Ευκαιρία για ένα πρόχειρο ψυχογράφημά της. Όπως και σε όλους τους καλεσμένους του Bits and Pieces τη ρώτησα για τα αγαπημένα της πολιτιστικά αγαθά γιατί πιστεύω πως αυτά είναι τα κλειδιά στο υποσυνείδητο ενός καλλιτέχνη…
---
Αγαπημένο φιλμ:
Στα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια η κινηματογραφική αφήγηση αποτελούσε, μαζί με το διάβασμα, βασικό πυλώνα της ύπαρξης και των ενδιαφερόντων μου.
Οι τίτλοι είναι ενδεικτικοί από ένα μακρύ κατάλογο έργων, με τα οποία συνομιλώ ακόμη: "Παρίσι-Τέξας" του Βιμ Βέντερς, «Δεκάλογος» του Κριστόφ Κισλόφκσι, "Θυσία" του Αντρέι Ταρκόφσκι, Requiem for a dream του Darren Aronofsky, «21 γραμμάρια» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου, «Το τσεκούρι» του Κώστα Γαβρά, «Δαμάζοντας τα κύματα» του Λαρς Φον Τρίερ…
Αγαπημένο ποίημα:
Το «Lady Lazarus” της Sylvia Plath, και το «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη. (Στα λινκ ολόκληρα τα έργα.)
Αποκούμπι σε κάθε περίοδο της ζωής μου αποτελούν τα ποιήματα του Καβάφη και του Σεφέρη και δεν με έχουν διαψεύσει ακόμη.
Όταν θέλω να απολαύσω τη ρίμα και να καταδυθώ στον πλούτο της γλώσσας διαβάζω Κρητική λογοτεχνία (Ερωτόκριτο, Ερωφίλη) και Σικελιανό. Ανάλογα με τη διάθεσή μου διαβάζω και τους (ενδεικτικά πάλι αναφέρω): Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου, Αργύρη Χιόνη, Νίκο Εγγονόπουλο, Ζωή Καρέλλη, Θανάση Μαρκόπουλο, Δημήτρη Δημητριάδη.
Έχουμε σπουδαίους ποιητές στην Ελλάδα. Και διαπιστώνω με χαρά μου ένα δημιουργικό ξέσπασμα των νέων ποιητών, τους οποίους παρακολουθώ στα προσωπικά τους blog, στο facebook και σε διαδικτυακά περιοδικά ποίησης.
Αγαπημένος δίσκος:
Το soundtrack της ταινίας In the mood for love του σκηνοθέτη Wong Kar-wai (άλλη αγαπημένη ταινία).
Στη συλλογή μου υπάρχουν κατεξοχήν soundtracks με μουσικές των: Nino Rota, Ennio Morricone, Zbigniew Preisner, Michael Nyman.
Αγαπημένη φωτογραφία:
"Afghan Girl" του Steve McCurry για το National Geographic.
Η γυναίκα στην ωραιότερή της ώρα.
Αγαπημένο βιβλίο:
Είναι αδύνατο να ξεχωρίσω ένα και μόνο.
Το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου, Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες του Τσίρκα, ο Λοιμός του Αντρέα Φραγκιά, η Τριλογία του Άρη Φακίνου, Το τέλος της μικρής μας πόλης του Δημήτρη Χατζή, Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες του Μάριου Χάκκα.
(Και πολλά άλλα βιβλία στα οποία επανέρχομαι κατά καιρούς και απολαμβάνω τη χαρά της αφήγησης.)
Αγαπημένο τραγούδι:
Η «Περιμπανού» (Γκάτσος-Χατζιδάκις)
Επίσης, τα τραγούδια του Μάνου Λοϊζου που βγάζουν κάτι σπαρακτικά ανθρώπινο, τα τραγούδια του Καλαμαριώτη Γιώργου Καζαντζή, Τα Τραγουδάκια γάλακτος που τραγουδάω στα παιδιά μου.
Αγαπημένο έργο τέχνης:
Τα έργα (για να μην πω στεγνά και μόνο «γλυπτά») του Antony Gormley (ιδού το σάιτ του: antonygormley.com), τα γλυπτά της Camille Claudel όπως συνυπάρχουν εν ειρήνη με του Auguste Rodin στο υποδειγματικό Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι, οι πίνακες του Νίκου Εγγονόπουλου, του Παναγιώτη Τέτση και του Γιώργου Ρόρρη.
Ένα συνονθύλευμα από εικόνες δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι;
Αγαπημένο παιδικό βιβλίο:
(Πρόσθεσα αυτή την ερώτηση μετά από απαίτηση της κόρης μου): «Ο μονόκερος στη φάρμα … περιμένει ένα γράμμα» των Κριστιάν Πονσόν και Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ για την υψηλής αισθητικής εικονογράφησή του.
Κι επίσης «Το παιδί που δεν αγαπούσε τα βιβλία» του οικοδεσπότη (αν και μικρούλα, το αγαπάει πολύ, ίσως γιατί η ίδια είναι μια λιλιπούτεια βιβλιοφάγος).
------------------------
[+] Λίγα λόγια για το Κάτω
Το Κάτω είναι ένα μυθιστόρημα, στο οποίο η συγγραφέας του εκμεταλλεύεται την πολυφωνικότητα της σπονδυλωτής τεχνικής. Στον παράδεισο των ορεινών ενός νησιού συμπλέκονται κάθετα και οριζόντια στο χωροχρόνο οι ιστορίες των ηρωίδων του που ταλανίζονται από πρακτικά και υπαρξιακά αδιέξοδα. Η αφήγηση διατρέχει δύο αιώνες ιστορίας, επικεντρώνεται ωστόσο σ' ένα παρόν που έχει έντονη την οσμή της παρακμής. Στο τέλος του βιβλίου, μια σαρωτική κρίση ξεθεμελιώνει όλες τις βεβαιότητες και τις μικρές ζωές, φέρνοντας τα πάνω κάτω. Αυτή η νέα κοσμογονία θα αποτελέσει και το μεγάλο στοίχημα για το αν θα μετουσιωθεί σε αφετηρία.
σχόλια