Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ

Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
Tα γλυκά του Πελίτ είναι τόσο νόστιμα γιατί έχουν τη ζεστασιά της οικογένειας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η Πατησίων έχει ιστορία πολύ πριν το 1900 και η πλατεία Αμερικής ήταν πάντα ένα από τα σημεία αναφοράς της. Πριν τον 20ό αιώνα, στην περιοχή αυτή γιορταζόταν η Πρωτομαγιά, γι’ αυτό και την έλεγαν πλατεία Ανθεστηρίων.

Τότε, βέβαια, η περιοχή ήταν μια όμορφη εξοχή. Αργότερα ονομάστηκε πλατεία Αγάμων επειδή μια γνωστή παρέα εργένηδων σύχναζε σε ένα από τα καφενεία της αλλά και γιατί πολλά «παράνομα» ζευγαράκια έβρισκαν καταφύγιο στα μαγαζιά και τα παρκάκια της.

Μετά τον πόλεμο, η περιοχή άρχισε να αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς και να συγκεντρώνει όλους εκείνους που ήθελαν μια καλύτερη, αστική ζωή. Οι πρώτες πολυκατοικίες δημιουργήθηκαν, τα αρχοντικά πλήθυναν και η πλατεία γέμισε ζωή. Πράσινο, δέντρα, ένα όμορφο σιντριβάνι στο κέντρο της και πολλά τραπεζάκια ολόγυρα από τα ζαχαροπλαστεία και τις μικρές ταβέρνες που υπήρχαν επί της Πατησίων.

Εκεί βρισκόταν και το διάσημο ζαχαροπλαστείο του Κανδηλώρου αλλά και το εμβληματικό σινεμά Άττικα. Είναι σίγουρο ότι τόσο η πλατεία Αμερικής, που πήρε τελικά αυτό το όνομα το 1927 λόγω της φιλικής σχέσης της χώρας μας με τη μεγάλη ήπειρο, όσο και η ευρύτερη περιοχή της Κυψέλης είχαν συγκεντρώσει όλο τον καλλιτεχνικό και πνευματικό κόσμο της πόλης. Φιλήσυχη γειτονιά με παιδιά να παίζουν στους δρόμους και σπίτια με ανοιχτές σάλες και μεγάλα καλέσματα. 

Δεν μπορείς εύκολα να διαλέξεις τα γλυκά που θα πάρεις από το Πελίτ. Για το καθένα υπάρχει ένας καλός λόγος για να το βάλεις στο χάρτινο κουτάκι σου και να μη βλέπεις την ώρα να το απολαύσεις.

Πίσω ακριβώς από αυτή την πλατεία αποφάσισε να ανοίξει το ζαχαροπλαστείο του ο Γιώργος Παπαγιάννης. Είχε έρθει στα τριάντα δύο του χρόνια στην Αθήνα από την Πόλη, με το κύμα των απελαθέντων τη δεκαετία του ’60, και ήθελε να φτιάξει με κάθε τρόπο ξανά τη ζωή του. Γνώρισε τη σύζυγό του Μαρία στον φούρνο όπου πρωτόπιασε δουλειά και, αφού παντρεύτηκαν, άνοιξαν το δικό τους μαγαζί.

Ο Παπαγιάννης φεύγοντας από τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε έφερε μαζί του ζωντανές αναμνήσεις και μια σειρά από πολύτιμες, αυθεντικές συνταγές για γλυκά και νοστιμιές της Πόλης. Εξάλλου, εκεί δούλευε ως ζαχαροπλάστης στο διάσημο ζαχαροπλαστείο Baylan και αυτό του έδινε ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
Η Ειρήνη Παπαγιάννη δεν σταματά να μου μιλά για τους δικούς της με όμορφα λόγια. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Νοίκιασε, λοιπόν, ένα μικρό μαγαζί και άρχισε να φτιάχνει γλυκά. Το ζαχαροπλαστείο ονομάστηκε Πελίτ, που στα τούρκικα σημαίνει βελανίδι. Εύηχο όνομα, όμορφο. Δύσκολα το ξεχνάς. Επίσης, πολύ δύσκολα περνάς από το μαγαζί χωρίς να το προσέξεις, καθώς βρίσκεται σε μια υπέροχη πολυκατοικία του 1937, κλασικό δείγμα της μοντερνιστικής διάθεσης που είχαν τα κτίρια της εποχής.

