FacebookTwitter Τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου βρέθηκα στην Τύνιδα για ένα συνέδριο που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Τυνησία με θέμα τις σχέσεις της λογοτεχνίας και το καθήκον του συγγραφέα με την εξουσία, την εξορία, ελευθερία του λόγου. Συναντηθήκαμε είκοσι τρείς συγγραφείς από την Ευρώπη και το Μαγκρέμπ. Δυο μέρες σε ένα ξενοδοχείο λέγαμε και συζητούσαμε, η πόλη απέξω έβραζε με άλλες πολιτικές και κοινωνικές συζητήσεις. Μόλις ολοκληρώθηκε το συνέδριο άρπαξα την φωτογραφική μηχανή και βγήκα στους δρόμους. Ξεκίνησα από την παλιά πόλη, την Μεντίνα, βέβαια τώρα οι πύλες είναι ανοιχτές. Προτίμησα να περπατήσω όχι στα τουριστικά στενάκια αλλά παραμέσα στην κυρίως παλιά πόλη, την καρδιά της Τύνιδας. FacebookTwitter Κυριακές λες και οι άνθρωποι χάνονται μέσα στα σπίτια, μια απόκοσμη μελαγχολία. Ήταν και η μέρα θαμπή, τις μεσογειακές πόλεις δεν πρέπει να τις εγκαταλείπει ο ήλιος. Όμως πότε ξανά μπορείς να δεις την Τύνιδα συννεφιασμένη; FacebookTwitter Λίγες μέρες νωρίτερα είχαν προηγηθεί οι εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης και Προέδρου της Δημοκρατίας. Κύλισαν ήρεμα. Η χώρα αναζητάει μια ήπια μετάβαση στην δημοκρατία. Όπως εδώ ξεκίνησε η αραβική άνοιξη έτσι και θα ολοκληρωθεί. Ελπίζουμε όλοι. FacebookTwitter Μια αγαπημένη πόρτα, αγαπημένο χρώμα. FacebookTwitter Η αγορά κλειστή την Κυριακή αλλά πάντα κάποιο μαγαζί παραμένει ανοιχτό. FacebookTwitter Στήθηκε για φωτογράφιση και τα κατάφερε. Με ακολούθησε λίγο και μετά χάθηκε σε μια μισάνοιχτη πόρτα σιωπηλή. FacebookTwitterFacebookTwitterFacebookTwitter Μέσα στην Μεντίνα ζούνε οι πιο ταπεινοί και φτωχοί πολίτες. Παλεύουν για το καθημερινό. Έχουν αγορές μεταχειρισμένων. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Ο μικρός Τυνήσιος περίμενε τον πατέρα του να τα μαζέψει από το καρότσι και να φύγουν στο σπίτι. Το χαμόγελο του μικρού φώτισε την γκριζάδα γύρω μας. FacebookTwitter Σκουπιδότοποι παντού, ακόμη και μέσα στην πόλη φάνηκε η έλλειψη υποδομών, ειδικά μετά την επανάσταση που έφερε μια αποδιοργάνωση σε παλιότερες υπηρεσίες. FacebookTwitterFacebookTwitter Το μπλε κυριαρχεί ως χρώμα στα παράθυρα και στα σπίτια. Ποτέ όμως στα τζαμιά. Ήθελα να μπω αλλά ένας περαστικός τύπος με ρώτησε αν είμαι μουσουλμάνος. Του είπα όχι και με απέτρεψε. Δείγμα θρησκευτικού φανατισμού. Παλιότερα δεν θα σου το έλεγαν. Έβγαζες τα παπούτσια και έμπαινες. FacebookTwitter Σε κάθε παλιότερη πύλη της Μεντίνα τώρα αντιστοιχεί μια πλατεία όπως αυτή. Εδώ λεγόταν Πύλη του Νερού. FacebookTwitter Τις Κυριακές και οι Τυνήσιοι βλέπουν φανατικά ποδόσφαιρο στα καφενεία. FacebookTwitter Ας ξαποστάσω! Στα καφενεία κάθεσαι όπου βρεις θέση, μαζί με τους άλλους. FacebookTwitter Σταθμός λεωφορείων FacebookTwitter Ξαναβγαίνω στην