ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT
Το φαγητό είναι όπως το sex. Όλοι νομίζουν πως κάνουν το καλύτερο και είναι ωραίο όταν το βλέπεις σε εικόνες. Είναι προσιτό, μπορείς να φας χωρίς να ξοδέψεις μία περιουσία και μπορείς με λίγα χρήματα να μαγειρέψεις κάτι γρήγορα, να το βγάλεις μία φωτογραφία, να tagάρεις #homemade ή #yummy και να είσαι hip» λέει ο Δημήτρης Κοπαράνης (ο the foodie anarchist), προσπαθώντας να εξηγήσει όλη αυτήν τη μανία με το φαγητό που κυριαρχεί παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια – στην Ελλάδα την περνάμε τη φάση με μια μικρή καθυστέρηση, αλλά και εδώ το φαγητό είναι πια το δεύτερο πιο δημοφιλές αντικείμενο στο Ιnternet (μετά το σεξ). Τα ελληνικά μπλογκ που ασχολούνταν με το φαγητό εμφανίστηκαν στο πρώτο κύμα (από μπλόγκερ) του 2005-2007, αλλά τότε δεν ήταν τόσο σημαντική η εικόνα για να τα βάλουν στη χιπστεροφάση. Βασίζονταν κυρίως στο καλό κείμενο και στις αφηγήσεις και όχι τόσο στις συνταγές (πού είσαι καταπληκτικέ Αθηναίε;) και χάθηκαν μέσα στην πλημμύρα από sites και μπλογκ που σάρωσε το Ίντερνετ. Μετά το 2010 που το φαγητό μπήκε για τα καλά στη ζωή μας με τη σέσουλα (με ένα σωρό εξαιρετικά ξένα sites και μπλογκ, περιοδικά, εκπομπές στην τηλεόραση), τα μπλογκ φαγητού άρχισαν να εμφανίζονται μαζικά και να βασίζονται περισσότερο στη συνταγή και στην εικόνα. Κυρίως στην εικόνα. Οι foodies έγιναν οι νέοι χίπστερ, το Ιnstagram γέμισε (κακές) φωτογραφίες φαγητού και τα λαχταριστά πιάτα έκαναν πιο πολλά like ακόμα και από τα σύννεφα και τους ουρανούς. «Από καταβολής κόσμου το φαγητό ήταν hip, αν θεωρείς ότι ο Ιπποκράτης και ο Θεόφραστος ήταν hip επειδή μιλούσαν και έγραφαν συνέχεια για το φαγητό!» εξηγεί η Two Minutes Angie. «Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι καταλάβαιναν τη σημασία του φαγητού για τη θρέψη, την ευεξία και τη χαρά τους. Πάντα το φαγητό ήταν hip, χωρίς όμως να είναι μια κατευθυνόμενη μόδα, χωρίς τη μανία της κατανάλωσης και την αδιαφορία που αυτή συνεπάγεται για τη Γη και τους φυσικούς της κύκλους και πόρους». «Το φαγητό φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Τους καθίζει γύρω από ένα τραπέζι στο οποίο πρέπει να εκφραστούν, να μιλήσουν, να αγαπηθούν, να περάσουν καλά, να μοιραστούν στιγμές» προσθέτει η Madame Ginger. «Το φαγητό είναι ζωή, χωρίς αυτό δεν υπάρχουμε, το καλό φαγητό είναι απόλαυση. Σου γεμίζει την ψυχή, σε κάνει χαρούμενο, σε κάνει να χαμογελάς. Το φαγητό είναι παρηγοριά, είναι αναμνήσεις, είναι κληρονομιά. Πάντα το φαγητό ήταν hip στα σπίτια. Απλώς τώρα έγινε και στα ΜΜΕ». Ο Jamie Oliver έγινε το πρότυπο για ένα σωρό κόσμο, κάθε ηλικίας, που μπορούσε εύκολα και άμεσα να μοιράζεται τις απόψεις του και, βασικά, τις φωτογραφίες του, έτσι έγιναν