ΑΝΟΙΞΗ, 2024. Σκρολάροντας στο TikTok, πέφτουμε πάνω στο βίντεο μιας χαμογελαστής φοιτήτριας που κάνει try-on haul (δηλαδή δοκιμάζει ένα-ένα τα ρούχα) ενός τεράστιου πακέτου από κάποιο brand γρήγορης μόδας.
Άνοιξη, 1925. Η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ γράφει στο ημερολόγιό της ότι επιθυμεί να εξερευνήσει περισσότερο την αγάπη της για τη μόδα, ενώ καταλήγει ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές πτυχές συνειδητότητας, η μία εκ των οποίων αφορά τα ρούχα που φορούν (η περίφημη «frock consciousness»).
Σε αντίθεση με την εύκολη και επιφανειακή σύνδεση της μόδας με την ελαφρότητα και το παροδικό, μια γρήγορη ματιά στην ιστορία της αποκαλύπτει τις συνδέσεις και προεκτάσεις της στη λαογραφία, την τέχνη, τη λογοτεχνία και την κοινωνική θεωρία.
Πράγματι, ο τρόπος που ντυνόμαστε σχετίζεται με την ταυτότητά μας, με το ποιοι είμαστε αλλά και με το ποιοι θέλουμε να είμαστε – ωστόσο είναι εύκολο να (ξε)χάσουμε τη δύναμη του προσωπικού στυλ μέσα στη βροχή εικόνων, νέων τάσεων και «aesthetics» που ξεκινά από τα social media και απλώνεται ως τα λευκά, καλοφωτισμένα ράφια των καταστημάτων.
Πράγματι, ο τρόπος που ντυνόμαστε σχετίζεται με την ταυτότητά μας, με το ποιοι είμαστε αλλά και με το ποιοι θέλουμε να είμαστε – ωστόσο είναι εύκολο να (ξε)χάσουμε τη δύναμη του προσωπικού στυλ μέσα στη βροχή εικόνων, νέων τάσεων και «aesthetics» που ξεκινά από τα social media και απλώνεται ως τα λευκά, καλοφωτισμένα ράφια των καταστημάτων.
Αν χαζέψουμε λίγο παραπάνω τη λεοπάρ τσάντα μιας Γαλλίδας στο TikTok, γνωρίζουμε ήδη ότι animal print bags κάθε μεγέθους θα παρελάσουν από την οθόνη μας τις επόμενες ώρες και μέρες, ενώ επίμονα pop-up τετραγωνάκια με λεοπάρ ρούχα και αξεσουάρ θα αποσπούν την προσοχή μας, κάνοντας αδύνατη την ανάγνωση, έστω και για λίγα λεπτά, ενός ενδιαφέροντος άρθρου.
«Ναι, το λεοπάρ είναι στη μόδα για την άνοιξη», το εμπεδώσαμε, και οι δεύτερες σκέψεις που είχαμε για το αν μας αρέσει ή αν μας ταιριάζει αρχίζουν να ξεθωριάζουν κάπου στο όγδοο βίντεο με printed κιμονό ή mesh κορμάκια. Σίγουρα οι τάσεις κάνουν φοβερή παρέα με την ομοιομορφία και τα top trends κάθε σεζόν προσφέρονται αφειδώς από τη βιομηχανία της μόδας σε λαχταριστά ομαδοποιημένα και εύπεπτα πακέτα.
Φέτος, η δεκαετία των ’00s έχει επανέλθει πανηγυρικά, φέρνοντας μαζί της τα χαμηλόμεσα τζιν, τα polo tops, τα μεσάτα σακάκια και πουκάμισα αλλά και το balloon τελείωμα σε φορέματα και φούστες, ενώ μικρότερες τάσεις, όπως το «mob wife aesthetic» και το quiet luxury, ενδείκνυνται ως εύκολες αναφορές για τη δημιουργία στολών που είναι και εύκολες και «in».
Πού έχει μετοικήσει το αυθεντικό στυλ στην εποχή της fashion υπερπληροφόρησης; Και πώς μπορούμε να ακούσουμε τη δική μας φωνή όταν τόσοι άλλοι influencers, στυλίστες και insiders πρoσφέρονται να μιλήσουν για εμάς;
Μια safe απάντηση είναι το γνωστό «back to basics». Τα all time classics της μόδας έγιναν κλασικά για κάποιο λόγο – κανείς δεν μπορεί να κάνει λάθος με ένα τζιν, ένα λευκό πουκάμισο κι ένα ζευγάρι New Balance sneakers. Κανένα αποδομημένο πανωφόρι δεν έχει την κομψότητα ενός oversized σακακιού και λίγα κομμάτια μπορούν να συναγωνιστούν ένα μικρό μαύρο φόρεμα σαν το εμβληματικό Givenchy που φορούσε η Audrey Hepburn στο Breakfast at Tiffany’s.
Η κινηματογραφική γκαρνταρόμπα της Holly Golightly δεν είναι η μόνη αναφορά που αξίζει να έχουμε. Από τα ανδρόγυνα κοστούμια και τις ολόσωμες φόρμες του David Bowie ως τους Beatles και τα hippie ’70s, και από τα διάσημα καπέλα της Jackie Kennedy ως τα genderless outfits του Harry Styles, μια πληθώρα προσωπικοτήτων με εμβληματικό προσωπικό στυλ αποδεικνύει ότι οι κανόνες έγιναν για να σπάνε και οι τάσεις είναι ελαστικές σαν πλαστελίνη.
Έτσι, το προσωπικό στυλ στη σύγχρονη εποχή δεν μπορεί παρά να μοιάζει με ένα δημιουργικό πάντρεμα αναφορών, μια ενδιαφέρουσα μείξη επικαιρότητας και προσωπικής έκφρασης που δημιουργείται στο κενό ανάμεσα σε αλγόριθμο, αναφορές και το δικό μας αισθητικό σύμπαν.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.