καινούργια πόλη, η στάση REPUBLIQUE. FacebookTwitter Η Μεγάλη Εβραίικη Συναγωγή. Εντυπωσιακό κτίριο, οι αστυνομικοί που τη φυλάσσουν δεν μου άφησαν να το φωτογραφίσω και το αποτόλμησα από μακριά. Οι Εβραίοι ανέκαθεν ζούσαν στην Τυνησία και εξακολουθούν να επιβιώνουν ασφαλέστερα ίσως από κάθε άλλη αραβική επικράτεια. Στον ίδιο δρόμο είδα πολλά επίσης εβραϊκά μαγαζιά με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. FacebookTwitter Το λατρεμένο Ξενοδοχείο Majestic στην Avenue de Paris. Εδώ έμενα πριν δεκαπέντε χρόνια όταν πρωτοήρθα στην Τύνιδα. Η ταράτσα με το καφέ ήταν ένα θαυμάσιο αναψυκτήριο. Το πρόλαβα σε απόλυτη παρακμή γι αυτό και είχε την γοητεία παλιότερων εποχών και ηθών. Τώρα έχει ανακαινιστεί και αναβαθμιστεί σε τετράστερο. FacebookTwitter Μόλις που διακρίνεται στη γωνία το Cafe de Paris. Καφέ μυθικό, κάτι σαν το ΝΕΟΝ παλιά της Ομόνοιας. Τα βράδια γεμίζει άντρες που πίνουν ατέλειωτες άνοστες μπύρες και μεθοκοπούν. Ήπια κι εγώ μερικές όταν τελείωσε η Κυριακάτικη βόλτα. FacebookTwitter 5Λεωφόρος Μπουργκίμπα. Εδώ αρχίζουν και τελειώνουν οι επαναστάσεις. Βόλτες, καφέ, πλήθος. Χαρά Αλάχ κατά την διάρκεια της ημέρας. Το βράδυ, μετά τις δέκα, αδειάζει. Δεν αντέχουν τα χωρίς λόγο ξενύχτια οι αραβικές κοινωνίες. FacebookTwitter Άρχιζε την ίδια Κυριακή το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Carthage. Εξαπλώνεται σε έξι κινηματογράφους της πόλης και άλλους τόσους σε διαφορετικές πόλεις. Μια αφίσα γκράφιτι στις παράλληλες δράσεις του φεστιβάλ. Τα πλήθη των φεστιβάλ είναι παντού τα ίδια. Δεν πήγα στις προβολές, προτίμησα μια ανοιχτή συναυλία στο μέσον της Μπουργκίμπα υπό την απειλή της βροχής. Δίπλα μου ευχόταν να ανοίξουν οι ουρανοί ένας συμπαθέστατος νεαρός Τυνήσιος για να πουλήσει ομπρέλες. FacebookTwitterFacebookTwitter Τα σκαλοπάτια του Δημοτικού Θεάτρου γεμίζουν κόσμο τα απογεύματα με νέα παιδιά που δεν βολτάρουν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να καθίσουν στα γειτονικά καφέ. FacebookTwitterFacebookTwitter Ένα εμπορικό κέντρο, που άρχισε να χτίζεται πριν την επανάσταση, σταμάτησε και τώρα ορθώνεται άχαρα απέναντι από τον καθεδρικό ναό St Vincent de Paul. FacebookTwitter Το τραμ διασχίζει τις ίδιες ράγες. Οι άνθρωποι στις ίδιες διαδρομές ή μήπως κάτι αλλάζει για όλους στην μεσογειακή και αραβική αυτή χώρα; FacebookTwitter Το άγαλμα του Ιμπν Καλντούν, του μεγαλύτερου Άραβα φιλοσόφου με τεράστιο θεωρητικό και επιδραστικό έργο δεσπόζει στην Λεωφόρο Μπουργκίμπα. Γεννήθηκε στην Τύνιδα από Ανδαλουσιανή αραβική οικογένεια. Όρθιος και σεβαστός: καμία επανάσταση δεν τον γκρέμισε.
Γοητευτικη ανατολή. Οι πεζοι περπατανε στο δρομο, τα πεζοδρομια κακοφτιαγμένα, βρώμικα και κατειλημμενα, σκουπιδια παντού, αυτοκίνητα παρκαρισμένα στις διαβάσεις, κλπ κλπ μας θυμίζει κάτι?
σχόλια