ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φέτος ο Δημήτρης Χαλιώτης και η Ελένη Καρακάση ετοίμασαν τη δεύτερη μουσική τους παράσταση.
Από τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι και τον Ξαρχάκο μέχρι τον Κραουνάκη, τον Κηλαηδόνη, τον Μικρούτσικο και τον Λοϊζο.
Με ενδιάμεσες στάσεις στον Καλδάρα, τον Ζαμπέτα, τον Σπανό, τον Νικολόπουλο, τον Λειβαδά, τον Καραμουρατίδη.
Με την υπέροχη φωνή της και το μοναδικό της ταμπεραμέντο η Ελένη Καρακάση θυμίζει λόγια και μουσικές, που σιγομουρμουρίσαμε όλοι κεραυνοβολημένοι από έρωτα. Είτε πετώντας στα ουράνια είτε πεσμένοι στα πατώματα!
Ο Δημήτρης Χαλιώτης, ηθικός αυτουργός αυτού του μουσικού ταξιδιού, μας μίλησε για την παράσταση μετά μουσικής:
"Είναι το στρώμα μου... διπλό! Μία μουσική παράσταση για τον Έρωτα. Τι πρωτότυπο, θα μου πείτε... Όμως καθίσαμε και σκεφτήκαμε (ναι, το κάνουμε κι αυτό!) με την Ελένη Καρακάση και τον Δημήτρη Χρυσανθακόπουλο: ποια είναι τα δύο μεγάλα θέματα διαχρονικά στην Τέχνη; Ο Έρωτας και ο Θάνατος. Για φέτος όμως ας περιοριστούμε στο κεφάλαιο Έρωτας. Μην χαίρεστε. Έχει πολύ θάνατο ο έρωτας μέσα του!
Έχει πολύ σκοτάδι και πολύ φως φυσικά. Εμείς φιλοδοξούμε να αποκαλύψουμε όλες τις πτυχές του. Από τις στιγμές που πετάμε στα ουράνια μέχρι τις στιγμές που μετράμε τα κομμάτια μας στο πάτωμα.
Από τις συναντήσεις ζωής που χάραξαν μέσα μας μέχρι τους χωρισμούς, που επίσης χάραξαν μέσα μας. Γιατί έτσι είναι. Ό,τι αγαπάμε, ό,τι πονάει, ό,τι αξίζει χαράζει βαθιά μας. Και τραγουδιέται. Με χαμόγελο, με λυγμό, με νοσταλγία, με πάθος, με απόγνωση, με λύτρωση. Αυτό θέλουμε.
Να κάτσουμε να τραγουδήσουμε παρέα. Όσα αγαπήσαμε. Όσα μας νίκησαν κι όσα νικήσαμε. Τόσο απλά. Εγώ τουλάχιστον το έχω ανάγκη. Νομίζω κι άλλοι πολλοί"
O Δημήτρης Χαλιώτης διάλεξε από το πρόγραμμα που ετοίμασαν αυτά τα τραγούδια:
1) Μου 'ταξες ταξίδι να με πας (μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος, στίχοι: Σώτια Τσώτου)
Φταίει που είμαι ερωτευμένος και μπορώ να το αφιερώνω; Φταίει που το θεωρώ ένα από τα πιο γλυκά και όμορφα τραγούδια της Γαλάνη; Αυτός ο στίχος πάντως της Τσώτου «...πού αλλού, καρδιά μου, να με πας... πήγα στον παράδεισο και φτάνει» νομίζω με κάνει καλύτερο άνθρωπο! Ίσως να έχω και πρόβλημα...
2) Έρχεται κρύο (μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, στίχοι: Κυριάκος Ντούμος)
Κάθε φορά που το ακούω συγκινούμαι. Όλη η μελαγχολία του χωρισμού μαζί με την απέραντη αγάπη που δεν τέλειωσε ποτέ... «Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο... Ξέρεις, δεν είπα πουθενά για εμάς τους δύο...» Μόνο εγώ δακρύζω;
3) Φωτιά στα Σαββατόβραδα (μουσική: Ελένη Γεωργοπούλου, στίχοι: Μάνος Κουφιανάκης)
Το θεωρώ από τους ύμνους της Άντζελας. Το τραγουδάς κι εσύ βιωματικά, παραδέξου το. Δεν σνομπάρω κανένα τραγούδι, που με κάνει να νιώθω. Φωτιά στα Σαββατόβραδα. Μόνο η Άντζελα ξέρει να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Στάχτη και μπούρμπερη!
4) Το Πρακτορείο (μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι: Νίκος Γκάτσος)
Το θεωρώ ένα εμβληματικό κομμάτι της ελληνικής δισκογραφίας. Από το «Ρεμπέτικο» του Φέρρη. Ριψοκίνδυνη επιλογή, αλλά νομίζω η Ελένη Καρακάση το λέει εξαιρετικά. «...κι αν δεν καείς έλα κατόπι, που δεν θα μείνει πια κανείς... για να γινούμε πάλι ανθρώποι στον Κήπο της Γεσθημανής...» Αυτό.
5) Άστο το χεράκι σου (μουσική: Κώστας Καπνίσης, στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος)
«Τώρα που νυχτώσαμε, σφίξε μου το χέρι...» Κανείς δεν μπορεί να πορευτεί μόνος του. Κανείς. Όλοι μας αναζητάμε ένα χέρι. Άλλοι το παραδεχτήκαμε σε κάποια φάση της ζωής μας και άλλοι όχι. «Μην σε νοιάζει που το φως είναι λιγοστό και περπάτα δίπλα μου, όπως περπατώ...» Ευτυχία.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΜΟΥ... ΔΙΠΛΟ! Μια μουσική παράσταση με την Ελένη Καρακάση
Μόνο για 3 παραστάσεις 11, 18 και 25 Φεβρουαρίου στις 9 μ.μ. στο θέατρο Χυτήριο
Special Guests: (με αλφαβητική σειρά) Θανάσης Αλευράς, Αντώνης Λουδάρος Μιχάλης Μαρίνος, Αλέξανδρος Μπουρδούμης
σχόλια