Εξαιρετικό! Πιάνει τον παλμό όσων έφυγαν, τι έχασαν, τι κέρδισαν και τελειώνει με αέρα αισιοδοξίας, δεν ξέρω γιατί τόσοι εδώ το βλέπουν ως κλάψα κλπ λέγοντας "Αμάν όλοι εσείς που φύγατε εξωτερικό με τη μίρλα σας". Όσοι δεν το έχουν ζήσει δεν ξέρουν και τελικά, όσοι δεν έχουν φύγει δεν έχουν ανακαλύψει τα πάντα για τον εαυτό τους. Μαθαίνεις πράγματα, γίνονται εσωτερικές ζυμώσεις, ειδικά όσο περνάει ο χρόνος. Ένας χρόνος έξω δεν είναι τίποτα, είναι απλά μια αλλαγή παραστάσεων, σου λείπουν 5 απλά πράγματα που συνήθως έχουν να κάνουν με το αν βρίσκεις καλό καφέ, ήλιο και θάλασσα, και η έλειψη των φίλων και της οικογένειας. Άντε και η πίκρα μιας σχέσης από απόσταση - we've all been there και ΕΙΝΑΙ πίκρα, δεν έχει κάτι το ρομαντικό και στο τέλος έρχεται η φθορά, ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη ξαναβρίσκονται στο τέλος, αφού όμως έχουν περάσει από Κίρκες και μνηστήρες, ο Όμηρος δεν ήταν αφελής αν και είχε happy end. Και όλα αυτά που είναι η Ελλάδα μας τραβάνε, το λέω έχοντας περάσει εποχές που δεν ήθελα και δε σκόπευα να γυρίσω, αλλά γύρισα με δική μου επιλογή και είμαι ικανοποιημένος μ'αυτό. Παρά τα 1000 στραβά της Ελλάδας, παραμένει η χώρα που θέλω να ζήσω.