ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε τον Ιούνη.. Τελευταίο μάθημα για πτυχιο εγω, αυτός 2 χρόνια μικρότερος. Μετά έπρεπε να φύγω.. Μιλούσαμε όμως συνέχεια , ειχαμε ανταλλάξει προφιλ,αλλα οχι κινητα στην αρχη. Δεν αργησα να του πω οτι μ αρεσει κ δεν εδειξε καμια εκπληξη.. Έρωτας με την πρωτη ματια απο την πλευρα μου, απ τη δικη του ενθουσιασμος. Ξαναγυρισα ταχα για δουλειες της σχολης.. Περασαμε μια βδομαδα ονειρικη σπιτι του.. Ενιωθα πως ειχα βρει αυτο που έψαχνα.. Το ειχαμε δει φαση σχεση, περπατουσαμε χερι χερι , γνωρισαμε ο ενας στον αλλο τους φιλους του, μιλησαμε για αυτα που μας αρεσουν , για τις οικογενειας μας, για τους πρωην... ολα ερχονταν κ κυλουσαν μονα τους! Περιεργο αισθημα.. Μου ξεκαθαρισε πως το σεναριο σχεση απο αποσταση δεν επαιζε με την καμια, εγω δεν τον πιεσα, δεν ειπα ποτε πως θα το ηθελα κ δεν ειχα την επιλογη να επιστρεψω ξανα στην πολη που σπουδασα κ να μεινω μαζι του. Ηταν κατι ουτοπικο. Προσπαθησα να το αντιμετωπισω χαλαρα, αλλα δε μου βγηκε κ κολλησα χωρις καν να το καταλαβω. ΝΑΙ ΠΡΟΛΑΒΑ, σε μια βδομαδα.. ειχε τοσο διαφορετικα πραγματα απο όσους είχα γνωρισει πιο πριν.. ειχε κατι αληθινο! Ηταν αντρακι, οχι φλωρος, ουτε δηθεν , ουτε ψωνιο οπως κατι αλλοι που εμπλεκα.. Φυγαμε.. Στα ΚΤΕΛ δεν ειπαμε ουτε αντιο.. Μια αγκαλια κ ενα φιλί.. Εγώ δάκρυσα, αυτός γύρισε την πλάτη.. Οχι πως δε νοιαζοταν, είναι απο τους ανθρωπους που δε θα δείξει την αδυναμια του οχι απο εγωισμό αλλα απο προσωπικη αμυνα. Μου ειχε πει πως με ηθελε, πως εβλεπε πραγματα σε μενα κ γαμω την αποσταση ΓΑΜΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!! Δεν γινοταν, δεν ηθελε.. Κρατησαμε καθημερινη επαφη σαν φιλοι-γνωστοι ή οπως σκατα το περιγραφεις αυτό , για ενα μηνα περιπου κ μια μερα μου λεει τερμα, βαρεθηκα, κουρασρηκα απο το καθημερινο τηλ, ειναι το τελευταιο μνμ που παιρνεις απο μενα.. το δεχτηκα κ δεν ειπα λεξη..παρολο που εχει περασει αρκετος καιρος δεν τον ενοχλησα ποτε.. Σε μερικες μερες εχει γενεθλια κ δεν ξερω τι να κανω? θελω να του στειλω αλλα φοβαμαι μηπως ενοχληθει κ ακομα χειροτερα μηπως δεν απαντησει. Τι να κανω??? Πριν λιγες μερες βρεθηκα ξανα στην πολη που σπουδαζαμε κ ξερω πως ηταν κ αυτος εκει, κ δεν επιδιωξα να τον δω.. Το αντιθετο, κυκλοφορουσα σε ολα τα μερη που δεν υπηρχε περιπτωση να ειναι , ωρες περιεργες κ απο τα πιο σκοτεινα στενα για να μην πεσω πανω του σε μια τοσο μικρη πολη. Φοβομουν να τον δω.. Κατα βαθος ηθελα, αλλα θα λυγιζα με την αδιαφορια στο βλεμμα του... Αυτος το εμαθε οτι ημουν εκει επειτα απο μερικες μερες απο κοινους φιλους κ αναρωτιεμαι τι θα σκεφτηκε.. αν τον πειραξε! Μηπως μετανιωσε που με εβγαλε ετσι απο τη ζωη του? Στο προφιλ του ανεβαζει κατι περιεργα κοψοφλεβιτικα τραγουδια κ με προβληματιζουν οι στιχοι μηπως αφορουν εμενα.. Να βρήκε καποια αλλη λιγο δυσκολο απο οτι λενε οι πληροφοριες μου.. Τοσο συμπτωση?? Περιεργο να εισαι κολλημενη με καποιον κ να ξερεις πως δεν θα τον ξανα δεις ποτε!!!