όλοι επίδοξοι μάγειρες και ειδικοί του φαγητού. Στην Ελλάδα υπάρχουν αυτήν τη στιγμή μερικές εκατοντάδες μπλογκ, sites και λογαριασμοί Ιnstagram που ασχολούνται αποκλειστικά με το φαγητό. Από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Το φαγητό πουλάει, προκαλεί το ενδιαφέρον, ασχολούνται μαζί του όλα τα μέσα και όλες οι ηλικίες, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η επιτυχία των μπλογκ φαγητού ήταν δεδομένη και λογική. Οι foodies είναι πιο πολλοί από τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και άνετα θα μπορούσαν να βγάλουν δικό τους κόμμα στη Βουλή. Το μόνο που χρειάζεσαι για να γίνεις δημοφιλής είναι ένας λογαριασμός σε blogspot, worpress ή tumblr και ένα κινητό. «Η φωτογραφία για μένα έχει τον πρώτο και τον κύριο λόγο σε ένα site για φαγητό» λέει η Wonderfoodland. «Το Ίντερνετ είναι εικόνα. Το μάτι έλκεται από αυτήν και είναι το πρώτο πράγμα που θα εντοπίσει. Αν είναι ελκυστική η φωτογραφία του φαγητού, η συνταγή έχει μεγαλύτερες ελπίδες ανάγνωσης, ακόμα και εκτέλεσης. Αν όχι, τότε η μόνη σου ελπίδα να διαβάσει, πόσο μάλλον να φτιάξει, τη συνταγή σου κάποιος είναι ή να σε ξέρει προσωπικά ή να έχει επιχειρήσει κάποια φορά, για κάποιον λόγο, να φτιάξει κάτι από εσένα, να του πέτυχε και να σε εμπιστεύεται». «Η φωτογραφία φαγητού αποτυπώνει αυτό που αποκαλώ "σκηνογραφία της γεύσης". Για παράδειγμα, δεν θέλεις να φας απλώς μια μακαρονάδα» προσθέτει ο Κοπαράνης. «Θέλεις να φας μία μακαρονάδα στη Ρώμη, σε έναν πεζόδρομο, σε ένα μικρό στρόγγυλο τραπεζάκι, απογευματάκι, με θέα στο ποτάμι , φορώντας ένα σκούρο μπλε σακάκι και λευκό πουκάμισο. Αυτό ακριβώς κάνει η φωτογραφία σε μια συνταγή. Ορίζει το πλαίσιο. Προσωπικά, δεν μπορώ να αντισταθώ, ούτε να χορτάσω όμορφες εικόνες φαγητού. Όταν όμως ψάχνω μία συνταγή που να δουλεύει, δεν μένω στην εικόνα». «Μπορείς να το δεις σαν εξίσωση με πολλούς αγνώστους και να διαλέξεις από ποιον θα ξεκινήσεις για να προσεγγίσεις τη λύση» λέει το Nistiko Arkoudi. «Έχει γοητεία, παρακινεί τις πέντε από τις έξι αισθήσεις, αν συμπεριλάβουμε τη διαίσθηση, έχει επιπλέον έμπνευση και συναίσθημα, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργεί με κανόνες και λογική• διαφοροποιείται συνεχώς για να μην πλήττεις, προβληματίζει, σηκώνει περιγραφή με λέξεις και ντιμπέιτ, μοίρασμα, χειροκρότημα, έχει μύθους και μυστικά, πρόσωπα και ιστορίες όλων των ειδών να αφηγηθείς, επιστήμη και τέχνη• απ' την κουζίνα και ένα τραπέζι περνάνε τα συμπεριφορικά στοιχεία κάθε απόχρωσης, καλά και κακά, εκκεντρικότητες, κολλήματα, αρετές, πάθη και αμαρτίες, θρησκευτικά θέματα και κοινωνικά. Είναι η καθημερινή ανάγκη που μεταμορφώνεται καθώς ακουμπάει παντού. Τι περισσότερο χρειάζεται ένα προσιτό θέμα για να γίνει hip;».
