Σκόπελος: Δεν είναι σαν το «Μamma Mia!»· είναι καλύτερη

Σκόπελος: Δεν είναι σαν το Μamma mia· είναι καλύτερη Facebook Twitter
Το νησί είναι τα χρώματά του, μπλε και πράσινο, σε όλες σχεδόν τις αποχρώσεις, αξεχώριστα από ένα σημείο και μετά, όταν έχεις χαλαρώσει κι έχεις μπει πραγματικά σε mood διακοπών.
0

Η Σκόπελος αρχικά μπορεί να αποτελέσει μια λύση ανάγκης ή της τελευταίας στιγμής, γιατί η εύρεση καταλύματος εκεί αποδεικνύεται σχετικά εύκολη υπόθεση και αρκετά οικονομική. Ωστόσο, το «μπλε και πράσινο» νησί, όπως συνήθως την αποκαλούν, είναι πολύ παραπάνω από αυτό. Καταλαβαίνω όσους την απορρίπτουν επειδή πρέπει να φτάσουν μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο για να πάρουν το καράβι, αλλά, πραγματικά, αξίζει τον κόπο.


Εντάξει, δεν θα ζήσεις το ρομαντικό και χαρούμενο μυθιστόρημα που περιγράφει το Mamma Mia, τα γυρίσματα του οποίου έγιναν στο νησί, ούτε σε ακολουθούν παντού οι Abba – ωστόσο, αν θυμάμαι καλά, υπάρχει σινεμά στη Χώρα που παίζει την ταινία αρκετά συχνά, οπότε οι ορκισμένοι φαν δεν θα μείνουν παραπονεμένοι.

Η Σκόπελος έχει κάτι λιγότερο απτό ή κινηματογραφικό, αλλά πολύ πιο έντονο και ουσιώδες, την αύρα της, μια μυστηριακή διάσταση που συντηρούν εδώ και αιώνες μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις για θεούς, ημίθεους, βασιλιάδες, δράκοντες, πειρατές και αγίους.


Η Σκόπελος έχει κάτι λιγότερο απτό ή κινηματογραφικό, αλλά πολύ πιο έντονο και ουσιώδες, την αύρα της, μια μυστηριακή διάσταση που συντηρούν εδώ και αιώνες μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις για θεούς, ημίθεους, βασιλιάδες, δράκοντες, πειρατές και αγίους.

Μια βόλτα στην όμορφη, αμφιθεατρικά χτισμένη Χώρα και στον παραδοσιακό οικισμό της με τους διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και τις πολλές μικρές εκκλησίες που είναι κρυμμένες ανάμεσα στα σπίτια αρκεί για να πείσει και τον πιο επιφυλακτικό επισκέπτη. Αν, μάλιστα, φτάσετε μέχρι το Ενετικό Κάστρο, απογευματάκι προς βράδυ κατά προτίμηση, θα καταλάβετε τι εννοώ.

Ακόμα καλύτερα, προτιμήστε την ανάβαση στο εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη, διάσημο λόγω της ταινίας, και όχι άδικα. Τα περίπου εκατό σκαλιά, λαξευμένα στον βράχο, δεν πρέπει να σας φοβίσουν. Μια μεγάλη ανάσα, καλή διάθεση και πίστη στην ομορφιά της φύσης θα σας φέρουν μπροστά σε μια θέα αντάξια της φήμης του.

Αν, μάλιστα, πάτε σαν άνθρωποι και όχι όπως εγώ, με πλατύγυρο καπέλο −χάριν στυλ−, του οποίου το ύψος έπρεπε να ρυθμίζω κάθε τόσο για να μην πηγαίνω στα τυφλά, η εμπειρία θα σας μείνει αξέχαστη.

Σκόπελος: Δεν είναι σαν το Μamma mia· είναι καλύτερη Facebook Twitter
Μια βόλτα στην όμορφη, αμφιθεατρικά χτισμένη Χώρα και στον παραδοσιακό οικισμό της με τους διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και τις πολλές μικρές εκκλησίες που είναι κρυμμένες ανάμεσα στα σπίτια αρκεί για να πείσει και τον πιο επιφυλακτικό επισκέπτη.


Το νησί είναι τα χρώματά του, μπλε και πράσινο, σε όλες σχεδόν τις αποχρώσεις, αξεχώριστα από ένα σημείο και μετά, όταν έχεις χαλαρώσει κι έχεις μπει πραγματικά σε mood διακοπών. Είναι από τις λίγες φορές –η προηγούμενη ήταν στον Μούρο, στην Αμοργό− που έμεινα τόσο πολύ στη θάλασσα, χωρίς να με νοιάζει το αντηλιακό που δεν είχα ανανεώσει, τα πράγματα που είχα αφήσει αφύλαχτα στην παραλία, οι γονείς που τσιρίζουν επειδή το παιδί τους πρέπει να φάει το αυγό συγκεκριμένη ώρα και τα κεφτεδάκια ζεστά, ο ήχος που κάνει το μπαλάκι της ρακέτας και είναι σαν να μετρά αντίστροφα μέχρι τη στιγμή που θα προσγειωθεί στο κεφάλι σου.

