[ Φωτογραφίες: Γιώργος Πλανάκης ]
Το Σαββατοκύριακο που μόλις πέρασε διεξήχθη στην Θεσσαλονίκη το πρώτο παγκόσμιο Cat Show που έχει διοργανωθεί ποτέ στην Ελλάδα, και εννοείται ότι ήμασταν εκεί.
Καλλιστεία για γάτες; Όχι ακριβώς.. Η αφίσα μιλούσε για μια Παγκόσμια Έκθεση Μορφολογίας Γάτας, αλλά η λέξη που είχα εγώ στο μυαλό μου δυο μέρες τώρα ήταν άλλη: Γατογιορτή!
Η αλήθεια είναι πως μόνο με γιορτή, αν όχι με παράδεισο, θα μπορούσα να παρομοιάσω την συνύπαρξη για μία ολόκληρη μέρα με 300 (ναι, τριακόσιες) γατούλες από 16 χώρες του κόσμου μαζεμένες σε ένα μέρος. Την ίδια στιγμή όμως δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι επρόκειτο να αντικρύσω: Πολύ εύκολα η συνύπαρξη εκατοντάδων γατιών στον ίδιο χώρο θα μπορούσε να μετατραπεί σε κόλαση, όχι; Και πώς στο καλό μοιάζει τελοσπάντων μια "Έκθεση Γάτας";
ΔΕΙΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ Full Screen ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΟΣΤ, Ή ΑΠΛΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το World Cat Show 2014 διοργανώθηκε από την Felina Greece, τον σύλλογο εκτροφέων γάτας που ιδρύθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο από εκτροφείς σπάνιων, ή όχι και τόσο, φυλών οι οποίοι δίνονται στα ζωάκια τους ψυχή τε και σώματι. Η Felina Greece ανήκει στον διεθνή οργανισμό World Cat Federation (WCF), ο οποίος ανάμεσα σε άλλα είναι συνυπεύθυνος για την ανάπτυξη της νομοθεσίας για τη προστασία και τη καλή διαβίωση των ζώων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Felina, λοιπόν, σε συνεργασία με το WCF κατάφερε να καλέσει στην Θεσσαλονίκη μερικές από τις πιο σπάνιες φυλές γατών, όπως η Σφυνξ (ναι αυτή η άτριχη γατούλα που είχε φέρει και η Ρέιτσελ στα Φιλαράκια – και μην λέτε ίου και τέτοια, γιατί είναι ντροπή. Είναι κι αυτή ένα στοργικό ζωάκι που χρειάζεται κι αξίζει την ίδια αγάπη όσο και η δική σας μαλιαρόμπαλα), οι Γάτες Βεγγάλης, οι Ragdoll, η Ιερή γάτα Βιρμανίας, οι Περσικές, οι Exotic, η Βρετανική κοντότριχη , η Σιβηρίας, οι Maine Coon – οι πιο μεγάλες γάτες του κόσμου, η Εθνική φυλή της Κύπρου ( Γίγαντες της Αφροδίτης), κι ένα σωρό άλλες των οποίων τα ονόματα προσπάθησα στ' αλήθεια να αποστηθίσω, συστήνοντας έναν θεσμό που "τιμά τις γάτες -το δημοφιλέστερο κατοικίδιο στον κόσμο, προάγει την υπεύθυνη ιδιοκτησία κατοικίδιων, την ηθική εκτροφή, ενημερώνει και ψυχαγωγεί όλη την οικογένεια"
Fair enough, ειδικά σε μία Ελλάδα η οποία ακόμα θεωρεί τις γάτες στους δρόμους 'βρωμόγατα', και οι φόλες δίνουν και παίρνουν.
Αλλά τι γίνεται με όλη αυτή την εμμονή στις καθαρόαιμες γατούλες και στην σωστή "μορφολογία" η οποία μάλιστα βαθμολογείται, την ώρα που εκατοντάδες αδέσποτα κεραμιδόγατα χρειάζονται φιλοξενία; Η "αταξική φιλοζωία" είχε αρχίσει να μου προκαλεί παράσιτα στην ειδυλλιακή γατογιορτή την οποία φαντασιωνόμουν, και στην οποία ανυπομονούσα να παρευρεθώ.
Κι ευτυχώς που παρευρέθηκα δηλαδή, για να μπορώ με σιγουριά να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα, στον εαυτό μου πρώτα απ' όλα: Στον χώρο της έκθεσης φιλοξενούνταν φιλοζωικά σωματεία τα οποία ενημέρωναν συνεχώς το κοινό για θέματα υιοθεσίας και φιλοζωικής συμπεριφοράς, ενώ ένα σωρό πρώην αδέσποτες γατούλες βρήκαν σπίτι, στα πλαίσια της 'γιορτής υιοθεσίας' που πραγματοποιήθηκε στην Έκθεση.
Όσο για τις καθαρόαιμες γάτες, αν έχεις λίγη, ελάχιστη, εμπειρία από ζώα καταλαβαίνεις αμέσως ότι οι εκτροφείς τους είναι μία ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων που λατρεύουν κυριολεκτικά τα ζωάκια τους. Το καταλαβαίνεις από τα συνεχή αυθόρμητα φιλάκια, από τα ψιθυρίσματα στο αυτί της γατούλας, από το χτένισμα, το petting, από τον τρόπο με τον οποίο ευγενικά σου δίνουν να καταλάβεις ότι το ζώο κοιμάται, και όχι, ΔΕΝ επιτρέπεται να το ζουλάς και να το χαϊδολογείς στα καλά του καθουμένου.
Εδώ που τα λέμε, τις γάτες εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο από το να τις σέβεσαι.
