Κάθε λίγα χρόνια κάποιο νέο δεδομένο αλλάζει την εμπειρία θέασης σειρών: παλιότερα ήταν το home video και μαζί η ιδέα πως μια σειρά δεν γυρίζεται για να ζει και να πεθαίνει στους τηλεοπτικούς δέκτες μια φορά την εβδομάδα. Ύστερα, η εντυπωσιακή άνοδος της καλωδιακής. Το DVR και το TiVo. Τα μπλογκ, τα social media. Πλέον η θέαση είναι μια οικουμενική εμπειρία, κατά την οποία όλοι μαζί σχολιάζουμε, συχνά την ίδια ακριβώς στιγμή, αναζητούμε δολοφόνους, ξεσκεπάζουμε συνωμοσίες.
Σε αυτήν τη διαδρομή συνεχούς αλλοίωσης του status quo της τηλε-ιεροτελεστίας, το Νetflix ίσως καταφέρει να ανατινάξει πλήρως το σύστημα, εκεί που ως τώρα απλώς του γινόταν ένα γερό λίφτινγκ κάθε λίγα χρόνια. Η υπηρεσία ενοικίασης ταινιών και σειρών προχώρησε σε μια αποφασιστική είσοδο στον τομέα του προγραμματισμού πρωτότυπου περιεχομένου, όχι μόνο ελκύοντας μεγάλα ονόματα για το πολιτικό θρίλερ «House of Cards» (Ντέιβιντ Φίντσερ και Κέβιν Σπέισι γι' αυτή την πρώτη τους σόλο παραγωγή) αλλά και πληρώνοντας αντίστοιχα: το μπάτζετ του καθενός από τα 13 επεισόδια της πρώτης σεζόν ξεκίνησε από τα $4,5 εκατομμύρια και ο Φίντσερ το πήγε πολύ ψηλότερα, τη στιγμή που ένα μέσο τηλεοπτικό επεισόδιο δεν κοστίζει πάνω από 4. Το αποτέλεσμα είναι μια συναρπαστική σειρά, που θες να την καταβροχθίσεις σε μια καθισιά. Για καλή σου τύχη, το Netflix αυτό ακριβώς πρόσφερε: όλη τη σεζόν με τη μία. Για να τη δεις όσο γρήγορα θες ή όσο αργά θες ή σε όποια συσκευή θες.
Αυτή η κίνηση μπέρδεψε τους αναλυτές κι έκανε τη βιομηχανία να κοιτάζει με αμηχανία. Άλλα sites καλύπτουν τη σειρά εβδομαδιαία, άλλα μηνιαία, άλλα κάθε όποτε την ολοκληρώσει ο κριτικός τους. Κανείς δεν ξέρει τι να κάνει με τα spoilers. Όμως συνάρπασε το κοινό κι αυτό είναι το κλειδί: επίσημα στοιχεία το Netflix δεν δίνει, αλλα είπε πως η σειρά επιβεβαίωσε όλες τους τις προσδοκίες και πως από την πρεμιέρα της, την 1η Φεβρουαρίου κι έπειτα, είναι ο #1 τίτλος σε streams από τους συνδρομητές τους.
Άλλοι έχουν επιχειρήσει να βρουν πιο συγκεκριμένα νούμερα με διάφορους τρόπους. Το «Wired» διεξήγαγε μια έρευνα στις 4 Φεβρουαρίου που έδειξε πως το 32% όσων είδαν έστω ένα επεισόδιο τελείωσε όλη τη σειρά μέσα σε 3 μέρες. Το «Variety» βρήκε πως τη σειρά δοκίμασε το πρώτο της Σαββατοκύριακο το 2% των συνδρομητών, με το 0,6% να την ολοκληρώνει άμεσα - νούμερα που είναι συμβατά με εκείνα του «Wired». (Το ποσοστό μοιάζει μικρό, αλλά μιλάμε για μια υπηρεσία που προσφέρει μια αχανή βιβλιοθήκη τίτλων από σινεμά και τηλεόραση. Εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει το #1 πρόγραμμα για το Netflix.) Το «Deadline» παρουσίασε μια έρευνα που βρήκε πως το 86% των συνδρομητών θεωρεί πως το «House of Cards» ενισχύει την πιθανότητα να μην ακυρώσουν τη συνδρομή τους, ενώ το 90% συμφωνεί με το μοντέλο διανομής.
Αυτός είναι τελικά και ο σημαντικότερος αριθμός όλων. Ισχυροποιώντας την ίδια στιγμή το brand του, το Netflix καταφέρνει να δώσει υπόσταση στη μεγαλύτερη entertainment απαίτηση της εποχής, φυσικό επακόλουθο της ως τώρα εξέλιξης: την κουλτούρα του «εδώ και τώρα». Στην εποχή του ίντερνετ μοιάζει απίστευτα παρωχημένη ιδέα το να περιμένεις συγκεκριμένη ώρα και μέρα για να δεις 40 λεπτά ιστορίας, μία φορά την εβδομάδα. Κι ενώ πολλοί αναρωτιούνται αν το «μια κι έξω» πληγώνει τη social συζήτηση γύρω από τη σειρά, να 'μαστε σχεδόν ενάμιση μήνα μετά, με κόσμο ακόμα να ανακαλύπτει, να βλέπει, να τελειώνει, να αναλύει. Ξέχνα το πρόγραμμα του «7 Μέρες TV». Το επόμενο επεισόδιο ξεκινά αυτόματα σε 10... 9... 8... 7...
σχόλια