Στη Στάφυλο, στην Καστάνη, στη Μηλιά, στον Πάνορμο, στο Λιμνονάρι, βρίσκεις παραλίες με ψιλό χαλίκι, και όχι την ενοχλητική άμμο που μπαίνει παντού, και τη σκιά των πεύκων, που σε απαλλάσσει από την έγνοια της ομπρέλας και σε συνοδεύει σχεδόν όπου κι αν πας, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του νησιού καλύπτεται από παρθένο πευκοδάσος.


Και επειδή το μπάνιο και η αλμύρα της θάλασσας πάντα ανοίγουν την όρεξη, οι ταβέρνες στην παραλία, αν πεθαίνεις της πείνας, αλλά και στη Χώρα, σε κάποιον οικισμό ή χωριό, αν έχεις τη διάθεση να το ψάξεις, διαθέτουν καλό φρέσκο ψάρι και θαλασσινά, όπως και πιάτα με κρέας, για το οποίο η Σκόπελος φημίζεται. Ό,τι κι αν διαλέξεις, από το τραπέζι δεν μπορεί να λείπει η στριφτή, σκοπελίτικη πίτα σε διάφορες εκδοχές, όχι μόνο με τυρί, όλες πολύ καλές.

Την περίοδο που πήγαμε εμείς, απαραίτητο συνοδευτικό κάθε γεύματος ήταν ένα πιατάκι με ελληνικό καφέ που έκαιγε για να διώχνει τις σφήκες, που ομολογουμένως είναι το μόνο défaut του νησιού. Τις ξεχνάς πολύ εύκολα όμως μετά από ένα ποτό σε χαλαρά και με θέα μπαράκια, όπως το Platanos Jazz Bar και ο Βράχος. Εις υγείαν. 

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μήλος: Σεληνιακές μαρέγκες και ηφαιστειακό αρνάκι σε τιρκουάζ νερά

Ταξίδια / Μήλος: Σεληνιακές μαρέγκες και ηφαιστειακό αρνάκι σε τιρκουάζ νερά

Το πέμπτο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων έχει σχήμα πετάλου και μοιάζει με θεματικό πάρκο όσον αφορά τις φημισμένες παραλίες του, καθεμία πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ
Αντίπαρος: Πέρα από τα μάγια της Μανταλένας

Ταξίδια / Αντίπαρος: Πέρα από τα μάγια της Μανταλένας

Εδώ και πολλά χρόνια, εξαιτίας της γνωστής ταινίας, πολλοί νομίζουν ότι η Αντίπαρος είναι ο σκοτεινός –απέναντι– εαυτός της αιωνίως χαριέσσης Πάρου. Δεν είναι, όμως, παράπονο-νησί ή τόπος περισυλλογής και καταμέτρησης λαθών και απωθημένων. Έχει ζουμί και εναλλακτικές για όλους
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πέτρος Κέλλας βρήκε τον παράδεισό του στο Περιβόλι Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Ο Πέτρος βρήκε τον παράδεισό του σε ένα από τα μεγαλύτερα Βλαχοχώρια

Μαζί με τη σύζυγό του μετακόμισαν στην καρδιά της Βάλια Κάλντα, στο Περιβόλι Γρεβενών, που τον χειμώνα μετρά μόλις δέκα μόνιμους κατοίκους – και δεν το μετανιώνουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο

Γειτονιές της Ελλάδας / Δύο νέοι αρχιτέκτονες ανακατασκεύασαν τη στέγη ενός σχολείου στα Τζουμέρκα

Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δοτσικό Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Πήρε μόλις 5 δευτερόλεπτα στην Εύα για να αποφασίσει να αναλάβει το καφενείο στο Δοτσικό

Μια τριαντάχρονη διοργανώνει τέκνο πάρτι σε ένα καφενείο, σε ένα κυριολεκτικά «αγγελοπουλικό» σκηνικό με έξι μόνιμους κατοίκους στη Βόρεια Πίνδο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

Ταξίδια / Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

Στο προπολεμικό στέκι του Κώστα Αργυράκη, στην πεδιάδα της Μεσαράς, θα συζητήσεις για τον Νίτσε και τον Καζαντζάκη και θα θαυμάσεις έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Διακοπές από την κόλαση

Ταξίδια / Διακοπές από την κόλαση

Παρέες-καταστροφή, αστεία και σοβαρότερα ευτράπελα, αναποδιές, τσακωμοί, προορισμοί και καταλύματα που αποδείχθηκαν λιγότερο θελκτικά από αυτό που υπόσχονταν: oι συντάκτες της LiFO θυμούνται τις χειρότερες διακοπές της ζωής τους, με την ευχή το φετινό καλοκαίρι να είναι ανέφελο και χωρίς απρόοπτες εκπλήξεις.
THE LIFO TEAM