Επιπλέον, ο διαγωνισμός δεν είχε να κάνει με χρηματικά έπαθλα, παρά μόνο με τίτλους, και ακούστε τώρα και το καλύτερο: Τα γατάκια σπιτιού, χωρίς pedigree μπορούσαν κι αυτά να διαγωνιστούν, σε δική τους κατηγορία. Παρατρίχα δεν κουβάλησα τον γάτο μου τον Γκάρυλου για να ξεκινήσει καριέρα ως άλλος Honey Boo Boo.
Η αλήθεια είναι πως οι γατούλες που παίρνουν μέρος σε Εκθέσεις είναι υπέρ του δέοντος εξοικειωμένες με τον πολύ κόσμο, με την συνύπαρξη με άλλες γάτες, και με όλο το interaction με τους κριτές. Ακριβώς όπως ο Γκάρυλου έχει μάθει από μωρό να ζει σε τρία διαφορετικά σπίτια χωρίς να ταράζεται, αλλά πιθανότατα θα κατουριόταν πάνω του (κυριολεκτικά) σε έναν χώρο με τόσες άλλες γάτες, έτσι και τα ζωάκια αυτά έχουν μάθει από μικρά σε όλη αυτή την κοινωνικοποίηση, και την περισσότερη ώρα απλά κοιμούνται στα σπιτάκια τους.
Τα σπιτάκια, από την άλλη, ήταν μία ξεχωριστή κατηγορία από μόνα τους. Customized στολισμένα με τους πιο ευφάνταστους τρόπους, και κυρίως με πλειάδα κορδελών από προηγούμενους τίτλους.
Πώς λειτουργεί η διαδικασία των διακρίσεων
Τι να σας πω, εμένα μου φάνηκαν λίγο πολύπλοκα τα πράγματα. Οι γάτες κάθονται και κοιμούνται στα σπιτάκια τους, και μία μία πηγαίνουν να γνωριστούν και να παίξουν με τον κριτή. Ο κριτής κρίνει ποια γατάκια θα πάνε στα rings. Τα rings είναι κάπως σαν μία μίνι πασαρέλα όπου βγαίνουν οι νικητές. Έχει πάμπολλα rings για κάθε κατηγορία. Ξεχωρίζουν μερικά γατάκια, και πηγαίνουν στο επόμενο ring, και μετά στο επόμενο, και στο τέλος οι νικητές από κάθε ring πηγαίνουν στον 'τελικό' απ' όπου βγαίνει ο νικητής της διοργάνωσης.
Εκτός από τα rings υπάρχουν και οι διακρίσεις Best in Show, τα nominations, και διάφορα άλλα -μην σας μπερδεύω κι εσάς τώρα, γιατί πιθανότατα δεν τα θυμάμαι και σωστά.
Κριτές την ημέρα που πήγαμε εμείς ήταν η κυρία Hackmann και ο Andreas Mobius, o Γενικός Γραμματέας της World Cat Federation. Έπρεπε να δείτε τον Mobius με τις γατούλες. Ένας κανονικός γατοσοφός!
Τυπικά, απαγορεύεται στο κοινό να χαϊδεύει τα ζώα (λογικό), αλλά εγώ είχα την ευκαιρία να αγκαλιάσω όσες περισσότερες γατούλες μπορούσα (τα τυχερά της δουλειάς!)
Και τώρα θέλω να μιλήσω για τον O'Brien, τον γάτο που έκλεψε την παράσταση. Τον γάτο που κλέβει την παράσταση σε κάθε διεθνές Cat Show, και σαρώνει τα βραβεία.
Ο κύριος O'Brien είναι ράτσας Maine Coon, φυσικά, και είναι ο μεγαλύτερος νομίζω γάτος σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ βρίσκεται έναν μόνο τίτλο μακριά από το να στεφθεί World Champion.
Ο κύριος Ο'Βrien είναι από την Μαδρίτη, είναι τεσσάρων ετών, και δεν είναι στειρωμένος. Ζυγίζει περισσότερα από δέκα κιλά, και είναι τεράστιος. Εννοώ, πραγματικά τεράστιος. Σαν σκύλος, και σίγουρα όχι μικρόσωμος σκύλος. Πηγαίνει βόλτα με λουράκι, άνετος, ενώ όπως όλα τα Maine Coon είναι εξαιρετικά επιδέξιος με τα χεράκια και με το στόμα του, πράγμα που τον κάνει να μοιάζει κάπως με... άνθρωπο.
Αν δεν έχεις ξαναδεί από κοντά Maine Coon το όλο θέμα είναι τόσο αλλόκοτο και επιβλητικό, που είναι σαν να βλέπεις κάποιου είδους ειδικό εφέ σε ταινία. Θα πάρω δέκα, ευχαριστώ!
Γλυκύτατες και πολύ χαδιάρες ήταν και οι γατούλες Περσίας που γνώρισα λίγο καλύτερα (Ιμαλάϊων και Exotic), ειδικά αυτές που εκτρέφονται από μία οικογένεια στην Θεσσαλονίκη η οποία ήταν όλη εκεί ζουζουνίζοντας συνέχεια με τα "παιδάκια" τους.
Ο Γερμανός κύριος που είχε έρθει με την ρωσικής καταγωγής Don Sphynx δεν μας άφησε επ'ουδενί να την αγγίξουμε, ενώ δεν έλειπαν και μερικοί ελαφρώς νευρωτικοί ιδιοκτήτες που έμοιαζαν να κρέμονται από τα χείλη των κριτών (και τους οποίους μάλλον ενοχλούσαμε).
Αυτά!
Εύχομαι να επαναληφθεί και του χρόνου, και κάθε χρόνο, η διοργάνωση, και τώρα τρέχω να προετοιμάσω τον Γκάρυλου. Δώστε μας όλες τις κορδέλες του κόσμου!
:)
σχόλια