Άλλη μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας πολιτικού με συνοδεία κάμερας. Ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε την Ομόνοια το πρωί του Σαββάτου. Ήπιε καφέ σε δυο μαγαζιά, ένας περαστικός έπεσε πάνω του σε ένα ρεσιτάλ φυσικής ερμηνείας και του είπε ότι «είσαι η τελευταίας μας ελπίδα, όχι επειδή σε αγαπάμε αλλά αν δεν γίνει κάτι και με εσένα τελειώσαμε», δυο ιδιοκτήτες μαγαζιών του είπαν ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αλλά δεν έχουν κίνηση, μερικοί τον χαιρέτησαν εγκάρδια και ο πρωθυπουργός στο τελευταίο πλάνο καθισμένος σε ένα καφέ είπε «Χάρηκα που χαίρεται ο κόσμος». Ευτυχώς που δεν ακούστηκε το «cut» του σκηνοθέτη.
Εδώ ο κόσμος χάνεται με τα καινούρια μέτρα που θα ανακοινωθούν βαρκούλες αρμενίζουν στο «λιμάνι» της Ομόνοιας. Πόσες φορές πρέπει να επαναλάβουμε τα αυτονόητα: Η πραγματική ζωή δεν παίρνει την κάμερα μαζί της.
Εάν ο πρωθυπουργός ήθελε να δει πως είναι τα πράγματα στην Ομόνοια ας πήγαινε μια βόλτα χωρίς τηλεοπτικά συνεργεία. Ας περπατούσε στην 3η Σεπτεμβρίου μετά τις 10 το βράδυ.
Τι ακριβώς εξυπηρετεί η κάμερα; Μα τι άλλο εκτός από την δημιουργία εντυπώσεων. Βουλιάζουμε σε όλο αυτό που μας έχουν ρίξει και καθώς κατευθυνόμαστε προς τον πάτο, ένα χέρι σηκώνει ψηλά την κάμερα και μια φωνή ακούγεται: «Χάρηκα που χαίρεται ο κόσμος».
Και από την άλλη η δημοσιογράφος. «Η ξαφνική επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ομόνοια». Σωστά. Η Ομόνοια είναι κάτι σαν δημόσια υπηρεσία όπου ο πρωθυπουργός κάνει έφοδο, ο τσιλιαδόρος έχει ειδοποιήσει τους πάντες να είναι στην θέση τους, ανοίγει την πόρτα και όλοι πληκτρολογούν σαν σαλεμένοι. Θα έρθει πάλι η στιγμή που θα αναρωτηθούν οι δημοσιογράφοι γιατί ο κόσμος ξεσπάει την οργή του επάνω τους. Γιατί τους παίρνει η μπάλα και αυτούς. Ο λόγος είναι ένας: Έχουν συμμετοχή στην εικονική πραγματικότητα. Σκηνοθετούν. «Κόβουν» στο μονταζ και μιλάνε στα μικρόφωνα σαν να ζουν σε άλλο κόσμο.
Πριν μερικούς μήνες ο κύριος Χρυσοχοίδης μέσα από τζιπ του Alpha παρακολουθούσε με αγωνία το σκληρό κόσμο του Κέντρου. Στο βλέμμα του διέκρινες την αγωνία των αστυνομικών του CSI Miami. Τώρα ο πρωθυπουργός περπατάει στην ίδια περιοχή σαν να παρακολουθεί την «Μελωδία της ευτυχίας». Δυστυχώς και για τους δυο η πραγματική ζωή είναι μέσα στους κάδους σκουπιδιών που ψάχνουν οι άνθρωποι, στους ναρκομανείς και τους ντίλερς που έχουν μετακινηθεί μερικούς δρόμους παρακάτω, στο ξυλοφόρτωμα των μεταναστών από τους ανθρώπους με τα κράνη και πίσω από τις πόρτες των σπιτιών της περιοχής που παίρνουν το ένα χαράτσι μετά το άλλο. Να δούμε πότε θα το καταλάβουν και οι πολιτικοί.
Υ. Γ
Εάν έχει χρόνο ο πρωθυπουργός θα του πρότεινα την επόμενη φορά, έστω με συνοδεία κάμερας να πάρει ένα λεωφορείο από την Ομόνοια και να ρωτήσει τον κόσμο την γνώμη του για τις τιμές των εισιτηρίων και για την αύξηση του 25% που πρόκειται να κάνει. Θα εκπλαγεί από τις αντιδράσεις του αλλά αυτό δεν θα το δείξουν τα κανάλια. Θα κοπεί κατά λάθος στο μοντάζ.
σχόλια