Ακριβώς δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που βρήκα το τηλέφωνο του Ανδρέα Γιακουμέλλου, του ιδιοκτήτη του ''Κυττάρου'' της οδού Ηπείρου, που μιλήσαμε και που όχι μόνο δέχτηκε να μας ''ανοίξει'' το μαγαζί μέρα μεσημέρι για γύρισμα, αλλά και να καταθέσει τη δική του μαρτυρία μεσ' στην ταινία ''Ζωντανοί στο Κύτταρο - Σκηνές Ροκ''. Δέκα χρόνια κιόλας! Σήμερα ξανάκουσα τη φωνή του γιού του, του Μίμη, να μου ανακοινώνει με θλίψη τη δυσάρεστη είδηση: ''Πάει ο κυρ-Ανδρέας, έφυγε...''
Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου και ας μου συγχωρεθεί ο προσωπικός τύπος γραφής για μία ακόμη φορά. Το ''Κύτταρο'' και ο κυρ-Ανδρέας είναι πια ένα κομμάτι της ζωής μου, αφού είχα την ευκαιρία να δουλέψω κοντά στους Γιακουμέλλους για μία τριετία.
Το γοητευτικό στην περίπτωση του Γιακουμέλλου είναι ό,τι υπήρξε ένας βαθύτατα λαϊκός άνθρωπος που στήριξε την ελληνική rock σκηνή, αντιμετωπίζοντας λίγο - πολύ τους νεαρούς τότε ροκάδες ως παιδιά του. ''Μου άρεσε η τρέλα των πιτσιρικάδων, του Σαββόπουλου - 25 χρονών ήταν τότε, του Πουλίκα, των Socrates. Τους λαϊκούς τους είχαμε φάει με το κουτάλι, ενώ τα παιδιά αυτά έφερναν κάτι καινούργιο από το πώς ντύνονταν μέχρι το πώς έβγαιναν στη σκηνή'' ήταν κάποια από τα λόγια του.
Η εμπλοκή του Ανδρέα Γιακουμέλλου με το ''Κύτταρο'' ξεκινά το 1970, όταν δουλεύει γκαρσόνι εκεί. Η επιχείρηση ανήκει στον Παύλο Ζέρβα, ο οποίος μόλις είχε ακούσει τη συμβουλή του Σαββόπουλου για να μετατρέψει τη ντισκοτέκ ''If'' σε rock club με την ονομασία ''Κύτταρο''. Ως γνωστόν, ο ίδιος χώρος λειτουργούσε ως το χειμερινό παράρτημα του περίφημου ''Φαληρικόν'', ιδιοκτησίας Μαργωμένου, όπου είχαν περάσει και η Μαρινέλλα με τον Καζαντζίδη.
Το 1973, λόγω χρεών, ο Ζέρβας δέχεται να πουλήσει τη μισή επιχείρηση στον καλό του υπάλληλο, τον Γιακουμέλλο. Για μια ολόκληρη χρονιά συνδιαχειρίζονται το μαγαζί και επιμελούνται τα προγράμματα. Από το ΄74 και μετά που ο Ζέρβας αποσύρεται, το ''Κύτταρο'' περνάει 100% στα χέρια του Ανδρέα.
Ουσιαστικά μέχρι και το 2007 που το ''Κύτταρο'' ξανάνοιξε ως rock λαϊβάδικο υπό τη διεύθυνση του γιου του, Μίμη Γιακουμέλλου, ο Ανδρέας ποτέ δεν το εγκατέλειψε. Γι'αυτό και πριν μερικά χρόνια, θα τον έβλεπες να κάθεται στην καρεκλίτσα του επί της οδού Ηπείρου, καλαμπουρίζοντας με τους νέους ροκάδες μουσικούς.
Όλο ιστορίες ήταν αυτός ο άνθρωπος! Και πως να μην ήταν; Επί των ημερών του, στο ''Κύτταρο'' στήθηκαν φελλινικά δρώμενα: Αγώνες μακαρονοφαγίας και διαγωνισμοί πάλης με υποψήφιους παλαιστές σε αυτοσχέδιο ρινγκ. Μοναδικές βραδιές με τους παλιούς ρεμπέτες και τη Δανάη Στρατηγοπούλου στα ποιήματα και τα τραγούδια του Pablo Neruda. Τα γυρίσματα της ταινίας ''Χαίρω πολύ...Σαββόπουλος'' με τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη να έχει στήσει μηχανή λήψης 35mm μέσα στο ''Κύτταρο'' - δίπλα στον Σαβόπουλο τότε και ο Ευγένιος Σπαθάρης με τον μπερντέ του, η Στέλλα Γαδέδη στο φλάουτο, ο Γιώργος Γαβαλάς στο μπάσο και πολλοί άλλοι μουσικοί. Κι ακόμη, οι παραστάσεις του Γιάννη Μαρκόπουλου που άφησαν εποχή με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τη Μοσχολιού, τον Χαλκιά και τον Γαργανουράκη. Όλα αυτά στα 70s.
