#4 Εμένα αυτό που λέει η Λένα συνέβη κατά λάθος, αρχικά, στο σπίτι γιατί είχα με πολύ μικρή διαφορά ηλικίας ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Κι έτσι είχαν όλη σχεδόν την γκάμα, εκτός από όπλα που αρνήθηκα να αγοράσω. Έπαιζαν και οι δυο με όλα, δεν διανοήθηκα ποτέ να τα κατευθύνω. Μετά έκανα άλλο ένα κορίτσι, που από όλα όσα είχαμε στο σπίτι αγάπησε τα αυτοκινητάκια, τις μηχανές και τις κατασκευές. Έπαιρνα πάντα αυτά που την ευχαριστούσαν και όταν πήγαινα στα καταστήματα πάντα με κοίταζαν περίεργα όταν το έφερνε η κουβέντα να πω πως τα παίρνω για την κόρη μου. Μια γιαγιά μάλιστα μια φορά είπε στην ίδια, πως κακώς κοιτάει μηχανές!! Φυσικά τα άκουσε. Νομίζω βέβαια πως αυτό τείνει να είναι πιο αποδεκτό από το να αγοράσεις κούκλα σε αγόρι. Σε αυτή την περίπτωση μάλλον θα είχε πέσει το σόι του πρώην και ο ίδιος, να με φάνε.Εδώ τα έβαζα να μαζεύουν μαζί το δωμάτιο τους και ερχόταν η γιαγιά, όταν έλειπα και έλεγε στο αγόρι πως είναι δουλειά της αδερφής του αυτό, δημιουργώντας τεράστιες συγκρούσεις στο σπίτι. Για να μην αναφερθώ σε περιστατικά στο σχολείο.. νιώθεις πως ματαιοπονείς ώρες ώρες. Η κοινωνία στο σύνολο της είναι εξαιρετικά πρόθυμη να υποδείξει στα δυο φύλλα τους ρόλους τους και όσο και αν προσπαθείς να το κρατήσεις απέξω είναι αδύνατο να μην περνάει σε κάποιο βαθμό.