Με τη νίκη του στον τελικό των 200 μέτρων μεικτό ο Αμερικανός σούπερσταρ της κολύμβησης Μάικλ Φέλπς κατέκτησε το 22ο χρυσό μετάλλιο της καριέρας του και το 13ο συνολικά σε ατομικό αγώνισμα (έχει 9 μετάλλια σε ομαδικές σκυταλοδρομίες).
Και αφού έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ στη σύγχρονη κολύμβηση, είπε να ξεπεράσει και την επίδοση ενός αρχαίου Έλληνα πρωταθλητή που κρατά περίπου 2.000 χρόνια.
Σύμφωνα με το BBC, με τη σημερινή του νίκη ο Φελπς ξεπέρασε τους 12 ατομικούς τίτλους που είχε κερδίσει ο Λεωνίδας της Ρόδου πριν δύο περίπου χιλιετίες.
Ο Λεωνίδας της Ρόδου διαγωνίσθηκε σε τέσσερις διαδοχικούς Ολυμπιακούς αγώνες (164 π.χ., 160 π.χ., 156 και 152 π.χ), κερδίζοντας σε κάθε μία από αυτές τρεις διαφορετικούς αγώνες δρόμου. Ήταν τόσο σπουδαίος αθλητής, εξηγεί
Όποιος αθλητής της αρχαιότητας, εξηγεί το BBC, κατάφερνε να βγει πρώτος σε τρεις διαφορετικούς αγώνες γινόταν γνωστός ως τριαστής. Στην αρχαιότητα υπήρξαν μόλις επτά αθλητές που κατάφεραν να κερδίσουν το συγκεκριμένο τίτλο, με τον Λεωνίδα να το πετυχαίνει σε πάνω από μία περιπτώσεις. Αξιοθαύμαστο μάλιστα είναι το γεγονός πως ο Ροδίτης αθλητής ήταν 36 ετών όταν το κατάφερε για 4η φορά, όντας πέντε χρόνια μεγαλύτερος απ' όσο είναι ο Φελπς σήμερα.
Τα αθλήματα στα οποία θριάμβευσε ο Λεωνίδας ήταν το στάδιο (σ.σ. γρήγορο σπριντ σε απόσταση 180μ), ο δίαυλος, (σ.σ. επίσης αγώνας ταχύτητας, αλλά με διπλάσια διαδρομή από το στάδιο) και η οπλιτοδρομία. Αντίθετα με τα περισσότερα αγωνίσματα, όπου οι αθλητές ήταν σχεδόν γυμνοί, η οπλιτοδρομία απαιτούσε θωράκιση, βαρύ εξοπλισμό μάχης, πιθανώς ένα κράνος, θώρακα, πανοπλίες κνήμης και μια ασπίδα από μπρούτζο και ξύλο.
«Κατέρριψε τη διάκριση (σ.σ. ο Λεωνίδας) μεταξύ των σπρίντερ και των αθλητών αντοχής» εξήγησε ο Πωλ Γκάντλετζ, καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Μέχρι τότε, ο αγώνας με πλήρη εξάρτηση δεν θεωρούνταν κατάλληλος για δρομείς ταχύτητας.
«Το να αγωνιστείς σε όλα τα αθλήματα, το ένα μετά το άλλο, ήταν μεγάλο κατόρθωμα» είπε η Τζάντιθ Σόουντλινγκ, ανώτερη επιμελητής στο Βρετανικό Μουσείο. «Έτρεχαν με πανοπλία, ενώ η θερμοκρασία ήταν 40 ° C. Οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δυσάρεστες και απαιτούσαν τελείως διαφορετική εκγύμναση και γυμναστικές δεξιότητες».
Υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία για το Λεωνίδα διευκρίνισε ο Πωλ Γκάντλετζ, ενώ η μορφή του δεν υπάρχει σε κανένα αγγείο ή τοιχογραφία. Αλλά, όπως αναφέρει το BBC, το όνομά του - που προέρχεται από την ελληνική λέξη λιοντάρι - υποδηλώνει πως επρόκειτο για διακεκριμένη προσωπικότητα της εποχής. «Ήταν αριστοκράτης, μάλλον πλούσιος, πιθανότατα με καταγωγή από οικογένεια αθλητών,» τόνισε ο Γκάντλετζ.
Η Ρόδος ήταν ένας τόπος με ισχυρή αθλητική παράδοση. Ένα άλλος μεγάλος Ολυμπιονίκης από το νησί ήταν ο πυγμάχος Διαγόρας, ο οποίος ξεκίνησε μια δυναστεία αθλητών. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν χρυσά, αργυρά ή χάλκινα μετάλλια. Ο νικητής έπαιρνε ένα απλό στεφάνι ελιάς (κότινο).
Ο Λεωνίδας μετά το θάνατό του «λατρεύτηκε ως τοπική θεότητα» στη Ρόδο είπε η Σάουντλινγκ. Επίσης μνημονευόταν στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία. Ο Παυσανίας τον περιέγραψε ως «τον πιο διάσημο δρομέα». Τον 3ο αιώνα, έγραψε γι αυτόν ο Φιλόστρατος ο Αθηναίος στον «Γυμναστικό». Ένα άγαλμά του στη Ρόδο φέρει την επιγραφή: «Είχε την ταχύτητα ενός Θεού».
Με πληροφορίες από το BBC και το ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια