Οχτώ ώρες το καράβι για Πειραιά. Δεν είχα άλλη όρεξη για διάβασμα. Χάζευα στο ίντερνετ, αλλά μ' άρεσε η κούνια μπέλα στα μποφώρια (έφταναν τα 8). Άδειος στη καμπίνα, σα ξεθυμασμένη κόκα κόλα, θυμόμουνα εκείνο το κομμάτι από το Μόμπυ Ντικ, όπου ο αφηγητής περιγράφει πώς σκάνε τα κύματα του ωκεανού στη ξύλινη κουκέτα του φαλαινοθηρικού του.
(Είχα κάποτε ψύχωση με αυτό το βιβλίο: Με ώθησε να γράψω το πιό μεγάλο άρθρο που έγραψα ποτέ -30.000 λέξεις- περι Φαλαινοθηρίας και Νάντάκετ, στη ''Νέα Οικολογία''. Θα πρέπει να ήταν πολύ βαρετό, γιατί το δημοσίευσαν με μεγάλη λύπηση -για μένα. Για να το γράψω είχα ξετινάξει δεκάδες πηγές. Ξενύχτησα. Κουράστηκα. Αλλά δεν αφορούσε κανέναν. Ούτε καν Τα Νέα του Ψαροντούφεκου. Από όλη εκείνη τη μανία είχα κρατήσει μια λιθογραφία σε κορνίζα που έδειχνε τη βαρκούλα του καμακιστή πλάι στη σπερμοφάλαινα κι εκείνον με τεταμένο χέρι στην κορυφαία ώρα -σε κάποια μετακόμιση χάθηκε κι αυτή. Αλλά οι μανίες είναι καλές στη δουλειά μας -χωρίς obsession τίποτα δεν γίνεται)
Κάποια στιγμή φάνηκε και η Βαβυλώνα
Οι κόρες της απώλειας γύριζαν απρόθυμα στο καζανάκι τους
Πήρα μια πρόγευση κολάσεως στα αμπάρια
Αλλά, ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές υπάρχει κάποιος άγγελος να μας παρηγορήσει
Ο Μέλιος! στο χάος της κυκλοφορίας! Είχε λοιπόν διωχτεί κι αυτός απ' τον Παράδεισο! Κλεισμένος οχτώ ώρες σε ένα κλουβί είχε χάσει το λογαριασμό ο κακομοίρης...
**
Η ψιλοάδεια Αθήνα μου άρεσε. Ο δυνατός αέρας την είχε καθαρίσει, έτσι όπως ο Taxi Driver καθάριζε τη Νέα Υόρκη απ το scum της.
Kάψα πολλή
Ο Διονυσάκης έκανε τις κόγκξες του πριν παραδώσει το όπλα (γελοίος, όπως πάντα)
Μετά από πολύ καιρό κάθισα και διάβασα ένα ολόκληρο περιοδικό. Το τελευταίο τεύχος του New York -ίσως του αρτιότερου περιοδικού στον κόσμο (πάντως σαρώνει στα βραβεία excellence κάθε χρόνο στην Αμερική)
Εμένα, που ξέρω πόσο δύσκολα κατορθώνονται αυτά που οι άλλοι προσπερνάνε με ένα βλέμμα, μού πέσαν τα σαγόνια από την αρμονία καίριων, ζουμερών και απροσποίητα σοβαρών κειμένων με αισθητική που ενώ είναι τολμηρή δεν ξενίζει και το πιο φιλήσυχο μάτι
Τέλεια τυπογραφία
Τέσσερα διαφορετικά εξώφυλλα
Και ακόμα και για μένα (που δεν νοιάζομαι για μόδα) άρθρα και φωτογραφίες που δίνουν τσιμπηματάκια στη συνείδηση, η οποία συνήθως είναι ναρκωμένη όταν ξεφυλλίζουμε περιοδικά.
Π.χ. αυτή την ζοφερή φωτογραφία της Ντονατέλλα
Ή αυτό το ανδρόγυνο μοντέλο (που πολύ συγκινεί τις ερμαφόδιτες τάσεις των καιρών)
Συμπερασματικά, το απόλαυσα, ομνύοντας να επιστρέφω πού και πού στο print -μόνο με ίντερνετ καίγονται οι αισθητήρες
Μετά αποφάσισα να κατέβω στο γραφείο, να εγκλιματιστώ.
Κι εγκλιματίστηκα.
Οι δρόμοι ήταν πάλι κλειστοί και όλοι γύρω μου βλαστήμαγαν τη ζωή τους τη πουτάνα.
Πόσο γοργά απομακρύνεται το καλοκαίρι :-((
σχόλια