Νικ Φίντιαν Γκριν: ο γλύπτης που φτιάχνει μόνο άλογα

Είναι τέχνη, εμμονή, λατρεία, μονοτονία, ευκολία, εντυπωσιασμός, εύκολη συγκίνηση ή καθαρή αντιγραφή; Η μήπως είναι τίποτα από όλα και όλα αυτά μαζί; Για περισσότερα από 25 χρόνια η έμπνευση του Νικ Φίντιαν Γκριν περιορίζεται κυρίως σε ένα πράγμα: τα άλογα. Αλλοτε ολόκληρα κι άλλοτε αποκεφαλισμένα, παλαιότερα μικρότερα, σήμερα τεράστια, τα άλογά του είναι το πιο αναγνωρίσιμο έργο του.

Τα τεράστια άλογά του αποπνέουν ταυτόχρονα δύναμη και ηρεμία. Είναι συνήθως φτιαγμένα από μπρούντζο.

Ο Νικ Φίντιαν Γκριν γεννήθηκε στο Χαμσάϊερ το 1963. Αποφοίτησε από το Wimbledon School of Art του Λονδίνου με πτυχίο στη γλυπτική, και έκανε μεταπτυχιακό στο περίφημο St. Martin's School of Art. Την πρώτη του έκθεση την πραγματοποίησε το 1986. Εκτοτε έργα του έχουν τοποθετηθεί σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Δουβλίνο, Τοσκάνη, Αυστραλία.

Προκειμένου να τοποθετούνται όρθια τα κεφάλια στο στόμα τοποθετείται μια τεράστια μεταλλική ράβδος η οποία καρφώνεται στο έδαφος και δημιουργεί την αίσθηση ότι κρέμονται από τον ουρανό.

Η μεταφορά τους κάθε φορά στον χώρο που θα εκτεθούν είναι μια ολόκληρη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν γερανοί, ειδικά φορτηγά μεταφοράς και φυσικά διάφορα ειδικευμένα συνεργεία καθαρισμού.

Καθώς τα μεγέθη των αλόγων που φτιάχνει ολοένα και μεγαλώνουν το μικρό εργαστήριο που είχε κάποτε "αυξάνεται" συνεχώς.

Το τελευταίο του εργαστήριο βρίσκεται ψηλά σε ένα λόφο έξω από το Σάρεϊ γιατί δύκολα εντός πόλης θα έβρισκε στούντιο στο μέγεθος που έψαχνε.

Ο Νικ Φίντιαν Γκριν, η σύζυγός του και τα τέσσερα παιδιά τους έχουν καθένας τους από ένα άλογο. Το ιδανικό Σαββατοκύριακο γι'αυτόν είναι μια βόλτα των έξι τους με τα άλογα στην βρετανική εξοχή. "Προσπαθώ να μην εργάζονται τα Σαββατοκύριακα, αλλά όταν έχω μια προθεσμία, δεν έχω άλλη επιλογή", λέει.

Πολλές επίσης είναι οι παραγγελίες που δέχεται από πλούσιους κυρίους που του ζητούν να φτιάξει τα "πορτρέτα" των αλόγων τους. "Συνήθως αρνούμαι", απαντά στην Wall Street Journal.

"Horse at Water"

Αυτό εδώ το κεφάλι που στήθηκε στην στην Marble Arch του Λονδίνου, για παράδειγμα είναι το κεφάλι του Σεμπάστιαν, δηλαδή του αλόγου της συζύγου του. Εχει τίτλο "Horse at Water". Το ύψος του έφτανε τα 10 μέτρα και το βάρος του τους 18 τόνους καθώς το κύριο υλικό του ήταν ο μπρούντζος.

Τα άλογα της οικογένειας χρησιμοποιούνται για μοντέλα του.

"Ηθελα να γίνω γλύπτης από τότε που έφυγα από το σχολείο. Ήταν η μόνη μου ελπίδα, πραγματικά. Έκανα ένα μάθημα ίδρυμα στο Chelsea Art School και σε μια τυχαία επίσκεψή μου στο Βρετανικό Μουσείο είδα με το μεγάλο άλογο της Σελήνης, από τα Ελγίνεια Μάρμαρα τα οποία έχουν αφαιρεθεί από το ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα".

"Ασφαλώς και δεν νομίζω ότι οι δημιουργίες μου θα ξεπεράσουν ποτέ το άλογο της Σελήνης... Από την άλλη νομίζω ότι πρέπει να είμαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που πιστεύει ότι τα Ελγίνεια Μάρμαρα δεν πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα. Οι θησαυροί στο πέρασμα του χρόνου συλλέγονται και λεηλατούνται, αγοράζονται και πωλούνται. Πώς μπορεί κανείς να τα απομονώσει επειδή είναι αναγκαία η επιστροφή τους;", είπε στην Telegraph.

Ο Γκριν έχει ένα μακρύ κατάλογο διακεκριμένων πελατών στους οποίους περιλαμβάνονται συλλέκτες, αστέρες του κινηματογράφου, συγγραφείς, μεγιστάνες, επιχειρηματίες.

Το 2006 στον Γρκιν διαγνώστηκε λευχαιμία αλλά τρία χρόνια μετά έχοντας ολοκληρώσει τις θεραπείες του επέστρεψε στα πελώρια γλυπτά του.

"Από την ασθένειά μου και μετά η στάση μου απέναντι στο έργο μου έχει αλλάξει. Είμαι πιο γενναίος και πιο έτοιμος να αναλάβω μεγαλύτερο ρίσκο προκειμένου να καταφέρω να βάλω τα έργα μου σε δημόσιους χώρους. Αυτό είναι το καθήκον μου ως γλύπτης. Μου αρέσει που τα παιδιά ανεβαίνουν πάνω τους για να τα αγγίξουν και να τα αισθανθούν. Αυτό είναι το νόημα της τέχνης μου", είπε στην Telegraph.

Η τελευταία του δουλειά ήταν ένα γλυπτό με το κεφάλι του Ιησού που είχε τίτλο 'Christ Rests in Peace' (Ο Χριστός αναπαύεται εν ειρήνη) το οποίο τοποθετήθηκε στον Καθεδρικό Southwark του Λονδίνου από τις 12 Φεβρουαρίου μέχρι τις 30 Μαρτίου.

Είναι κι αυτό εντυπωσιακό. Αλλά όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.