Στην επόμενη σελίδα, δέκα από τους πιο αγαπημένους μας online foodists
Δέκα από τους πιο αγαπημένους μας online foodists
Maintanos
Marko Rossi και Δανάη Ίσαρη
Όμορφο, μοντέρνο, με πολύ καλή φωτογραφία και μια σύγχρονη αντίληψη για το φαγητό μέσα από πρόσωπα και παρουσιάσεις μαγαζιών που τους αρέσουν. Ο Marko Rossi που βρίσκεται πίσω από το site είναι σεφ και συνιδρυτής του Gastronomic Collectiva, ενώ η Δανάη Ίσαρη φωτογραφίζει. «Ήταν Αύγουστος, μεσημέρι, και σκεφτόμουν πώς μπορώ να δείξω τη δουλειά μου μέσα από ένα site» λέει ο Marko. «Άλλο ένα site μαγειρικής; αναρωτήθηκα και βαρέθηκα στη σκέψη. Είχε πιο μεγάλο ενδιαφέρον να μπορεί να δώσει κάποιος άλλος μια αγαπημένη συνταγή μέσα από το site μου. Έτσι κι έγινε. Άλλοι δίνουν τις συνταγές τους κι εμείς φτιάχνουμε την εικόνα. Στον Μαϊντανό μπορείς να βρεις νέους ανθρώπους που αγαπούν το φαγητό». «Ασχολούμαι με τη φωτογραφία και ο maintanos.com μόνο καλό μπορεί να κάνει στη δουλειά μου» λέει η Δανάη. «Κάθε κλικ αναβαθμίζει την ποιότητα, κυρίως γιατί γίνεσαι "ετοιμοπόλεμος". Με διαφορετικές συνθήκες, το φαγητό πρέπει πάντα να βγαίνει όμορφο κι ελκυστικό».
http://www.maintanos.com
Funky Cook
Εύα Μονοχάρη
«Το Funky Cook το ξεκίνησα το 2007, γιατί βαριόμουν τις ατελείωτες ώρες στο γραφείο όπου μου στερούσαν το μαγείρεμα. Έγραφα απλώς συνταγές που μου άρεσαν. Το κομμάτι της προβολής ενός μπλογκ τότε ήταν εντελώς διαφορετικό από τη σημερινή του μορφή. Αν με ρωτήσεις σε ποιον απευθυνόμουν τότε, ιδέα δεν είχα... Μετά ήρθαν τα social media και όλα άλλαξαν!». Η Εύα αγαπάει τις παραδοσιακές συνταγές, τόσο της ελληνικής κουζίνας όσο και κάθε τόπου σε όλο τον κόσμο. «Οι συνταγές μου βασίζονται στα εποχικά και φρέσκα υλικά. Αυτό είναι και το concept μου: εύκολες, αναλυτικές, αξιόπιστες συνταγές, και συχνά με ένα δικό μου twist. Επίσης, μου αρέσουν οι θεματικές ενότητες. Το νέο μου concept θα είναι η φιλοξενία ενός μπλόγκερ από κάθε χώρα. Ελπίζω να καταφέρω να παρουσιάσω όλες τις χώρες, τις γαστρονομικές τους συνήθειες». Είναι από τις λίγες νέες γυναίκες που δηλώνουν ότι τους αρέσουν τα εντόσθια και τα μαγειρεμένα μέρη του ζώου που συνήθως προκαλούν μορφασμούς αποδοκιμασίας και παίρνει έξτρα points γι' αυτό. «Το μπλογκ μου δείχνει να με έχει βοηθήσει, αν σκεφτείς ότι τα τρία τελευταία χρόνια ασχολούμαι μόνο με το Funky Cook και παράλληλες δραστηριότητες γύρω από αυτό» λέει. Η Εύα είναι και η διοργανώτρια του Food for Good by Food Bloggers που βοηθάει μέσα από το φαγητό ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, με τη συμμετοχή πολλών άλλων food bloggers και ανθρώπων από γαστρονομικά sites.
