Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει κάποιας μορφής αναπηρία, περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι, αριθμός που πολλαπλασιάζεται αν περιλάβουμε όσους ζουν καθημερινά δίπλα στην αναπηρία, τις στενές και ευρείες οικογένειες.
Τα δικαιώματα των ανάπηρων ανθρώπων κυρώθηκαν με διεθνή σύμβαση το 2007 και το συνοδευτικό Πρωτόκολο που υπογράφηκε το 2010. Η 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρώπων με Αναπηρία είχε καθιερωθεί από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ (= Άτομα με Ειδικές Ανάγκες), όπως περιγράφονται οι Άνθρωποι με Αναπηρία στη σύγχρονη διεκπεραιωτική ιδιόλεκτο.
Τα χρόνια που μεσολάβησαν από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας μέχρι την υπογραφή της Σύμβασης δείχνουν τον μακρύ χρόνο που χρειάστηκε για να γίνουν λίγα μικρά βήματα. Βρισκόμαστε μόνο στην αρχή και μένει ακόμα μακρύς δρόμος για να αποτινάξουμε τη φιλάνθρωπη ματιά, το θλιβερό βλέμμα του οίκτου και να αντιληφθούμε ότι το αίτημα της ισότητας των αναπήρων ανθρώπων, των δικαιωμάτων τους και της ολοκληρωμένης τους ένταξης στη ζωή είναι η αντίθετη όψη, το αντίδοτο στη σοβαρή αναπηρία που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας.
Στην Ελλάδα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια λίγα διστακτικά βήματα για τα Δικαιώματα των Αναπήρων. Με πολύ κόπο είναι αλήθεια.
Το ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Το Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ είναι ένας φορέας που έχει συμβάλλει από νωρίς στη διαμόρφωση του πεδίου των δικαιωμάτων των αναπήρων ανθρώπων. Δημιουργήθηκε πριν από 35 χρόνια από την Ιωάννα Τσοκοπούλου, μητέρα του Λεωνίδα, που γεννήθηκε με σύνδρομο Down. Δημιουργήθηκε με προσωπικό αγώνα, θέληση και πείσμα σε εποχή που η φροντίδα για τους ανάπηρους ανθρώπους στην Ελλάδα ήταν ανύπαρκτη. Γράφει στο βιβλίο που κατέθεσε τη μαρτυρία της ζωής της:
«Σιγά σιγά, άρχισα να φτιάχνω στη σκέψη μου ένα σχολείο... ονειρευόμουν πώς θα ήθελα να είναι ο χώρος. Τον έφτιαχνα χαρούμενο, φωτεινό με πολύ πράσινο, καθαρό αέρα, σε εξοχική περιοχή... Οι τουαλέτες καθαρές, χαρούμενες, με ωραία χρώματα... πατώματα που να μη γλιστρούν, έπιπλα χωρίς γωνιές μυτερές... Προσωπικό, εκπαιδευτές που να έχουν σπουδάσει για παιδιά με ειδικές ανάγκες, όχι με επαγγελματικά κριτήρια, αλλά από αγάπη γι αυτά.» [Ιωάννα Τσοκοπούλου, Είναι ο γιος μου, εκδ. Καστανιώτη, 1991].
Το ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ξεκίνησε σε ένα προκατασκευασμένο κτήριο με 12 σπουδαστές και εξελίχθηκε σε πρότυπο ίδρυμα με πιστοποιήσεις και βραβεία. Έχει σήμερα 100 σπουδαστές, με μέση και ελαφρά νοητική υστέρηση, τους οποίους εκπαιδεύει σε δεξιότητες ζωής, αυτοεξυπηρέτησης και σε επαγγελματικές δεξιότητες, στα τμήματα μεταξοτυπίας, κήπου, υφαντικής, μπομπονιέρας, ειδών δώρου, κλητήρων, μαγειρικής και πλυντηρίου-στεγνωτηρίου. Ο στόχος του είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε οι σπουδαστές του να μπορούν να ζήσουν με τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα τη ζωή τους.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης έγραψε ότι «αυτό που συντελείται στο ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ είναι τόσο θαυμαστό, τόσο "μεγάλο" που εμάς τους "απ' έξω" μας κάνει να νιώθουμε μια κάποια ενοχή».
Η κοινότητα του ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ λειτουργεί ως πραγμάτωση των δικαιωμάτων των μελών της και δημιουργεί καθημερινά συνθήκες κοινωνικότητας, μαθητείας, φιλίας, αγάπης, ανάπτυξης των δεξιοτήτων και άνθισης της προσωπικότητάς: για όλα αυτά η ζωή στο ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ είναι ένας διαρκής και καθημερινός αγώνας. Όλων: σπουδαστών και εργαζομένων...
ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Η λέξη έχει τη ρίζα της στο ρήμα «πηρώ» που σημαίνει «καθιστώ κάποιον μη ικανό, ατελή». Πήρωσις είναι «η έλλειψη αρτιότητας, δηλ. η μερική ή ολική έλλειψη μέλους, οργάνου ή λειτουργίας». Το «πηρώ» προέρχεται από το «πήμα» που σημαίνει πόνο, δυστυχία, πάθημα.
Ανάπηρος, λοιπόν, είναι αυτός που του λείπει ένα τμήμα/μέρος του εαυτού του
είτε είναι μέλος, χέρι, πόδι κ.λπ
είτε αίσθηση, ή όραση, η ακοή
είτε η νοητική λειτουργία
είτε η ψυχική ισορροπία
είτε η δυνατότητα κίνησης
σχόλια