Les Années Folles
Mέσα σε ένα χρόνο η Κωνσταντινούπολη άλλαξε εντελώς. Το καφέ που πήγαινα στην Ιστικλάλ -ένα από τα ωραιότερα και δυναμικότερα του δρόμου- έκλεισε. Μια διαδήλωση Κούρδων, 30 άτομα, ήταν μαντρωμένα με κάγκελα, σαν αξιοθέατο, και γύρω τους τουλάχιστον 50 αστυνομικοί οπλισμένοι με το χέρι στη σκανδάλη, αύρες, κλούβες. Πλησίασα να δω και οι μπάτσοι με απομάκρυναν αμέσως, με σκαιότητα. Ο κόσμος λιγοστός στους δρόμους, συγκριτικά με το μάλε βράσε πριν την κρίση. Και κακόκεφος. Σκεφτικός.
Είναι εκπληκτικό, πώς όλα μαζί τα πράγματα χειροτερεύουν παντού.
΄Η ο κόσμος δεν ξέρει τι ψηφίζει, ή θέλει να το κάψει το μαγαζί γιατί βαρέθηκε να ζει όπως ζει κι ελπίζει ότι στη γωνία είναι το καλύτερο.
Πάντως, σκέφτομαι οτι τα χρόνια που πέρασαν ήταν Les Années Folles. Kρίμα που τα νέα παιδιά δεν θα γνωρίσουν τέτοια ανεμελιά, τόση ελευθερία, τόσους πειραματισμούς. Νομίζω ότι αυτή η σκοτεινή περίοδος μόλις άρχισε. Θα χαθούν πολλές καβάντζες του Δυτικού Πολιτισμού.
Όλα θα γίνουν πάλι άγρια και ενστικτώδη. Αλίμονο στους αδύναμους.