http://www.funkycook.gr
Madame Ginger
Μαριλένα Παντάκη
«Ήταν καλοκαίρι του 2011: ζέστη τρομερή, άδειο πορτοφόλι και βαριέμαι οικτρά! Είχα και παλιότερα ένα μπλογκ (έγραφα για το σεξ τότε) και θυμήθηκα ότι με έκανε να περνάω καλά τις ώρες βαρεμάρας» λέει η Μαριλού. «Κάπως έτσι το ξεκίνησα κι έγραψα το πρώτο μου post, μιλώντας για το πόσο πολύ αγαπώ το μίξερ της μαμάς μου (ένα παμπάλαιο Kenwood με τεράστιο πλαστικό κάδο που ακόμα είναι στην κουζίνα μου). Γιατί φαγητό; Επειδή το γουστάρω πολύ! Κάποτε έγραφα για το σεξ, πιστεύοντας ότι είναι η μεγαλύτερη απόλαυση της ζωής. Και μετά ανακάλυψα την απόλαυση του φαγητού. Στο Μadame Gingerθα βρεις ανθρώπους που έχουν κάνει το επάγγελμά τους χόμπι ή το χόμπι τους επάγγελμα. Θα δεις συνταγές βήμα-βήμα μέσα από τις όμορφες φωτογραφίες του Αλέξανδρου Ιωαννίδη και τα υπέροχα γραφιστικά των Lunik.Lab. Θα βρεις vegetarian και gluten free συνταγές στη στήλη της Νίκης Χάγια, θα μάθεις της τάσεις της γαστρονομίας και την επιστήμη πίσω από τη μαγειρική στη στήλη του Δημήτρη Αφεντάκη και θα ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο μέσα από τη φωτογραφική μηχανή και τα λόγια του Στέλιου Παπαρδέλα. Θα γνωρίσεις γιαγιάδες και τις συνταγές που θέλουν να διατηρηθούν στο πέρασμα του χρόνου και θα μάθεις να μαγειρεύεις απλά και οικονομικά μέσα από τις συνταγές μου. Μέσα από το μπλογκ έχω γνωριστεί με διάφορους ανθρώπους κι έχουμε συνεργαστεί για πολλά πράγματα εντός και εκτός μπλογκ, όπως με τα παιδιά του DeBop (www.debop.gr) που κάναμε μαζί το American Street Food. Είναι φοβερό το πώς βοήθησε το Madame Ginger τη βασική δουλειά μου (μαγείρισσα είμαι, ντε) κι έδωσε στο brunch που κάνω στα New York Sandwiches (www.nys.gr) ένα extra boost, ώστε να γίνει γνωστό στην πόλη. Βέβαια, λειτούργησε και αντίστροφα, αφού και το brunch, για παράδειγμα, έφερε περισσότερο κόσμο στο μπλογκ. Είναι αμφίδρομη η σχέση των δύο "επαγγελμάτων" μου και το ένα βοηθάει το άλλο». Από τα πιο όμορφα και ενδιαφέροντα sites φαγητού.
