Ο εικαστικός επικαλείται στον τίτλο της έκθεσης τον αρχαιοελληνικό μύθο της ορεσίβιας Νύμφης Hχούς, η οποία συνδέθηκε με τη μουσικότητα και την σαγήνη μέσω του άσματος της, αλλά και την καταδίκη της να επαναλαμβάνει τις τελευταίες λέξεις τρίτων.

 

Η έκθεση περιλαμβάνει μια σειρά από νέα ζωγραφικά έργα σε καμβά και ολοκληρώνεται με ένα ηχητικό τοπίο σε σύνθεση του ίδιου. Η μουσική είναι παρούσα σε κάθε δουλειά του Θεοδωρόπουλου, λειτουργώντας ως ενοποιητικό στοιχείο αναμνήσεων και συναισθημάτων, ήχων και εννοιών. Στην έκθεση ΗΧΩ, ο εικαστικός διερευνά θέματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ αρχαίων και σύγχρονων ερειπίων, την εναλλαγή ανάμεσα στο φανταστικό ρεαλισμό και στον παγανισμό, και τη σύνδεση αινιγματικών αφηγήσεων και παραστατικής αφαίρεσης.

 

Ο ήχος ανοίγει το δρόμο και μας εισάγει σε έναν αλλόκοτο κόσμο, όπου το οικείο μπορεί να υπάρχει μέσα στο παράξενο. Ο εικαστικός πειραματίζεται με το στοιχείο της παραστατικότητας και χρησιμοποιεί έντονα χρώματα και ασπρόμαυρες μορφές για να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο είδος αισθητικής εμπειρίας. Εδώ οι φιγούρες, οι οποίες θυμίζουν φευγαλέα γνωστά μυθολογικά πλάσματα του παρελθόντος ή / και προστατευτικές θεότητες, είναι πλήρως εναρμονισμένες με τα δυσδιάστατα περιβάλλοντα μέσα στα οποία τις συναντάμε.

 

Η “λατρεία των εξωγήινων θεών”, όπως την αποκαλεί ο Τζέισον Κολαβίτο, λειτουργεί μάλλον ως υπενθύμιση ότι τα εννοιολογικά εργαλεία που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου, μπορεί να μην είναι πάντα αρκετά. Μνημεία και ειδώλια θεοτήτων ενός απώτερου παρελθόντος, η μυστηριώδης προέλευση των οποίων εκτείνεται πέρα από την σύγχρονη κοινή λογική, θεωρούνται απομεινάρια ενός ακατανόητου και ανεξιχνίαστου Πραγματικού. Η μυστηριώδης διάσταση που τα περιβάλλει και κεντρίζει το ενδιαφέρον μας, προκύπτει, σε ορισμένες περιπτώσεις, από τη διαπίστωση ότι οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής λογικής και νοήματος σε αυτά, δεν μπορεί παρά να παραμείνει εικασία. Ο πολιτισμός στον οποίο αναφέρονται και ο οποίος θα επιβεβαίωνε τις υποθέσεις μας δεν μπορεί να είναι ποτέ ξανά παρών.

 

Ο αλλόκοτος κόσμος του Αριστομένη Θεοδωρόπουλου διατηρεί κρυφές τις συμβολικές δομές που θα μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν την προέλευση, το σκοπό και τη φύση των οντοτήτων που συναντάμε στο χώρο της έκθεσης. Ο εικαστικός μας προσκαλεί να βιώσουμε την ΗΧΩ περισσότερο ως μύηση παρά ως πέρασμα από ένα ρεαλιστικό κόσμο σε έναν από-κόσμο και να εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους η ανθρώπινη αντίληψη μπορεί να διαμορφώνει νέες αφηγήσεις και να εκτείνεται έξω από τα όρια αυτού που λογίζεται σήμερα ως οικεία πραγματικότητα.

 

Βιογραφικές πληροφορίες Καλλιτέχνη

Ο Αριστομένης Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Είναι απόφοιτος της Aνώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Η καλλιτεχνική του πρακτική χαρακτηρίζεται από την ποικιλία των μέσων και υλικών που χρησιμοποιεί τόσο στο σχέδιο και τη ζωγραφική όσο και στον ήχο και τη μουσική. Το 2018 παρουσίασε το οπτικοακουστικό πρότζεκτ ΦΕΥ, από το οποίο προέκυψαν οι εικαστικές εκθέσεις ΦΕΥ : Πριν την Ηχώ (2019), στο Boiler - Project Space και ΦΕΥ : ΕΔΩ (2018) στο Fotagogoi - Project Space. Τις εκθέσεις συνοδεύαν έντυπες και μουσικές εκδόσεις. Έχει ασχοληθεί με τη σκηνογραφία τόσο για το θέατρο όσο και τον κινηματογράφο και με την εικονογράφηση, σε συνεργασία με καλλιτέχνες του εικαστικού και μουσικού χώρου, fashion brands, μέσα ενημέρωσης και με εκδόσεις. Στις πρόσφατες ατομικές εκθέσεις του περιλαμβάνονται οι ΤΟΠΟΣ (σε συνεργασία με τις δημιουργούς 2wo+1ne=2) (2023), Teras, ΕΚΕΙ (2022), Wisedog και EΞΩ (2021), Mets Arts Center. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τα έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, όπως στο Mona – Museum of Old and New Art στην Αυστραλία, και αλλού.