιος θεωρεί ως πραγματική κρίση την άνοδο της ακροδεξιάς και όχι τους πρόσφυγες. «Αυτή είναι η πραγματική κρίση, όχι οι πρόσφυγες! Κοιτάξτε τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Trump, με την απόρριψη του στους πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή, και τον Ομπάμα, που είναι ο πρόεδρος που έχει εκδιώξει περισσότερο τους παράνομους μετανάστες. Οι πολιτικές του Ομπάμα προς το Μεξικό και της Γερμανίας προς την Τουρκία μοιάζουν πολύ. Και οι δύο λένε σε αυτές τις χώρες: "Θα αναλάβω τη φροντίδα αυτών των ανθρώπων, εσείς κρατήστε τους μακριά από τα σύνορα μας.»
Ο ίδιος στηρίζει τον Σάντερς, για τον οποίο λέει ότι το πρόγραμμα του είναι το New Deal που χρησιμοποιήθηκε για την καταπολέμηση της Μεγάλης Ύφεσης. «Ο Eisenhower δεν θα είχε αντίρρηση για τον Sanders. Ο ίδιος υποστήριξε τη δημόσια υγεία. Και το σύστημα υγείας των ΗΠΑ είναι ντροπή. Είναι δύο φορές πιο ακριβό ανά κάτοικο από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ, είναι αναποτελεσματικό και έχει τεράστια γραφειοκρατικά έξοδα. Και το 60% των πολιτών θέλει ένα δημόσιο σύστημα», σημειώνει.
Ο Τσόμσκι αναφέρει επίσης ότι δεν χαμηλώνει με τις πολιτικές αυτές ο πήχης της δημοκρατίας στη Δύση, γιατί «δεν είναι αληθινές δημοκρατίες». «Στην Ευρώπη, οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Βρυξέλλες. Στις ΗΠΑ, περίπου το 70% του πληθυσμού, του πιο χαμηλού εισοδήματος είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο από την πολιτική διαδικασία. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει μια τεράστια συσχέτιση μεταξύ της εκπαίδευσης και της οικονομικής και πολιτικής κινητοποίησης. Δεν είναι περίεργο ότι οι άνθρωποι δεν δείχνουν ενθουσιασμό για τη δημοκρατία», τονίζει.
«Όταν το κέντρο καταρρέει, μένουν μόνο άκρα. Είμαι αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι τις ομιλίες του Χίτλερ στο ραδιόφωνο. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό, το φόβο ... Αυτό συνέβη στη Γερμανία στη δεκαετία του '30. Μια δεκαετία νωρίτερα, στο 20, η Γερμανία ήταν στο ύψος του δυτικού πολιτισμού στο επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο. Δέκα χρόνια αργότερα ήταν στην βαθύτερη άβυσσο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Αυτό συμβαίνει όταν το κέντρο εξαφανίζεται».
Επιτίθεται επίσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που «έχουν πολύ αρνητική επίδραση για τους απλούς ανθρώπους παντού». «Στην Ευρώπη, η εφαρμογή λιτότητας εν μέσω της ύφεσης ήταν παράλογη, ακόμη και οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ έχουν επικρίνει τις επιπτώσεις της στις περιφερειακές χώρες του ευρώ, όπως η Ισπανία. Είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί μόνο ως ταξική πάλη: ο στόχος ήταν να υπονομεύσει τη δημοκρατία και να εξαλείψει τα επιτεύγματα της σοσιαλδημοκρατίας, τα οποία ήταν πολύ σημαντικά», λέει ο Αμερικανός διανοητής και διακεκριμένος γλωσσολόγος.
Ο Τσόμσκι δεν θεωρεί την κατάσταση βιώσιμη. Θεωρεί ότι, είναι κάτι πολύ απίθανο. «Όταν το κέντρο καταρρέει, μένουν μόνο άκρα. Είμαι αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι τις ομιλίες του Χίτλερ στο ραδιόφωνο. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό, το φόβο ... Αυτό συνέβη στη Γερμανία στη δεκαετία του '30. Μια δεκαετία νωρίτερα, στο 20, η Γερμανία ήταν στο ύψος του δυτικού πολιτισμού στο επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο. Δέκα χρόνια αργότερα ήταν στην βαθύτερη άβυσσο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Αυτό συμβαίνει όταν το κέντρο εξαφανίζεται».
Τέλος, ο Τσόμσκι δεν πιστεύει ότι ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα είναι οι μηχανές που σύμφωνα με γνωστούς επιστήμονες, όπως ο Χόκινγκ θα μπορούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχο τους την ανθρωπότητα. «Ανοησίες. Έχουμε καταστρέψει τον εαυτό μας πολύ πριν», σημειώνει.
σχόλια