www.MadameGinger.com
Two Minutes Angie
«Πριν από τρία χρόνια, τότε που δυσκολευόμουν να βρω δουλειά ως δημοσιογράφος (μετά από δέκα χρόνια απουσίας που έκανα τον γύρο του κόσμου, μαγείρεψα στα τέσσερα σημεία της Γης και ξεκίνησα την οικογένειά μου), συνάντησα την Νταϊάν Κόχυλα στη λαϊκή, όπου έκανε ένα τηλεοπτικό γύρισμα. Πιάσαμε τη κουβέντα και της έλεγα για ένα εξαιρετικό ντιπ μαϊντανού που γίνεται σε δύο λεπτά. "Α, τέλειο, γράψ 'το" μου λέει. Γύρισα σπίτι μου και ξεκίνησα το μπλογκ μου. Τρία χρόνια μετά συνεχίζω το μπλογκ μου και δουλεύω στη LifΟ, το αγαπημένο μου έντυπο, με τους ανθρώπους που εκτιμούσα ανέκαθεν... Ξανάπιασα το νήμα της δημοσιογραφίας με το φαγητό και τη μαγειρική που από μικρή παρακολουθώ, εξασκώ με ενθουσιασμό και λατρεύω. Στο μπλογκ μου θα βρεις μια εποχική, θρεπτική, εύκολη συνταγή και δυο λόγια που την υποστηρίζουν. Ή δυο λόγια και μια συνταγή που τα υποστηρίζει. Είμαστε αυτό που τρώμε, αυτό που μαγειρεύουμε και οι μπλόγκερ είμαστε αυτό που δημοσιεύουμε. Με έχει βοηθήσει πολύ το μπλογκ. Επαναπροσδιορίστηκα! Βρήκα δουλειά! Μεγαλώνω δύο παιδιά, παρακολουθώ μαθήματα Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο κι έχω ελάχιστο χρόνο για οτιδήποτε άλλο...».
http://twominutesangie.blogspot.gr
The foodie anarchist
Δημήτρης Κοπαράνης
«Το φαγητό είναι η μεγάλη μου αγάπη και η βασική μου απασχόληση. Και ως food editor και ως μάγειρας, το φαγητό για μένα είναι πολύ περισσότερα από ένα γεμάτο πιάτο ή μια κατσαρόλα. To Foodie Anarchist το ξεκίνησα τέλη του 2013. Ήθελα να συγκεντρώσω κάπου την καινούργια μου δουλειά, κείμενα που γράφω για τα διάφορα μέσα με τα οποία συνεργάζομαι και συνταγές που μαγειρεύω στα εστιατόρια. Δεν είναι κακό να είσαι food blogger, αλλά νομίζω πως είμαι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό πια. Είναι ένα τελείως προσωπικό site και, αν υποθέσουμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, αυτό έχει κάτι από μένα. Πιστεύω πως μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις κατά καιρούς εμμονές μου, την αγάπη μου για τη σοκολάτα, το λουκούμι τριαντάφυλλο, τη Madonna, τους Daft Punk και την Kate Bush, να διαβάσει μερικά ειρωνικά σχόλια για διάφορους δεξιά και αριστερά. Μπορεί, επίσης, να βρει τις συνταγές που έχει φάει στα εστιατόρια με τα οποία συνεργάζομαι, πώς να φτιάξει τη σάλτσα για την πράσινη σαλάτα με τα ρόδια, πώς να φτιάξει το κόκκινο πέστο από παντζάρια, πώς να φτιάξει το προφιτερόλ με κρέμα από ταχίνι και, φυσικά, πώς να φτιάξει την κρέμα για το μπουγατσάν. Τέλος, αν θέλει ακόμα μεγαλύτερη δόση από μένα, μπορεί να μάθει πού και πότε κάνω μαθήματα μαγειρικής, πού μαγειρεύω και πού πήγα εκείνο το τριήμερο που είπα πως είχα τα λαιμά μου.
Ασχολούμαι με το φαγητό με την ευρύτερη έννοια του όρου. Μπορεί να μαγειρεύω, να κάνω μόνο το κομμάτι των συνταγών, να γράφω, να διδάσκω. Δεν ξέρω αν με έχει βοηθήσει. Αυτό που σίγουρα κατάφερε να κάνει, είναι να βάλει μια τάξη στο μυαλό μου και να δώσει μια εικόνα στους άλλους για το τι είναι αυτό που κάνω. Από τη στιγμή που λες τη γνώμη σου δημόσια, είναι σαν να γίνεσαι αυτόματα ειδικός. Δεν είναι σωστό, αλλά έτσι είναι». Ο Δημήτρης μαγειρεύει για το Estrella: Tapas & Tapes στη Θεσσαλονίκη. Κείμενά του φιλοξενούνται στα περιοδικά GLOW (www.glow.gr), Parallaxi (www.parallaximag.gr), διδάσκει μαγειρική σε ενήλικες και παιδιά στη Μαρμίτα (www.marmita.gr) και συνεργάζεται με την Geographical και το Superdad.gr. Είναι ο δημιουργός του μπουγατσάν.
