Πέθανε χθες-προχθές ο Kim Fowley στα 76 του, μία μεγάλη μορφή του ροκ με συγκλονιστική παρουσία μπροστά και πίσω από τα φώτα. Μόνο και μόνο οι συνεργασίες του ή οι παραγωγές του με ονόματα σαν τους Rivingtons, Frank Zappa, Blue Oyster Cult, Alice Cooper, The Belfast Gypsies, Soft Machine, Jimi Hendrix, The Seeds, Jonathan Richman & The Modern Lovers, Gram Parsons, Pink Fairies, The Runaways και δεκάδες άλλα –είναι ατελείωτος ο κατάλογος– αρκούν για να τον καταστήσουν «εικόνα».
Μπορεί ν' ακούγεται απίστευτο, όμως όταν η Βίκυ πήγε στην Αμερική στα μέσα της δεκαετίας του '70 γνωρίστηκε με τον παραγωγό Kim Fowley –ο οποίος προφανώς την ήξερε και την εκτιμούσε από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια καριέρα της–, κάνοντας ένα ολόκληρο LP μαζί του.
Ο Fowley, που πραγματοποίησε συνάμα μεγάλη προσωπική καριέρα ηχογραφώντας περισσότερα από 25 LP, έχει στην κατοχή τον αρχέτυπο ψυχεδελικό ύμνο «The trip», που κυκλοφόρησε το 1965 σε μια μικρή εταιρεία από την Corvallis του Oregon, την Corby Records.
«Let’s take a trip/ Let’s take a trip/ And start to dream/ Let’s close your eyes/ It’s groovy now/ Yeah!/ Soakin’/ Because I’m swimming in the new year/ It’s all around/ Let’s take a trip/ Right from the ground/ Oh /Whoa, Oh Yeah/ Let’s take a trip /It’s really hip»… και τα λοιπά, και τα λοιπά…
Μία από τις δεκάδες συνεργασίες του Kim Fowley, την οποία μάλιστα θεωρούσε και κάπως σαν τιμή του όταν συνέβη, ήταν με τη Βίκυ Λέανδρος!
Μπορεί ν’ ακούγεται απίστευτο, όμως όταν η Βίκυ πήγε στην Αμερική στα μέσα της δεκαετίας του ’70 γνωρίστηκε με τον παραγωγό Kim Fowley –ο οποίος προφανώς την ήξερε και την εκτιμούσε από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια καριέρα της–, κάνοντας ένα ολόκληρο LP μαζί του.
Το άλμπουμ λεγόταν απλώς «Vicky Leandros» και τυπώθηκε σε ετικέτα CBS στις αρχές του 1978. Ήταν μάλιστα και πολύ καλό, με ωραία πρωτότυπα τραγούδια στην αγγλική σ’ ένα άλλοτε ελαφρύ, μπαλαντικό και άλλοτε ροκ και ενίοτε country κλίμα – χίλιες φορές προτιμότερο από τα… schlager και τα ακραιφνή «γιουροβιζιονικά» που τραγουδούσε συχνά η Βίκυ πριν τα μέσα του ’70 (και αργότερα).
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια του LP ήταν το «City man», που είχε αρχικώς ετοιμαστεί από τον Leo Leandros στη Δυτική Γερμανία, αλλά μετά το πήραν οι Αμερικάνοι, ο Kim Fowley και ο Marc Peters, και το έκαναν όπως πρέπει.
Για τη συνεργασία του με τη Βίκυ είχε μιλήσει ο Kim Fowley σε μια μεγάλη συνέντευξή του που δόθηκε στον Sandy Robertson για το βρετανικό περιοδικό «Sounds» την 6η Αυγούστου 1977. Λέει κάπου:
«Ήμουν έξω με τη Βίκυ Λέανδρος… την άφησα λίγο πριν στο ξενοδοχείο της. Ολοκληρώνω το άλμπουμ της τώρα. Ξέρεις ποια είναι η Βίκυ Λέανδρος έτσι; Έχει πουλήσει 22 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο, εκτός από την Αμερική και μερικές ακόμη χώρες, και μόλις έχω κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ μαζί της, που θα διατεθεί από τη CBS παντού. Ζω μια διπλή ζωή αυτές τις μέρες ανάμεσα σε αυτό που ορισμένοι αποκαλούν ‘punk rock’ ή ‘νέο κύμα’ από τη μια μεριά και τις ηχογραφήσεις μ’ αυτού του τύπου τους καλλιτέχνες από την άλλη...».
Στην ερώτηση του Robertson… αν ο Fowley σκοπεύει να κάνει με τη Βίκυ ότι και ο Paul McCartney με την Mary Hopkin, o αμερικανός παραγωγός απαντά… «ακριβώς αυτό!».
Η συνέντευξη εκείνη, που ήταν πολύ διαφωτιστική για την μέχρι τότε καριέρα του Kim Fowley, αποτέλεσε την επόμενη χρονιά (1978) το εικαστικό μέρος του άλμπουμ του «The Dorian Gray of Rock n’ Roll/ Living in the Streets», που τυπώθηκε για τη Sonet.
σχόλια