Η έκκληση του εικαστικού Δημήτρη Μυταρά, μέσω του aixmi.gr

Αγαπητέ Santiago Nasar,Κανένας δεν διαφωνεί με το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές παθογένειες με το σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης. Από τη μεταπολίτευση και μετά έχουν περάσει άπειρα νομοσχέδια, τα οποία βελτίωσαν την κατάσταση σε μερικούς τομείς, αφήνοντας όμως εντελώς ανέγγιχτες εστίες χρόνιων προβλημάτων. Να δούμε κάποια παραδείγματα:1. Κατ'αρχήν τα ελληνικά ΑΕΙ δεν είναι μόνο Δημόσια, είναι και Λαϊκά, υπό την έννοια ότι πουθενά αλλού το κράτος δεν υποχρεώνει τα πανεπιστήμια να δέχονται έναν υπερβολικά μεγάλο αριθμό φοιτητών, σε βαθμό που να εξευτελίζει την ίδια την αποστολή τους.2. Με τον ίδιο περίπο τρόπο, η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες όπου όσες φορές και να κοπείς σε ένα μάθημα, εξακολουθείς να σπουδάζεις. Και εδώ η κρατική, νομοθετική παρέμβαση συμβάλλει αρνητικά στη μείωση της ποιότητας.3. Είτε μας αρέσει είτε όχι, υφίσταται μία θεσμοθετημένη και ελέγξιμη διαδικασία εκλογής/εξέλιξης των μελών ΔΕΠ στο πανεπιστήμιο. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, ένας νεοεισερχόμενος λέκτορας (συνήθως γύρω στα 40 ή και μεγαλύτερος/μεγαλύτερη στην ηλικία) θα χρειαστεί να περάσει από άλλες τέσσερις ΔΗΜΟΣΙΕΣ & ΑΝΟΙΚΤΕΣ κρίσεις για να φτάσει (άν φτάσει) στην ανώτατη βαθμίοδα μετά από 17-20 χρόνια. Επιπλέον θα μονιμοποιηθεί στη θέση του στα 9-10 χρόνια από την πρώτη πρόσληψη του. Δεν αρνούμαι ότι το σύστημα αυτό έχει ατέλειες και γίνονται και λοβιτούρες σε αρκετές περιπτώσεις. Ωστόσο είναι πολύ καλύτερο από το παλιό σύστημα του Καθηγητή-Θεού που για να δεις άσπρη μέρα έπρεπε να είσαι ο γυιός ή ο γαμπρός του κατόχου της έδρας (ή να του πηγαίνεις τον καφέ). Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την εφαρμογή του 1262 αλλά και ακόμα περισσότερο του νόμου Σουφλιά (όπου η εξέλιξη συνδέθηκε άμεσα με το έργο) η ερευνητική παραγωγικότητα των ελληνικών ΑΕΙ εκτοξεύτηκε στα ύψη, όπως διαπιστώνεται από όλες τις διεθνείς μετρήσεις (για παράδειγμα www.scopus.com).4. Ασφαλώς η προσωπική αξία ενός αποφοίτου είναι καθοριστική, όμως κατά την αίτηση για συμμετοχή στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της αλλοδαπής το πρώτο πράγμα που μετρά είνα το "όνομα" του πανεπιστημίου όπου πήρε κανείς το πρώτο του πτυχίο. Και εδώ έχω να παρατηρήσω ότι ποτέ δεν απορρίφθηκε έλληνας απόφοιτος λόγω της κακής φήμης του ιδρύματος όπου σπόύδασε.Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Έχω την αίσθηση ότι επιστολές σαν και αυτή του κ. Μυταρά (και πολλές άλλες που διαβάζουμε στον τύπο) μάλλον αποσκοπούν στην επιστροφή στο παρελθόν (το οποίο επίσης εκφράζει ο κ. Μυταράς) με την καθηγητική αυθαιρεσία σε όλο της το μεγαλείο. Άλλωστε υπάρχουν ακόμα "τσιφλίκια" (βλ. Ιατρικές Σχολές). Είναι τυχαίο ότι εκεί θα συναντήσει κανείς τα πλέον απαξιωτικά λόγια για τα ΑΕΙ;Με άλλα λόγια, φωνάζουν οι κλέφτες (κακοί καθηγητές - εδραιωμένη μειοψηφία) για να φοβηθούν οι νοικοκυραίοι (σκληρά εργαζόμενοι καθηγητές - σιωπλή πλειοψηφία).

