Το νέο τηλεοπτικό σποτ της Νέας Δημοκρατίας απηχεί όλες εκείνες τις αξίες που ενορχήστρωσαν μεθοδικά την κομματική συνειδησιακή σύνθεση της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Ο ρηχός τρόπος σκέψης που φτάνει μέχρι εκεί που του επιτρέπει η κοντόφθαλμη μωροφιλοδοξία του φορέα του και η γραφική επίκληση στο συναίσθημα της επιλεκτικής συγκίνησης αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της.
Χτύπημα πρώτο: Ένας δάσκαλος απαριθμεί τις χώρες του Ευρώ ενώπιον των νεαρών μαθητών του και μέσα σ’ αυτές ως δια μαγείας δεν βρίσκεται η Ελλάδα. Το μάρκετινγκ της καταστροφολογίας επιχειρεί να εμπορευτεί τον τρόμο με τον πιο γελοιωδώς κραυγαλέο τρόπο, θέτοντας εμμέσως το καθιερωμένο δίλημμα: ή ψηφίζετε αυτό που σας πλασάρουμε ή καταδικάζεστε αιωνίως στις φλόγες της κολάσεως. Η συνταγή είναι τόσο παρωχημένη και απρόσφορη πλέον, που καθίσταται αμέσως σαφές ότι το επικοινωνιακό χάσμα ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον λαό είναι μεγαλύτερο από ποτέ και ενδεικτικό του γήρατος που την διακατέχει ως πολιτικό κόμμα και κυρίως ως ανθρώπινο δυναμικό.
Χτύπημα δεύτερο: Ένα μικρό κοριτσάκι, που πνίγεται από το άδικο της άστοχης οικονομικής πολιτικής της χώρας, όπως άλλωστε όλα τα κοριτσάκια του δημοτικού, ορθώνει το ανάστημά του και ρωτάει θλιμμένο τον δάσκαλο γιατί η Ελλάδα δεν βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες του Ευρώ. Ο δάσκαλος μένει να κοιτάει τη μαθήτρια ανήμπορος να απαντήσει, γιατί μάλλον η απάντηση “Επειδή οι γονείς σου δεν πλήρωναν φόρους και ψήφιζαν τον ξάδερφο από το χωριό για να βολευτούν” παραείναι μακροσκελής για τον περιορισμένο τηλεοπτικό χρόνο.
Κορύφωση: Το σλόγκαν “Με το μέλλον των παιδιών μας δεν παίζουμε” έρχεται ως ιδανική κλιμάκωση του φανταχτερού λαϊκισμού του σποτ, ηχώντας ειρωνικά στα αυτιά όσων τυχαίνει να θυμούνται τη δράση της Νέας Δημοκρατίας πριν το φιάσκο των πρόσφατων πασοκικών κυβερνήσεων. Το κόμμα που καθιέρωσε την ευτελέστερη μορφή φοιτητικού συνδικαλισμού και διέφθειρε τόσα νεανικά μυαλά με την κοινωνική νοοτροπία που εισήγαγε, έχει το θράσος να επικαλείται τους νέους στην πιο άκακη βερσιόν τους (προεφηβική) για να εμπλουτίσει τα θέλγητρά του. Άραγε πιο εντυπωσιακό είναι το θράσος ή η απήχησή του;
Συνολικά, για ακόμη μια φορά ένα γιγάντιο πρόβλημα τίθεται σε λάθος βάση και προσεγγίζεται από τις πιο σαχλές οπτικές, για χάρη του εντυπωσιασμού και της πρόσκαιρης αλλά και ευκαιριακής συσπείρωσης. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει συνοπτικά σε ποιά ακριβώς ιστορικά στοιχεία συνίσταται ο παρών κίνδυνος εξόδου από το Ευρώ (και πού αυτός μπορεί να οδηγήσει), αλλά ανάγει την παραμονή σε αυτό στην εύπεπτη σφαίρα του κοινωνικού πρεστίζ. Τα στεναχωρημένα παιδικά μάτια, που υγραίνονται στο άκουσμα της είδησης πως η Ελλάδα δεν είναι στο ευρώ, μειώνουν το πραγματικό πρόβλημα, συμπυκνώνοντάς το τόσο, όσο χρειάζεται για να μοιάσει η επιγενόμενη έξοδος με την αδυναμία αγοράς του ακριβότερου σαμπουάν.
Σκοπός του τρέιλερ είναι να οδηγήσει τον θεατή από το ταραχώδες ερέθισμα στον ασυλλόγιστο μονόδρομο μιας απόφασης, που ακόμα κι αν είναι σωστή, δεν αποτελεί προϊόν κριτικής σκέψης. Με λίγα λόγια, το διαφημιστικό της Νέας Δημοκρατίας χρησιμοποιεί αυτό που υποτίθεται πως εχθρεύεται προεκλογικά (τον ανερμάτιστο κοινωνικοπολιτικό βίο) ως προωθητικό υλικό, αποδεικνύοντας περίτρανα την αδιόρθωτη φαυλότητά της.
σχόλια