http://thefoodieanarchist.wordpress.com
Wonderfoodland
Άρτεμις Τσίπη
«Ο κόσμος μιας foodie σε εικόνες», με την προσωπική της γραφή και ματιά στα πράγματα. Δίγλωσσο, σε ελληνικά και αγγλικά, από το 2010. Το Wonderfoodland είναι πλέον η αποκλειστική ενασχόληση της ιδιοκτήτριάς του που μετά από σπουδές επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και 11 χρόνια δουλειάς στο αντικείμενο του πτυχίου της άφησε τα πάντα πίσω της για να ασχοληθεί με το φαγητό και ό,τι προκύπτει από αυτό: φωτογραφίσεις και styling, αρθρογραφία, μαγειρική, events. «Ήταν συνειδητή επιλογή να εγκαταλείψω την πρωινή μου, στάνταρ και πολύχρονη δουλειά γραφείου» λέει. Στο μπλογκ της θα βρεις δημιουργικές συνταγές και αυτοσχεδιασμούς με άφθονη χρήση μπαχαρικών, από καλαμαράκια με σελινόρριζα, πατάτες και πετιμέζι, μέχρι ψωμιά, γλυκά και τάρτες. Τον Ιανουάριο ξενάγησε γαστρονομικά τη δημοσιογράφο του αγγλικού «Delicious Magazine» στην Αθήνα.
http://wonderfoodland.wordpress.com/
Pasta Flora
Από τα πιο καλοσχεδιασμένα και καλαίσθητα ελληνικά μπλογκ ζαχαροπλαστικής (η Pasta Flora φτιάχνει κυρίως γλυκά) στα ελληνικά και στα αγγλικά, με ατμόσφαιρα '50s. «Πάντα έφτιαχνα γλυκά, σε γιορτές, γενέθλια, σε τραπέζια για καλούς φίλους. Μου άρεσε η διαδικασία παρασκευής, αλλά πιο πολύ με διασκέδαζε η διακόσμησή τους και το πώς τα παρουσιάζεις στον άλλον. Όσες φορές κι αν έκανα το ίδιο γλυκό, ήθελα να είναι διαφορετικό από την προηγούμενη φορά. Και κάθε φορά τραβούσα και μια φωτογραφία, ήθελα να έχω ένα αρχείο. Πριν από τρία χρόνια, μετά από μια μικρή επέμβαση που έκανα, έμεινα για ένα διάστημα στο σπίτι. Με αρκετό ελεύθερο χρόνο μέσα στη μέρα μου και σκαλίζοντας το αρχείο μου, γεννήθηκε το μπλογκ. Πλέον η κύρια ασχολία μου είναι η ζαχαροπλαστική». Στο μπλογκ της θα βρεις συνταγές για κέικ, μπισκότα και cupcakes και μπορείς να κάνεις παραγγελίες για τα γλυκά της.
http://pasta-flora.com
Soumada Sou
Λυγερή Γαΐτη
Συνταγές, ιστορίες, φαντασιώσεις από το 2010. «Είχαν ήδη κιτρινίσει τα φύλλα από το συνταγολόγιο της γιαγιάς και είχε φτάσει η ώρα να ξεκινήσω το δικό μου μπλογκ» λέει. «Περιέχει συνταγές με τη δική μου ματιά, αλλά κυρίως ιστορίες και σκέψεις μου που ξεκινούν ή τελειώνουν στο φαγητό. Κάποιοι άλλοι θα σου πουν για τα τιπ και τα πι.ες.». Τα πρωινά η Λυγερή ασχολείται με τη διαφήμιση, δουλεύει ως art director κι έχει αδυναμία στο Ιnstagram. Στο μπλογκ της θα βρεις μια διαφορετική ματιά στα φαγητά της ελληνικής κουζίνας και γλυκά, από «πειραγμένη» μαρμελάδα φράουλα με σπόρους κύμινου μέχρι κόλλυβα, συν ένα πρωτότυπο ημερολόγιο-κατασκευή από σελίδες εφημερίδων.