Διότι και στα 80s, από το ''Κύτταρο'' είχαν περάσει ο Τζίμης Πανούσης με τις Μουσικές Ταξιαρχίες του, η παρέα Μπουλάς - Ζουγανέλης - Γιοκαρίνης - Λάκης Παπαδόπουλος - Σοφία Βόσσου - Αφροδίτη Μάνου κ.α., ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Δήμος Μούτσης, οι Socrates σε βραδιές blues και γενικά οτιδήποτε θα οριζόταν ως εναλλακτικό στη νυχτερινή διασκέδαση της Αθήνας. Αξέχαστη η ιστορία του κυρ-Ανδρέα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο που του τηλεφώνησε στις 7 το πρωί μέσα από το ''Κύτταρο'' για να πάει κάποιος να του ανοίξει, αφού τον είχαν...ξεχάσει από το προηγούμενο βράδυ στις τουαλέτες του club και είχαν κλειδώσει!
Την παρακμή του το ''Κύτταρο'' την πέρασε για μία δεκαετία, από το 1992 έως το 2002, με μοναδικές παραστάσεις ατόφιου λούμπεν σκυλάδικου, των οποίων ''πρωταγωνιστές'' ήταν συχνά ο Μαργαρίτης, ο Σταύρος Λιβυκός, ο Δημήτρης Ματσούκας - πατέρας της γνωστής ηθοποιού, μέχρι και η Στέλλα Μπεζαντάκου. Κατά υποκειμενική εκτίμηση, ωστόσο, είναι μάλλον αδικία να μιλάμε για παρακμή. Και εξηγούμαι: Η μαγκιά του Γιακουμέλλου ήταν ό,τι άλλαξε το μαγαζί από ιστορικό rock club σε cult σκυλάδικο, διατηρώντας το ίδιο όνομα από το 1970! Κάποιοι μάλιστα θα τον θυμούνται να παίρνει το μικρόφωνο κι ο ίδιος και να σιγοντάρει τους λαϊκούς τραγουδιστές!
Υπάρχουν κι άλλες ιστορίες για τον κυρ-Ανδρέα που δε γίνεται να δημοσιοποιηθούν. Αρκετοί μουσικοί ροκάδες που τον γνώρισαν στα νιάτα τους και τα επόμενα χρόνια περιθωριοποιήθηκαν, περνούσαν ακόμη από το ''Κύτταρο'' κι αυτός τους χαρτζιλίκωνε σα να ήταν μέλη της οικογένειας του. Δεν ξεχνιούνται αυτές οι καταστάσεις που, δυστυχώς, ολοένα και σπανίζουν στις μέρες μας.
''Πες μου κάτι ωραίο που θυμάσαι πάντα'' τον είχα ρωτήσει μια φορά που πίναμε τον καφέ μας στο πεζοδρόμιο, έξω από το ''Κύτταρο''. ''Τον Τάσο Λειβαδίτη, τον ποιητή'' μου απάντησε και το βλέμμα του άστραψε. ''Έμενε εδώ παρακάτω. Περνούσε κάθε μέρα με τη γυναίκα του, σταματούσε, μας χαιρετούσε, ρωτούσε ποιοι νέοι θα παίξουν απόψε και έφευγε. Τι ωραίος κύριος''! Έτσι, λοιπόν, ας μη σκάμπαζε από ποίηση ο Γιακουμέλλος. Ας μην ανήκε σε κάποια γνωστή παρέα ''καταραμένων'' διανοούμενων της εποχής. Ας μην ήταν καν μουσικός. Διέθετε, όμως, τέτοιο καλλιτεχνικό ένστικτο και αγαπούσε τόσο τη νιότη ώστε δικαίως θα του αποδιδόταν τώρα ο χαρακτηρισμός του Παππού του ελληνικού rock!
Η κηδεία, κατόπιν επιθυμίας του, πραγματοποιείται σήμερα στη γενέτειρα του, τη Ζάκυνθο. Στα σίγουρα αν γινόταν σε κάποιο νεκροταφείο της Αθήνας, θα είχαμε την πλέον rock κηδεία στα χρονικά. Ήταν 84 ετών και αφήνει πίσω του την, επί 60 χρόνια, αγαπημένη του σύζυγο και τα τρία παιδιά του, τον Μίμη, τον Γιάννη και τη Φανή.
Γεια σου, κυρ-Ανδρέα, καλό ταξίδι. Θα σε θυμόμαστε πάντα!
Η μορφή και ο λόγος του Ανδρέα Γιακουμέλλου διασώθηκαν στο μουσικό ντοκιμαντέρ ''Ζωντανοί στο Κύτταρο - Σκηνές Ροκ'' (2006). Τον βλέπετε από το 8΄, 36΄΄
σχόλια