[ΓΝΩΜΕΣ] Η ειρωνεία της δημοκρατίας. Απο τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο

Αυτό που συνέβη το πρωί στον Αντέννα είναι μια ειρωνεία της Δημοκρατίας.

Δυο βουλευτές ήρθανε στα χέρια. Για την ακρίβεια: ο ένας χειροδίκησε και η άλλη τον ξεφτίλισε φραστικά.

Τον είπε φασισταριό (τον ανθό της Δημοκρατίας :)

Οσο κι αν πονάει, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ενώπιον του "Ιερού θεσμού" ο Κασιδιάρης είναι ισάξιος με την Κανέλλη. Όσο ψήφισε τον έναν ο ελληνικός λαός, τόσο ψήφισε και τον άλλον. Συνεπώς έχουν κι οι δύο το δικαίωμα να εμφανίζονται και να μιλούν. Αν έχει το διακαίωμα να βρίζει ο ένας, έχει και ο άλλος.

Όσο κι αν πονάει, πρέπει να αναλογιστούμε ότι όσο "χαρήκαμε" εμείς με τις μούτζες στη Βουλή και τα γιαούρτια στους πολιτικούς, ανοίγαμε την προοπτική να τα φάμε κι εμείς μια μέρα. Δεν γίνεται να είμαστε μόνο εμείς παραβατικοί -μπορούν να γίνουν και οι απέναντι.

Φυσικά, εμείς είμαστε "μορφωμένοι άνθρωποι με ευγενείς σκοπούς", ενώ οι άλλοι "κτηνάρες bouncers με χιτλερικό DNA". Η δημοκρατία όμως είναι τυφλή και δίκαιη. Δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της. Αν δέχεσαι να μπεις στην αγκαλιά της, πρέπει να παίξεις με τους όρους της. Αυτό οδηγεί συχνά σε ειρωνείες της ιστορίας. Από το ότι οι Αιγύπτιοι έριξαν τον Μουμπάρακ με άφθονο άιμα, για να καταλήξουν να κονταροχτυπιούνται πάνω απ τις κάλπες τα δύο άκρα της παλιάς δράκας του, μέχρι το ότι η πλειοψηφία των Γερμανών ανέβασε, μια ταραγμένη εποχή, τον Χίτλερ στην κορυφή του δημοκρατικου πολιτέυματος!

'Ετσι είναι όμως. Τake it or leave it!

Τα γούστα μου τα ξέρετε. Απεχθάνομαι την Χρυσή Αυγή για πάμπολλους λόγους. Και νομίζω ότι θα έπρεπε να απαγορευτεί, γιατί κυρήσσει το μίσος και αντιμάχεται την ίδια την ύπαρξη της δημοκρατίας. Όσο όμως δεν είναι απαγορευμένη, είναι νόμιμη. Και όσο έιναι νόμιμη, πρέπει να την τρώω στη μάπα. Στην δημοκρατία δεν γίνεται να τα έχεις όλα. Δυστυχώς, ορισμένοι συγκατοικοί μου σε αυτήν την χώρα επιλέγουν αρρώστια και μίσος. Κι εγώ πρέπει να συνομιλήσω με την αρρωστια επί ίσοις όροις! Όπως η ψήφος ενος πρώην κλέφτη είναι ισοβαρής με την ψήφο ενός ποιητή, έτσι και ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής είναι ισάξιος με έναν βουλευτή του ΚΚΕ. 

Οπότε, ή είμαστε δημοκράτες ή δεν είμαστε. Κι οφέιλαμε να ξέρουμε ότι το πρώτο αγανακτισμένο γιαούρτι που εκσφενδονίστηκε, άνοιγε τους ασκούς του πολέμου.

Τώρα, είτε θα συνέλθουμε (και δεν θα ξαναστείλουμε χρυσαυγίτες στη Βουλή) είτε ο πόλεμος θα γενικευτεί.