soumada.tumblr.com
Pandespani
Καλοφτιαγμένο, καλογραμμένο και πολύ χρήσιμο γιατί, εκτός από τις συνταγές που προτείνει, δίνει και πληροφορίες για τα υλικά και ιστορίες γύρω από το φαγητό. «Ήταν μια ιδέα, μία απ' τις ιδέες, ίσως, που μπορούσαν να γίνουν μέσα απ' το κομπιούτερ. Απλή για να την ξεκινήσεις χωρίς βοήθεια και χωρίς δηλώσεις, με ένα μόνο sign in, ένα βράδυ πριν από τα Χριστούγεννα του 2009. Θα μπορούσα να έχω κάνει ένα μπλογκ για τέχνη ή κάτι άλλο που να μ' ευχαριστεί. Ήταν ίσως κι εκείνη η ταινία Julie and Julia με τη Μέριλ Στριπ που είχαμε δει με τον πολύ φίλο και πάρτνερ στη μαγειρική του pandespani για τρεισήμισι χρόνια, τον Δημήτρη Παπαζυμούρη. Μετά έγινε αυτό που λέμε "ήρθε ο έρωτας"» λέει. «Γράφω συνταγές με γκουρμέ σπιτική διάθεση από διαφορετικά μέρη του κόσμου που μπορεί να τις κάνει και όποιος δεν είναι έμπειρος στην κουζίνα. Και ιστορίες γύρω απ' αυτές για να λες στο τραπέζι».
http://www.pandespani.com
Nistiko Arkoudi
Marianna Christofi
«Το Νηστικό Αρκούδι έχει μακρά προϊστορία στο θέμα της ελληνικής διαδικτυακής γαστρονομίας. Ξεκίνησε το 2003 στην ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη ως τηλεοπτική εκπομπή μαγειρικής με τον Σταρόβα και τον Παναγιωτόπουλο και συνεχίστηκε στη ΝΕΤ έως το 2006. Η ιδέα τότε ήταν πολύ πρωτοποριακή: ταξίδευαν σε όλη την Ελλάδα και μαγείρευαν με επαγγελματίες και μη. Γιατί απλώς όλοι μαγειρεύουν. Το site του Νηστικού Αρκουδιού ήταν η συνέχεια της τηλεοπτικής εκπομπής και λειτούργησε και λειτουργεί μέχρι στιγμής ως μία πολύ μεγάλη βάση δεδομένων με συνταγές από όλη την Ελλάδα, παραδοσιακές και μοντέρνες, δύσκολες και απλές, γρήγορες και χρονοβόρες. Υπάρχουν συνταγές με υλικά όπως το φαγόπυρο, που αναδείχθηκε σχετικά πρόσφατα σε υλικό-φετίχ, και συνταγές με υλικά λιπαρά και γιαγιαδίστικα. Το στοίχημα του Νηστικού Αρκουδιού είναι να τις αποτυπώσει και να τις διατηρήσει όλες ως μέρος μιας εξελισσόμενης γαστρονομικής παράδοσης. Πέρα από τις συνταγές από κάθε μέρος της Ελλάδας, στο Νηστικό Αρκούδι φιλοξενούμε άρθρα για την πράσινη οικονομία, για εναλλακτικές μεθόδους καλλιέργειας, για οικολογικές πρακτικές που μπορεί να υιοθετήσει ο καθένας. Θέλουμε να χαρτογραφήσουμε την πορεία του φαγητού από το χωράφι στο πιάτο μας».
http://www.toarkoudi.gr.
σχόλια