Οι φωτογραφίες της νέας δουλειάς της Ζωής Χατζηγιαννάκη έχουν ως κεντρικό θέμα κτίρια που στεγάζουν δηµόσιους οργανισµούς στο κέντρο της Αθήνας. Σε κάθε δίπτυχο, η εικόνα του κτιρίου αντιπαραβάλλεται µε µια µεγεθυµένη λεπτοµέρεια της ίδιας φωτογραφίας. Οι θολές αυτές εικόνες µοιάζουν να υπαινίσσονται τα όσα συµβαίνουν µέσα στα κτίρια, σαν να προσπαθούν να εντοπίσουν κάποια ενοχοποιητικά στοιχεία πίσω από τις προσόψεις τους. Τίποτα όμως τελικά δεν αποκαλύπτεται και παραμένει μόνο η ασάφεια. Μια ιδέα που παραπέµπει στη φωτογραφία του πάρκου στην ταινία «Blow Up» του Αντονιόνι (1966).
Όπως σημειώνει και η Δέσποινα Ζευκιλή στον κατάλογο της έκθεσης*, «oι ανεξιχνίαστες λεπτοµέρειες των δηµόσιων κτιρίων δεν µένουν στο προφανές σχόλιο του µάταιου αιτήµατος για διαφάνεια, καλώντας µας να σκεφτούµε πιο προσεκτικά την ίδια µας την ανάγκη να δούµε πίσω από τις προσόψεις των θεσµών. Όπως µε το κυνήγι φαντασµάτων στο πάρκο ο Αντονιόνι σχολιάζει µεταξύ άλλων την επιφανειακότητα του swinging London των 60’s, η εγγενής αδυναµία διαλεύκανσης της σκοτεινής πλευράς των δηµόσιων κτιρίων που υπονοούν οι φωτογραφίες της Χατζηγιαννάκη, θα µπορούσε να ειδωθεί και ως µια αναφορά στην ψυχολογία της κρίσης στην Αθήνα του σήµερα αλλά και στη αδυναµία κατανόησης της παγκοσµιοποιηµένης γλώσσας της ύφεσης, που επιβλήθηκε από τη µία στιγµή στην άλλη µέσω των µίντια δικαιολογώντας τη διαρκή υποβάθµιση της ζωής µας µε δυσνόητα οικονοµικά στοιχεία».
| ΠΟΤΕ | 22/06/2013 |
| ΠΟΥ | ΙΛΕΑΝΑ ΤΟΥΝΤΑ |
