Κι έτσι, παρ' ό,τι έχουμε δει πολλές φορές τις λίστες, έχει ενδιαφέρον να τις ξαναδούμε σήμερα, και να διαπιστώσουμε ποια είναι μερικά απ' τα αγανακτισμένα παιδιά του λαού που θέλουν να μας σώσουν - και ποια μπορεί να είναι τα -καθόλου ιδιοτελή (!)- κίνητρά τους.
Ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Αλέπης τα θυμήθηκε και ανέβασε έναν πίνακα του 2008 (αν θυμάμαι καλά, τα προηγούμενα έτη τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα) γράφοντας:
Αποδέκτες κρατικής διαφήμισης το 2008 (πηγή: enet.gr). Αγανακτισμένοι αγκιτάτορες και νυν αντιμνημονιακοί υποψήφιοι.
Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά, πχ. για τον Τράγκα, του οποίου την Κυριακάτικη εφημερίδα Χώρα την διάβαζαν τρεις κι ο κούκος κι όμως έπαιρνε τα άντερά της, περισσότερο απ' όσο όλα τα φύλλα της καθημερινής Ελευθεροτυπίας. (Τώρα που η κρατική διαφήμιση προς τα ανύπαρκτα έντυπά του κόπηκε ο κύριος Τράγκας ντύνεται τσολιάς για να διώξει τους ναζί κατακτητές.)
Ο δε κύριος Κύρτσος (Νο1 στην κρατική διαφήμιση για χρόνια) ξαφνικά, κάνοντας στροφή 180 μοιρών έγινε αντιμνημονιακός και Λάος, πετώντας τον ορθολογισμό του και την όποια σοβαρότητά του απ' το παράθυρο.
Όσοι ξέρουν, και ανάμεσα σε ένα σωρό αθώα έντυπα, θα αναγνωρίσουν και πολλούς μεγαλοπαράγοντες που όταν ξεβολεύτηκαν έγιναν επαναστάτες, πολλούς ευνοημένους μεγαλοδημοσιογράφους που σήμερα κόπτονται για το καλό της τσέμης μας, πολλούς πατριώτες που όσο έπαιρναν εκατομμύρια απ' το κράτος δεν έβλεπαν ούτε μία λαμογιά.
Πολλές φυλλάδες που δεν προσέφεραν τίποτα -και δεν τις διάβαζε κανείς- μόλις σταμάτησαν να τρώνε χτύπησαν τον Πάγκαλο για το "μαζί τα φάγαμε, εμείς που σας τα δίναμε κι εσείς που τα παίρνατε".
Είναι λοιπόν όλοι οι αντιμνημονιακοί υποκριτές; Όχι βέβαια. Οι όψιμοι επαναστάτες όμως κάνουν μπαμ από μακριά. Οι λαϊκιστές ξεχωρίζουν απ' τους συνεπείς.
Κι όμως, πολιτικοί σχηματισμοί γεμάτοι οπορτουνιστές ετοιμάζονται να θριαμβεύσουν, επειδή φωνάζουν πιο δυνατά, επειδή καμώνονται τους πιο εξοργισμένους. Δεν ξέρω τι να πω, εκτός από "καλά να πάθουμε".
σχόλια