''Ο κινηματογράφος είναι μια παλιά πόρνη, σαν το τσίρκο και το βαριετέ, που ξέρει να σου προσφέρει πλήθος ευχαριστήσεων.΄΄

Από όλες τις τέχνες, εκείνη που διαδραμάτισε τον πιο ουσιαστικό και κυρίαρχο ρόλο μέσα στον 20ο  αιώνα, ήταν ο κινηματογράφος. Κανένας δεν πίστευε όταν ξεκινούσε η περιπέτεια της κινούμενης εικόνας, πως η τέχνη αυτή θα έπαιζε τόσο καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο για τη βιομηχανική κοινωνία του 20ου αιώνα, αλλά και για το σύνολο των υπόλοιπων τεχνών. Όλα ξεκίνησαν σε ένα καφέ στο Παρίσι στα τέλη του 1895, όταν δύο αδέρφια, οι Λουί και Ουγκίστ Λυμιέρ, παρουσίασαν στους θαμώνες του καφέ την καινοτόμο ιδέα τους, που αφορούσε τις κινούμενες εικόνες. Χρειάστηκαν ώρες προσπάθειας, σκέψης και δοκιμών για να καταφέρουν να γεννήσουν αυτό το μηχάνημα που θα τους επέτρεπε να αποτυπώσουν τις κινήσεις των εικόνων τους. Η αναπαράσταση της ζωής στην κίνησή της, υπήρξε ένα απο τα παλιότερα οράματα των ανθρώπων, από τα χρόνια του Πλάτωνα μέχρι την Κίνα. Το καθοριστικό βήμα για τη γέννηση του κινηματογράφου αποτέλεσε η προσπάθεια του Τόμας Έντισον, ο οποίος στη φιλοδοξία του να παρουσιάσει ήχο και κίνηση, στράφηκε στην κατασκευή του κινητοσκοπίου.  Πρόκειται για μια μηχανή όπου ο θεατής σκύβει πάνω  σε μια τρύπα με έναν φακό τοποθετημένο στο πάνω μέρος της κάσας που εμφανίζεται μια ταινία 17 μέτρων. Το κινητοσκόπιο θα φτάσει μέχρι την Ευρώπη, αλλά οι αδερφοί Λυμιέρ θα συνεχίσουν να οραματίζονται την συσκευή εκείνη που θα επιτρέπει την προβολή μιας κινούμενης ταινίας σε πλήθος θεατών, μεγαλύτερο του ενός που το κινητοσκόπιο απαιτεί. Η λύση δεν άργησε να βρεθεί και στις 28 Δεκεμβρίου 1895 οι αδερφοί Λυμιέρ θα κάνουν την πρώτη δημόσια προβολή επί πληρωμή στο Salon Indien του Grand Cafe του Παρισιού της ταινίας που κινηματογράφησαν με θέμα την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους. Το καινούριο θέαμα γίνεται θέμα συζήτησης  και αιτία πολλών δημοσιέυσεων, ενώ μια δεκαετία αργότερα, πάνω απο είκοσι εκατομμύρια Αμερικανοί θα αποτελέσουν τους θεατές του κινηματογράφου.