Απέναντι από το μαγαζί βρισκόταν άλλο ένα όμορφο κτίριο εποχής, όπου στεγάζονταν τα γραφεία της ΑΕΚ. Πιο δίπλα το προποτζίδικο του ποδοσφαιριστή Αλέκου Σοφιανίδη, ένα μανάβικο, ένα καθαριστήριο, ένα ψιλικατζίδικο. Ήξερε ο κύριος Γιώργος πού άνοιγε το μαγαζί του. Οι περισσότεροι Πολίτες έχουν έντονο το επιχειρηματικό ένστικτο και αυτό, σε συνδυασμό με την αδιάκοπη δουλειά, φέρνει αποτελέσματα.

Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτοί οι λόγοι που έκαναν διάσημο το Πελίτ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τόσο ο κύριος Γιώργος όσο και η σύζυγός του, η Μαρία, που είχε αναλάβει την πώληση, ήταν αγαπητοί, ζεστοί άνθρωποι. Από εκείνους που χαίρεσαι να τους λες καλημέρα και έχουν πάντα έναν καλό λόγο να σου πουν. Έτσι εξηγούνται καλύτερα οι μεγάλες ουρές των πελατών κάθε πρωί έξω από το κατάστημα, για να πάρουν την τυρόπιτα που έβγαινε με τη λαμαρίνα, το μιλφέιγ με την πλούσια κρέμα ή το μαστιχωτό τσουρέκι που το άρωμά του ξεχυνόταν έως ψηλά στην Πατησίων. 

Τα χρόνια περνούσαν, η δουλειά πήγαινε καλά και ένα δεύτερο, μεγαλύτερο μαγαζί προστέθηκε στην οικογένεια το 1981, το ομώνυμο Πελίτ στο Μαρούσι. Αυτό το μαγαζί έχει αναλάβει ο Δημήτρης, γιος του ζευγαριού, που έχει την ίδια αγάπη με αυτήν του πατέρα του για τη ζαχαροπλαστική. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, που άρχισε η πλατεία Αμερικής να χάνει την αίγλη της, το μαγαζί του Αμαρουσίου παρέμενε ακμαίο και δυνατό, με πληθώρα κόσμου να μαζεύεται στις βιτρίνες του, ιδιαίτερα τις ημέρες των γιορτών που γίνονται ανάρπαστα τα τσουρέκια και τα αυθεντικά πολίτικα γλυκά. 

Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
Tα τσουρέκια στο Πέλιτ γίνονται ανάρπαστα. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Για εμένα, όμως, το Πελίτ της οδού Σπάρτης έχει μοναδική ομορφιά και δικές του δονήσεις. Στέκεται εκεί 58 χρόνια με τις λιτές βιτρίνες του, τον μικροσκοπικό πάγκο εξυπηρέτησης και το ανοιχτό του εργαστήριο και δεν έχει φοβηθεί καμιά κρίση και καμιά αλλαγή της περιοχής. Μπαίνεις μέσα και σε υποδέχονται με χαμόγελο, ευγένεια και αμεσότητα. Όλα είναι φρέσκα και όλα παρασκευάζονται από την Ειρήνη, την κόρη Παπαγιάννη, τον μάστορα κύριο Σπύρο και τον βοηθό του Μάριο.

Δεν μπορείς εύκολα να διαλέξεις τα γλυκά που θα πάρεις από το Πελίτ. Για το καθένα υπάρχει ένας καλός λόγος για να το βάλεις στο χάρτινο κουτάκι σου και να μη βλέπεις την ώρα να το απολαύσεις.

Για παράδειγμα το μιλφέιγ, που πρόσφατα το παρήγγειλα στο σπίτι, θέλεις να το τρως ξανά και ξανά. Το τραγανό και ανάλαφρο φύλλο σε συνδυασμό με την πλούσια, μεστή και αρωματική κρέμα, φτιαγμένη στο καζάνι με τον παραδοσιακό τρόπο, προσφέρουν ένα αξεπέραστο αποτέλεσμα. Υπάρχει, ακόμη, μιλφέιγ με κρέμα σοκολάτας. Γίνεται με την ίδια κρέμα  που γεμίζονται τα εκλέρ και πραγματικά αξίζει να το δοκιμάσει κανείς. Το ίδιο εξαιρετικές είναι η σοκολατίνα με το απαλό γλάσο και η σεράνο, που λιώνει στο στόμα.

Αν είσαι λάτρης του προφιτερόλ, εδώ θα βρεις μεγάλη χαρά, καθώς εκτός από την κλασική εκδοχή της σοκολάτας με την κρέμα πατισερί στα σουδάκια, υπάρχει και η επιλογή να έχουν τα σουδάκια γέμιση σοκολάτας.

Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
Τα άγλυκα και ελαφρώς αλατισμένα γιαγλί σιμίτ, που στην Τουρκία τα απολαμβάνουν συντροφιά με το τσάι τους, είναι ό,τι πρέπει για δεκατιανό. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ανάλαφρη και λεμονάτη η lemon pie με την απαλή μαρέγκα, βελούδινη η αμυγδάλου και γενναία η τάρτα με τα φρούτα εποχής. Εννοείται ότι υπάρχουν τα κλασικά κοκάκια, τα εκλεράκια, οι καριόκες και τα άλλα κεράσματα. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω τα σοκολατάκια με βύσσινο και λικέρ, που όταν τα ξεκινάς δύσκολα τα σταματάς, αλλά και τα σοκολατάκια με το πορτοκάλι ή με τους ξηρούς καρπούς. Όλα φτιαγμένα στο εργαστήριο και όλα ιδανικά για να απολαύσεις μαζί τους τον απογευματινό καφέ σου.

Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να κάνω στα μαρόν γλασέ, τυλιγμένα στο ασημόχαρτό τους, αλλά και στα μαρόν ντεγκιζέ, με επικάλυψη σοκολάτας, που κάθε φορά που τα βλέπω νιώθω ότι τα Χριστούγεννα όλο και έρχονται πιο κοντά. 

Τα καλύτερα, βέβαια, τα άφησα για το τέλος και εννοώ τα πολίτικα καλύτερα, τα γλυκά που θα σε ταξιδέψουν στα στενά της Πόλης και θα σε μεταφέρουν νοερά σε μια άλλη εποχή. Τα πρωτεία έχει το τσουρέκι του Πελίτ για το οποίο έχουν να λένε όλοι. Μαστιχωτό, όπως πρέπει, βουτυράτο, αρωματισμένο με μαχλέπι και μαστίχα και διακοσμημένο με αμυγδαλάκι, είναι το τσουρέκι που θέλεις να έχεις κάθε πρωί με τον καφέ ή το γάλα σου. Θα το δοκιμάσεις και θα με θυμηθείς.

Και αν είσαι και της μερακλίδικης γεύσης, θα ξεκινήσεις τη γνωριμία σου με τη βασιλόπιτα του Πελίτ, που βγαίνει όλο τον χρόνο γιατί κάθε μέρα μπορεί να είναι και μια νέα αρχή. Εδώ, το τσουρέκι της πίτας είναι πασπαλισμένο με μαύρο σουσάμι γι’ αυτό και έχει άλλο άρωμα και πιο σπιρτάδικη γεύση.

Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
H βασιλόπιτα του Πελίτ βγαίνει όλο τον χρόνο γιατί κάθε μέρα μπορεί να είναι και μια νέα αρχή. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Και συνεχίζουμε με τα αγαπημένα γιαγλίδικα, τα κουλούρια που βρίσκεις στους δρόμους της Πόλης. Τα άγλυκα και ελαφρώς αλατισμένα γιαγλί σιμίτ, που στην Τουρκία τα απολαμβάνουν συντροφιά με το τσάι τους, είναι ό,τι πρέπει για δεκατιανό αλλά τρώγονται το ίδιο ευχάριστα μαζί με κρασί, δίπλα σε μια ωραία γραβιέρα.

Για τον ίδιο λόγο θα αγαπήσεις και τα αλμυρά μπατόν σαλέ, σκέτα ή με τύρι, τα τσέστερ, όπως λέγονται. Συνέχεια έχει το κιφέλ, το πολίτικο κρουασάν με γέμιση καρύδι και σοκολάτα. Σύνδύασέ το με ένα ζεστό τσάι στη δουλειά και ξέχνα την πείνα μέχρι το μεσημέρι.

Μετά, θα κυλήσεις σιγά-σιγά στην αμαρτία με ένα από τα πιο ωραία καζάν ντιπί της Αθήνας αλλά και με το αδερφό γλυκό του, το ταούκ γιοκσού, με την κρέμα που φτιάχνεται από ρυζάλευρο, στήθος μικρής κότας και μπόλικη κανέλα. Ένα από τα πιο παραδοσιακά γλυκά της Πόλης, που στο Πελίτ φτιάχνεται με την ίδια συνταγή εδώ και περίπου εξήντα χρόνια.

Εννοείται πως υπάρχουν σιροπιαστά, ταψάκια ή ατομικά, κανταΐφι και μπακλαβάς με καρύδι ή φιστίκι Αιγίνης, αλλά πες μου αν μπορείς να αντισταθείς και στο εκμέκ με τη βελούδινη σαντιγί του, που τα Χριστούγεννα φοράει τα καλά του και συνδυάζεται με καϊμάκι από αγνό, βουβαλίσιο γάλα.

