Αντιθετα με τους αλλους σχολιαστες εγω κατανοω γιατι το κανουν νομιζω. Οταν τιποτα σε αυτη τη ζωη δεν το ελεγχεις πληρως, την μοναξια σου, την μοιρα σου, τον ερωτα, την κοινωνικη θεση, το υπαρξιακο σου θεμα το ιδιο....τουλαχιστον το σωμα σου μπορεις να το κανεις ο,τι θες. Ετσι δεν αυτοκαταστρεφονται κι οι ασθενεις διατροφικων διαταραχων? Επιπλεον η επωδυνη το διχως αλλο διαδικασια αποκτησης ολων αυτων των μετατροπων ενεργει και ως τελετουργια ( κατι που εχουμε εξοβελισει σημερα αλλα ηταν συχνο σε παλαιοτερους χρονους) που εχει ανακουφιστικο χαρακτηρα αλλα και ως εξωτερικη εκφραση ενος εσωτερικου πονου. Σαν να μετατρεπεις τις πληγες σου τις εσωτερικες σε πληγες εξωτερικες...που ομως αυτες θα γινουν "τεχνη" και στολιδι. Παρολ'αυτα κι εγω ακομα μαζι με το σκιρτημα ενσυναισθησης μαζι τους νιωθω και ενα αισθημα θλιψης ανακατης με καποια δυσαρεσκεια. Αν λεει κατι αυτο....