''...τα πανεπιστήμια μας είναι υποβαθμισμένα διεθνώς χωρίς ελπίδα ανάκαμψης''. Διαφωνώ, πάντα υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης, αρκεί να το θελήσουμε.''τα συμφέροντα των καθηγητών οι οποίοι εξελίσσονται με δικά τους κριτήρια ψηφίζοντας ο ένας τον άλλο χωρίς αξιολογήσεις, και δεύτερο τα συμφέροντα των κομμάτων τα οποία ψαρεύουν ψηφοφόρους μέσα από φοιτητές και μαθητές''. Διαφωνώ εν μέρει (ας μην χρησιμοποιούμε γενικεύσεις-δεν είναι ούτε όλοι οι καθηγητές καρεκλοκένταυροι, ούτε όλοι οι φοιτητές κομματόσκυλα). ''το πρόβλημα πρέπει να τεθεί υπ' όψιν της Βουλής'' Εδώ γελάμε.''Ας μελετηθούν οι ήδη υπάρχοντες τρόποι λειτουργίας των μεγάλων ιδρυμάτων της Ευρώπης και της Αμερικής και να εφαρμοστεί ένας νόμος αυστηρός ο οποίος να καθορίζει τις υποχρεώσεις φοιτητών και δασκάλων''. Κανένας νόμος δεν θα δημιουργήσει την παιδεία που μας λείπει...εάν εμείς οι ίδιοι δεν επιμείνουμε στην απόκτησή της.Βασικά η όλη επιστολή είναι κατα κύριο λόγο, γεμάτη γενικεύσεις και αοριστολογίες. Τα σωστά επιχειρήματα δεν βασίζονται σε εκφράσεις τύπου: ''είναι γεγονός''. Τίποτα δεν είναι γεγονός, παντού υπάρχουν καλοί και κακοί καθηγητές και φοιτητές, όπως υπάρχουν καλά και κακά τμήματα.όσο για τους βουλευτές ας σώσουν καλύτερα τον ευατό τους και ας αφήσουν την παιδεία, γιατί σε λίγο δεν θα υπάρχει μέγαρο που να μπορεί να τους σώσει...

δεν φταίει αυτός για το θράσος του, που έχει και μούτρα να καταγγελει την κατάντια της παιδείας, το τσόλι που μαζί με τα άλλα καλόπαιδα της ΑΣΚΤ βάζαν ταρίφα για να εισάγουν φοιτητές. ας πιεί το καφεδάκι του στο φλυτζανάκι που φιλοξενεί τα "έργα" του, αυτός που έχει ξεπουληθεί παντού, αλλά μια που θα ξεχαστεί σύντομα παρέα με τους ομοίους του που κατάντησαν την χώρα έτσι, καλό θα είναι να μην του δίνουν λόγο (το σχόλιο εδώ είναι για την lifo) γιατί του δίνουν αξία ενώ δεν έχει καμία

1. «Είναι γεγονός γνωστό σε όλους ότι τα πανεπιστήμια μας είναι υποβαθμισμένα διεθνώς χωρίς ελπίδα ανάκαμψης" Μόνο που οι απόφοιτοι των ελληνικών ΑΕΙ είναι περιζήτητοι τόσο σατ μεταπτυχιακά του εξωτερικού όσο και σαν εργαζόμενοι σε εταιρείες, ιδρύματα κ.λ.π. της αλλοδαπής.2. "Είναι αδιανόητο οι καθηγητές να εξελίσσονται χωρίς σύστημα αξιολόγησης" Προφανώς έτσι έγινε ο ίδιος καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Πάντως τα τελευταία 20 χρόνια οι εκλογές πραγματοποιούνται με ανοικτές διαδικασίες και συνεχή ετήσια αξιολόγηση, ενώ οι αξιολογήσεις είναι προσπελάσιμες στο διαδίκτυο (www.adip.gr.).3. "Η Βουλή των Ελλήνων να σώσει την Παιδεία" Μόλις προχθές η Βουλή (οι 153) έθαψαν την Ελλάδα - θα τους εμπιστευτούμε και την παιδεία από πάνω;