Όπως έγραψα και στο προηγούμενο ανάλογο ποστ, κάθε εβδομάδα θα γράφω για δυο δίσκους (σε βινύλιο πάντα) που μου έχει προτείνει ο ιδιοκτήτης του Junk Records. Δεν έχει σημασία εάν έχουν βγει πριν χρόνια ή αυτήν την εβδομάδα είτε εάν μπορεί να τους έχω ακούσει πριν σε mp3. Το ζητούμενο είναι η ίδια η εμπειρία της ακρόασης από βινύλιο αλλά και η συνθήκη της ακρόασης η οποία αποτελείται από τρεις συνιστώσες: το πικάπ μου,τον καναπέ μου και φυσικά το χρονικό κενό ηχητικής ονειροπόλησης μέσα στο οποίο θα χαθώ για λίγες ώρες ακούγοντας τους δίσκους. Αυτήν την Κυριακή άκουσα:
John Avery - Jessica In The Room Of Lights
Η Forced Nostalgia επανεκδίδει σε 500 κόπιες αυτό το αριστούργημα του 86' που γράφτηκε από τον John Avery (ως το soundtrack της πειραματικής θεατρικής παράστασης Jessica in the room of lights) και το οποίο αποτελεί ένα άγνωστο αλλά σημαντικό σημείο αναφοράς στην μουσική κληρονομιά της industrial σκηνής του Sheffield (Cabaret Voltaire, Clock DVA, κλπ).
Ο Avery χρησιμοποιεί πιάνο, synthesizer, κασέτες και ηχητικά εφέ σε μια ανατριχιαστικά σκόπιμη συνένωση για να αποδώσει τα θέματα της ιστορίας της παράστασης : μια ταξιθέτρια κινηματογράφου η οποία ζει κάπου ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα , αποτυχημένοι έρωτες και η αναξιοπιστία της μνήμης.
Ιεροπρεπείς νότες πιάνου, διάστικτοι ηλεκτρονικοί ήχοι, Ισπανική και άταστη κιθάρα, απόκοσμες ψαλμωδίες, το Jessica in the room of lights είναι μια επιτάφια κάθοδος σε έναν ανεμοδαρμένο κρανίου τόπο... Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις των Coil, των Throbbing Gristle, ή και του Max Richter.
Cannibal Movie - Mondo Music
Αφού η κασέτα έγινε sold out σε δυο μήνες, η Yerevan Tapes αποφάσισε να βγάλει το Mondo Music και σε βινύλιο σε 500 κόπιες. Κατά τους ίδιους, οι Cannibal Movie πήραν το όνομά τους από τα Ιταλικά exploitation θρίλερ του 70' και του 80'. Το Mondo Music είναι το δεύτερο άλμπουμ τους και θα μπoρούσε να είναι κάλλιστα ένα grindhouse soundtrack . Το ντουέτο από την Ιταλία αποτελείται από τον Donato Epiro (στο όργανο, μάλιστα ένα παλιό ιταλικό όπως λέει ο ίδιος) και τον Gaspare Sammartano στα drums .
Πολλές φορές μπορεί να νομίσεις ότι παίζουν πολύ περισσότεροι από δυο άνθρωποι καθώς το δημιουργικό μανιπουλάρισμα των ήχων των οργάνων δημιουργεί ένα καθηλωτικό ηχητικό κολλάζ, ειδικά με τα σταθερά επιβλητικά drums στο background. Βάλτα όλα αυτά μαζί και έχεις έναν απίστευτο βουντού ήχο που επικαλείται την ψυχεδέλεια, το drone,το krautrock, τον jazz αυτοσχεδιασμό και λίγο τους Suicide για να εξισορροπήσει το πράγμα.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι μπορεί να ακούσει και ανεπαίσθητες αναφορές στους German Oak και στους Amon Düül. Η κάθε πλευρά απότελείται από ένα δεκαπεντάλεπτο τζαμάρισμα. Η πρώτη πλευρά σε πηγαίνει ένα υπνωτικό ταξίδι στην μετά θάνατον ζωή ενώ η δεύτερη ξεκινά πιο διαλογιστικά και αιθέρια μέχρι που οι κρούσεις του Sammartano ανοίγουν το μονοπάτι σε μια μυστικιστική τελετουργία...
..................................................................................................................
*Διαβάστε επίσης:
Vinyl Diaries: 'Eνα απόκοσμο στοιχειωμένο soundtrack και βαριές δόσεις μονότονης τέκνο
σχόλια