Για να μην σκαλίζω τώρα το αρχείο μου και βρω όλα τα επεισόδια της σειράς ''Ο Χριστός ξανασταυρώνεται'' ή κάποιες θρυλικές ηχογραφήσεις της Εθνικής Ραδιοφωνίας μας, επέλεξα δύο ντοκουμέντα που βρήκα μπροστά μου: Το cd ''Φλέρυ Νταντωνάκη - Η αιώνια εφηβεία της φωνής'' και το dvd με την παράσταση της ''Δόνιας Ροζίτα'' του Lorca από τη χρυσή εποχή του τηλεοπτικού ''Θεάτρου της Δευτέρας''. Το πρώτο αποτελεί κειμήλιο από τα αρχεία της ΕΡΑ που έφερε στο φως ο Γιώργος Β. Μονεμβασίτης και κυκλοφόρησε στο εμπόριο το 2000. Το δεύτερο ήταν προσφορά, πριν από ενάμισι χρόνο υπολογίζω, του πιο παλιού τηλεοπτικού περιοδικού, της ''Ραδιοτηλεόρασης'', που κατάφερε να επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας χωρίς ουδέποτε να προτείνει σκυλάδικα και life style υποπροϊόντα.
Ο Σίμος Κεδίκογλου βγήκε με ύφος δέκα Καρδιναλίων και κατακεραύνωσε την ΕΡΤ, λέγοντας πως το αρχείο της θα...περιφρουρείται σα να είναι μετανάστης στα αστυνομικά τμήματα του Δένδια και ενημερώνοντας μας ταυτόχρονα πως θα απαλλαγούμε από το, φορεμένο στο λογαριασμό της ΔΕΗ, χαράτσι. Ανάσα δροσιάς ο λόγος του! Φυσικά δεν είπε κουβέντα που ξύλωσε την καλύτερη πρωινή ενημερωτική ζώνη, διόρισε τον χειρότερη διευθυντή ειδήσεων από καταβολής ελληνικής τηλεόρασης και φρόντισε, μαζί με τα συντρόφια της τρικομματικής, να βολευτούν ένα σωρό σύμβουλοι. Για τους περίπου 3.000 εργαζόμενους που θα μείνουν στο δρόμο δεν μας είπε κάτι, σαν εκείνη τη φίλη μου, παραγωγό του ραδιοφώνου, που έχασε πρόσφατα τον άντρα της, έμεινε μόνη μ' ένα άρρωστο παιδί κι απ' το πρωί κλαίει κι οδύρεται.
Μέσα σε όλο αυτό, ο Κεδίκογλου απαξίωσε και την έρμη τη ''Ραδιοτηλεόραση''. ''Συντηρεί περιοδικό χωρίς αναγνώστες'' είπε και μου θύμισε τον Γιώργο Νταλάρα, που όταν τον ρώτησα κάποτε γιατί πίνει νερό στο όνομα του Σωκράτη Μάλαμα, μου απάντησε γιατί ειν' ο μόνος που γεμίζει τα μαγαζιά σήμερα. Ως φαίνεται, ο Κεδίκογλου δεν είναι φαν των ντοκουμέντων και των ιστορικών στιγμών του πολιτισμού που με μικρό κόστος δίνονται στον κάθε ενδιαφερόμενο. Πιθανώς να συγκινείται περισσότερο με αμερικανικές σαπουνόπερες και τουρκικά σήριαλ σε συνέχειες κρεμασμένα στα περίπτερα, μη σου πω και με το νέο cd του Notis.
Υπάλληλος της ΕΡΤ δεν υπήρξα ποτέ, έχει τύχει να περάσω όμως ουκ ολίγες φορές από το Ραδιομέγαρο ως καλεσμένος κυρίως σε εκπομπές εξαιρετικών παραγωγών με αφορμή τα ντοκιμαντέρ μου. Μπορεί αυτοί, οι εξαιρετικοί παραγωγοί που λέω, να μην ένιωθαν τίποτα μεσ' στην καθημερινότητα τους σαν έβλεπαν τους τοίχους του χώρου εργασίας τους καλυμμένους με ραδιοφωνικές στιγμές μυθικών προσωπικοτήτων.
Εγώ πάντως ανέκαθεν είχα την αίσθηση ότι θ' ανοίξω μια πόρτα και θα δω από πίσω τον Μάνο Χατζιδάκι να διευθύνει μια μεγάλη ορχήστρα, τη Μαρία Κάλλας να κάνει πρόβα και την Κατίνα Παξινού να ασκεί την υψηλή τέχνη της από τα ερτζιανά, φορώντας κάτι τεράστια απαρχαιωμένα ακουστικά στο κεφάλι της. Αυτή την αίσθηση δε θέλω να τη χάσω!
Μη μας στερείτε πια τ' όνειρο, ρημάξατε το σύμπαν κι αν μας έχετε ''γραμμένους'' ως ρομαντικούς, αναλογιστείτε τουλάχιστον τον κόσμο που θα χάσει τη δουλειά του. Τέλος, είναι σχεδόν κωμικό ένας Υπουργός, ένας βουλευτής, να ομιλεί περί αδιαφάνειας και υψηλών μισθών που αφαίμαξαν το δημόσιο. Μειώστε τους δικούς σας, τους αδιάντροπα παχυλούς μισθούς, και μετά ξανασυζητάμε και για την ΕΡΤ και για όλα.
Τόσο μπανάλ το κείμενο μου αυτό! Και τόσο οργισμένο!
