Πλέον έχω καταντήσει και αισθάνομαι ένας πολύ γλυκός μαλάκας. Όσο περνάει ο καιρός θεωρώ ότι λόγω της κρίσης οι ανθρώπινες αξίες, οι σχέσεις, τα ιδανικά έχουν αρχίσει και εξανεμίζονται. Οι άντρες έχουμε "ευνουχιστεί" εντελώς, ίσως από τις γυναίκες, αλλά και ίσως από τον υπέρμετρο εγωισμό μας. Οι γυναίκες θεωρούν ότι ο άντρας δεν κάνει πλέον καμία κίνηση.
Αλλά και όταν κάνει τι γίνεται;
Τίποτα...
Κοιτάζω από τον δικό μου κοινωνικό περίγυρο και βλέπω ότι οι περισσότεροι φίλοι, φίλες, γνωστοί, γνωστές είναι μόνοι και είναι όλοι απογοητευμένοι.
Μέρα με την μέρα απογοητεύονται περισσότερο.
Πλέον δεν υπάρχει κυνήγι και προσέγγιση μεταξύ των δυο φύλων.
Και όταν η προσέγγιση υπάρξει, είναι υπαρκτή μόνο από την μια πλευρά και όχι και από τις δυο.
Άρχισα να αναρωτιέμαι μερικές φορές αν ο κόσμος έχει πάψει να ερωτεύεται ή αν είναι απλά ένα σημάδι των καιρών που απλά κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει.
Δεν έχω βρει την απάντηση ακόμα, αλλά εύχομαι κάποια στιγμή να το κάνω ή να το κάνετε εσείς.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, γυρνώντας σελίδα στα παλιά και αφήνοντας πίσω ό,τι έχω κάνει. Τον τελευταίο καιρό όμως έχω αρχίσει να τα ξεχνώ.
Γιατί;
Είναι ένα ερώτημα το οποίο θα μου πάρει καιρό να το απαντήσω.
Ο παρορμητισμός μου μερικές φορές, καθώς και η ανάγκη μου στο να βρεθώ με κάποιον άλλο άνθρωπο και να υπάρξω μαζί του με κάνει να θολώνω.
Όχι δεν μου αρέσει κάθε γυναίκα που συναντώ, έχω συγκεκριμένο τύπο γυναίκας που με κολακεύει.
Γιατί όμως πάντα όταν προσπαθώ να κάνω κάτι, τις περισσότερες των περιπτώσεων δεν βρίσκω ανταπόκριση;
Φταίει ότι λειτουργώ μόνο με εκπλήξεις και κάνω αυτό που πραγματικά θέλω;
Τι πιο γλυκό από το να σκέφτεσαι έναν άνθρωπο, από το να σκέφτεσαι πόσο όμορφα θα ήταν να τον δεις έστω και για δέκα λεπτά.
Όποτε έχω κάνει αυτές τις σκέψεις τον τελευταίο καιρό πάντα «πέφτω» έξω.
Πρόσφατα μου άρεσε μια γυναίκα. Προσπάθησα να την πλησιάσω και το έκανα.
Όταν όμως έκανα την κίνηση και της πηρά ένα λουλούδι μάλλον θεωρήθηκε πιεστικό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Μπορεί να ευθύνεται η λάθος στιγμή, η άσχημη συγκύρια και πολλά άλλα.. Το μόνο που γνωρίζω όμως να πω είναι ότι μια γλυκιά κίνηση παραμένει μια γλυκιά κίνηση. Μάλλον έχω μείνει κολλημένος στο παρελθόν και λειτουργώ σαν άντρας περασμένων δεκαετιών.
Το μόνο που μπορώ όμως να πω πλέον είναι ότι θα παραμείνω αυτός ο άντρας που γνώρισα, όσο και να μου στοιχίσει στα μετέπειτα βήματα μου.
Πρώτα από όλα κοιτάζω να τα έχω καλά με μένα και μετά με τους υπολοίπους.
Το ότι εξωτερικεύω πιο εύκολα και πιο γρήγορα τα συναισθήματα μου, τα θέλω μου και αυτά που κυνηγώ πιο εύκολα από τους άλλους, αυτό ταυτόχρονα με κάνει να είμαι άνθρωπος.
Έχουμε χάσει πλέον το αίσθημα του να προσεγγίσουμε έναν άνθρωπο. Δεν ρίχνουμε καν τον εγωισμό μας, δεν κάνουμε καμιά υποχώρηση, δεν είμαστε ο εαυτός μας, άλλα άπλα προσποιούμαστε ότι είμαστε κάποιος άλλος προσπαθώντας άπλα να εντυπωσιάζουμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας.
Γι αυτό και οι σχέσεις έχουν γίνει ψεύτικες. Γιατί ο καθένας παρουσιάζει κάτι διαφορετικό και πιο μαγευτικό από αυτό που είναι με αποτέλεσμα μετά από κάποιο καιρό να εμφανίζονται τα αληθινά προτερήματα και μειονεκτήματα ενός χαρακτήρα.
Οι υπόλοιποι που απλά δεν προσποιούμαστε για κάτι και που δείχνουμε το χαρακτήρα μας από την πρώτη στιγμή, πάντα δεν είναι εύκολο να αρέσουμε σε κάποιους.
Το να δείχνει ένας άνθρωπος τον χαρακτήρα του και αυτά που νιώθει από την πρώτη στιγμή, ταυτόχρονα τον κατηγοριοποιεί σαν κατασταλαγμένο. Αντίθετα, ο άνθρωπος που δείχνει ένα άλλο πρόσωπο δείχνει ότι απλά δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του και δεν γνωρίζει μέχρι που είναι τα όρια του και μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Κακό στις μέρες μας αν αναλογιστούμε ότι ο καθένας μας αντιμετωπίζει τον δικό του Γολγοθά στην δουλειά, στο σπίτι και γενικότερα σε όλη την προσωπική του ζωή και ύπαρξη.
Αν προσπαθούσαμε όλοι να αλλάζαμε κάποια πράγματα πάνω μας και δεν ήμασταν τόσο εγωιστές ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα.
Κάθε μέρα που περνάει και βλέπω όλα μου τα θέλω και πρέπει να αλλοιώνονται στον χρόνο, προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι πλέον είναι αρκετό για να ζήσω, το ότι είμαι καλά, το ότι μπορώ να βγω για ένα καφέ με τους φίλους μου και που μπορώ να κάνω και να με κάνουν δυο άνθρωποι να γελάσω. Είναι μαγικό το ποσό μπορεί να σου αλλάξει την ζωή ένα χαμόγελο και ποσό μπορεί να ανεβάσει την ψυχολογία σου.
Γίνεται επειδή πολλές φορές δεν μπορούμε καν να ελέγξουμε τις σκέψεις μας και να τις εξωτερικεύσουμε σωστά.