σοκολατάκια Facebook Twitter
Δε θα μπορούσα να παραλείψω τα σοκολατάκια με βύσσινο και λικέρ, που όταν τα ξεκινάς δύσκολα τα σταματάς. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
Tο μιλφέιγ θέλεις να το τρως ξανά και ξανά. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Για τους μυημένους, υπάρχει ακόμη ασουρέ που είναι το γλυκό με το στάρι, τις σταφίδες και τα καρύδια, και για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν, το Πελίτ στο Μαρούσι βγάζει κάθε Χριστούγεννα σεκέρ παρέ, το αφράτο, σιροπιαστό γλυκάκι που ομορφαίνει τις μέρες των γιορτών. 

Κάθομαι ώρα στο ζαχαροπλαστείο. Αισθάνομαι άνετα, σαν να έχω πάει σε φιλικό σπίτι. Η Ειρήνη Παπαγιάννη δεν σταματά να μου μιλά για τους δικούς της με όμορφα λόγια. Μου λέει πως ακόμη έρχονται παλιοί κάτοικοι της περιοχής και αναζητούν τις γεύσεις αλλά και τις αναμνήσεις της εποχής που ήταν ακόμη παιδιά και περιμέναν πώς και πώς το καλοκαίρι για να απολαύσουν το ξακουστό παγωτό του Πελίτ. Από τη βιτρίνα περνάνε γείτονες και τη χαιρετούν. Όλοι την ξέρουν, αφού εκεί μεγάλωσε από παιδάκι. Και όχι μόνο οι Πολίτες όλης της Αθήνας που αγαπούν το μαγαζί γιατί κρατά ζωντανή την παράδοσή τους αλλά και όλοι οι κάτοικοι της πλατείας και της Κυψέλης.

Δεν σταματά να μου μιλά και για τον αδερφό της Δημήτρη, την αξιοσύνη του και το μαγαζί το άλλο, το πιο μεγάλο και επίσημο, που αγαπούν όλοι στα Βόρεια Προάστια. Καταλήγω ότι τα γλυκά του Πελίτ είναι τόσο νόστιμα γιατί έχουν τη ζεστασιά της οικογένειας. Όπως δεμένοι προχωρούν, έτσι δεμένα είναι και τα σιρόπια τους. Όπως αγαπιούνται μεταξύ τους, έτσι με αγάπη φτιάχνουν και τα γλυκά τους. 

Μυρωδάτο τσουρέκι, βασιλόπιτα όλο τον χρόνο και αυθεντικές, πολίτικες γεύσεις στο Πελίτ Facebook Twitter
Tο κιφέλ, το πολίτικο κρουασάν με γέμιση καρύδι και σοκολάτα. Σύνδύασέ το με ένα ζεστό τσάι στη δουλειά και ξέχνα την πείνα μέχρι το μεσημέρι.

Πελίτ, Σπάρτης 8, Αθήνα, 210 8659914

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Lido: To πολίτικο ζαχαροπλαστείο του Παγκρατίου

Γεύση / Lido: To πολίτικο ζαχαροπλαστείο του Παγκρατίου

Από το 1967 ένα μικροσκοπικό ζαχαροπλαστείο στο Παγκράτι μένει ίδιο και απαράλλαχτο, τόσο στην πρόσοψη όσο και στην ουσία του, στις συνταγές του. Αυτό το ζωντανό κομμάτι της ιστορίας των Κωνσταντινουπολιτών που έκαναν πιο γλυκιά την Αθήνα δημιουργεί σταθερά ουρές στην οδό Χρεμωνίδου.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ Τα πτιφούρ της καρδιάς μας

Γεύση / Πτιφούρ και γλυκά βουτήματα: Πού θα βρεις τα καλύτερα στην Αθήνα!

Βουτήματα, αμυγδαλωτά, σαμπλέ, φλωρεντίνες και μπισκοτάκια βουτηγμένα στη μαύρη σοκολάτα: ακόμα κι εκείνοι που είναι πιστοί στα γλυκά νέας γενιάς είναι αδύνατο να αντισταθούν στα μικρά φουρνίσματα με τη γλυκιά γεύση που μας πηγαίνουν πίσω στα χρόνια της μιας γαστρονομικής αθωότητας.
ΔΩΡΑ ΜΑΣΤΟΡΑ
floka photo

Βιβλίο / Τα ζαχαροπλαστεία Φλόκα και η ιστορική μνήμη της Θεσσαλονίκης

Στο νέο βιβλίο της Μαρίας Βάρβογλη «Ραντεβού στου Φλόκα» (εκδόσεις Κλειδάριθμος), οι αναμνήσεις συγκροτούνται σε μια αφήγηση που συνεισφέρει όχι μόνο στη δημιουργία των γνωστών ζαχαροπλαστείων αλλά και στην ιστορική μνήμη της πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT