ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗ
Όσο και αν φαίνεται μακρινό και δύσκολο, υπάρχει μια περίπτωση να ξεκινήσει να μετρά αντίστροφα ο χρόνος για το τέλος της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, και μάλιστα σχετικά σύντομα. Το Α και το Ω για το πέρας της μακροχρόνιας ύφεσης εξαρτάται από το χρέος και κατά πόσο η ρύθμισή του (είτε με «κούρεμα» είτε με αναδιάρθρωση) θα ελαφρύνει τα δημόσια οικονομικά: η εξοικονόμηση πόρων από την αποπληρωμή του χρέους μπορεί να βάλει φρένο στην επιβολή νέων μέτρων, να δώσει τη δυνατότητα για δημόσιες επενδύσεις και κοινωνική πολιτική και, κυρίως, να επιφέρει ηρεμία σε εκείνους τους πολίτες που το πρώτο εξάμηνο του 2015 «σήκωσαν» από τις τράπεζες περί τα 45 δισ. ευρώ. Αυτά δεν είναι λεφτά ζάπλουτων που πήγαν στην Ελβετία. Εκείνοι είχαν φροντίσει και τα είχαν βγάλει από το 2010 στο εξωτερικό.
Η ύφεση θα εξακολουθεί να πλήττει τους πολίτες, η εισπραξιμότητα στα δημόσια έσοδα θα πηγαίνει κατά διαόλου και οι δανειστές θα πιέζουν για νέα μέτρα...
Τα 45 δισ. ευρώ είναι λεφτά ανθρώπων της «διπλανής πόρτας», οι οποίοι, φοβούμενοι την κατάρρευση των τραπεζών και την πιθανότητα επιστροφής στη δραχμή, είτε τα έβαλαν σε σεντούκια και στρώματα είτε τα τοποθέτησαν σε αμοιβαία κεφάλαια Λουξεμβούργου μέσω ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών. Για να καταλάβετε τι σημαίνει 45 δισ. ευρώ, θα σας πούμε ότι σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2016, το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, το ελληνικό κράτος για να τη βγάλει του χρόνου και να έχει να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία κ.ο.κ. χρειάζεται περί τα 55 δισ. ευρώ. Επίσης, μέσα σε αυτά τα 55 δισ. υπολογίζονται και 6 δισ. ευρώ σε τόκους που πρέπει να καταβάλει του χρόνου η Ελλάδα προς τους δανειστές! Να, λοιπόν, γιατί είναι αναγκαία η ελάφρυνση του χρέους: εάν του χρόνου τέτοιον καιρό ο προϋπολογισμός έχει πέσει πάλι έξω κατά 1-2 δισ. ευρώ λόγω της αδυναμίας των πολιτών να πληρώσουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, δεν θα χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα που θα επιτείνουν την ύφεση. Θα υπάρχει ένα «μαξιλαράκι» στα δημόσια οικονομικά για να καλύψει την τρύπα. Ακόμα περισσότερο, αν η αναδιάρθρωση του χρέους αφήνει και περιθώριο για δημόσιες δαπάνες που θα ενισχύσουν τα εισοδήματα και την απασχόληση. Εάν το μήνυμα της ηρεμίας φτάσει σε αυτούς που έχουν τα 45 δισ. ευρώ, να είστε βέβαιοι ότι πριν επιστρέψουν τα λεφτά τους στις τράπεζες όλο και κάτι θα χαλάσουν, είτε για να βοηθήσουν το παιδί τους να ξεκινήσει μια δουλειά είτε για να προχωρήσουν σε αγορές καταναλωτικών αγαθών κ.λπ. Κοινώς, θα κινηθεί το χρήμα. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, το χρήμα γεννάει χρήμα: και τα εισοδήματα ενισχύονται, και η απασχόληση και, τελικά, μέσω της φορολογίας από την κατανάλωση (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι κατανάλωσης) και τα έσοδα του Δημοσίου.
Εάν στο παραπάνω μείγμα προσθέσουμε και τα 35 δισ. ευρώ ενισχύσεων που λένε ότι θα προσφέρουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας τα επόμενα χρόνια, τότε η Ελλάδα έχει σοβαρές πιθανότητες από πρωτοσέλιδο στον διεθνή Τύπο για την οικονομική κρίση να ξαναγίνει μονόστηλο και οι πολίτες να ξαναζήσουν σε συνθήκες «κανονικότητας» με δουλειά και σχετική οικονομική ασφάλεια (σ.σ. μια που αναφερθήκαμε σε ευρωπαϊκά κονδύλια, πριν από λίγες ημέρες έγιναν κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες προδημοσιεύσεις προγραμμάτων που πρόκειται να «τρέξουν» το επόμενο διάστημα, έχετε τον νου σας γιατί μερικά από αυτά είναι πολύ καλά). Αυτό, λοιπόν, είναι το καλό σενάριο: να ξαλαφρώσει η Ελλάδα από το χρέος, να ηρεμήσει ο κόσμος και να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία. Εάν δεν υπάρξει ικανοποιητική λύση στο θέμα του χρέους, δεν μπορούμε να μιλάμε για καλό σενάριο. Η ύφεση θα εξακολουθεί να πλήττει τους πολίτες, η εισπραξιμότητα στα δημόσια έσοδα θα πηγαίνει κατά διαόλου και οι δανειστές θα πιέζουν για νέα μέτρα... Και κάτι τέτοιο η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα μπορέσει να το διαχειριστεί, όπως δεν μπόρεσαν –και έπεσαν– και οι προηγούμενες.
σχόλια